Karel 'van de Paaf' te Grotenhuis. Foto: Frank Vinkenvleugel
Karel 'van de Paaf' te Grotenhuis. Foto: Frank Vinkenvleugel

In De Taverne: Karel 'van de Paaf' te Grotenhuis

Algemeen DinXperience

DINXPERLO - Wie vroeger naar Euro Disco Roquetas is geweest, herinnert zich vast de man aan de ingang nog: Karel te Grotenhuis oftewel Karel van de Paaf. Roquetas was de razend populaire discotheek aan de Heelweg waar zowel de Duitse als de Nederlandse jongeren, met name in de tachtiger jaren, hun weg naartoe wisten te vinden voor de gezellige avonden waar ze nu nog steeds over praten.

Door Waltraud Wensink

Was hij 'uitsmijter' bij Roquetas? "Nee, absoluut niet, mijn taak was het juist om de mensen binnen te houden", antwoordt Karel adrem. "Ik was de portier." Het lijkt misschien een kleine taak, maar juist als portier had Karel een grote verantwoordelijkheid. Er mochten ongeveer 800 mensen in, maar bij 600 vond hij het vaak al genoeg. "Dat was genoeg, dan zat het stampvol, Je moest er bij calamiteiten ook door kunnen, want iedereen stond op en aan elkaar. Als er iemand een flauwte had omdat ze bijvoorbeeld door de hitte bevangen waren, moest ik ze soms op mijn nek naar buiten dragen, want er ging bijna niemand aan de kant."

Áls er vroeger al iets gebeurde ging het vaak ook razend snel, weet uw verslaggever nog. "Er was even rumoer, je zag Karel rennen en even later ging alles door alsof er niets gebeurd was. Dat is ook wel de kracht van een goeie portier." De omgang met mensen is erg belangrijk. "Je komt er van alles tegen. Ik had wel het idee dat ze respect voor me hadden. Ik hoefde nooit veel te zeggen; ze wisten wel waar ze aan toe waren. Met 95% van de gasten had ik een goede band, kan ik wel zeggen. Velen van toen ken ik nog steeds van gezicht - met namen ben ik wat minder - en ik weet ook nog welke stelletjes er toen bij elkaar zijn gekomen en nu samen kinderen hebben. Andersom is het ook zo dat ik met regelmaat herkend wordt en dat de link met Roquetas wordt gelegd", zegt Karel.

Evenwicht in DU/NL-bezoekers
Karel: "In verhouding waren er op een gegeven moment net zo veel Duitse als Nederlandse bezoekers en dat ging nagenoeg altijd goed. Ik kan me nog herinneren dat er wel een keer een aanvaring was tussen de jongeren uit Suderwick en Breedenbroek, maar nadat dat was afgehandeld, was het ook klaar, zo ging dat nou eenmaal. Eigenlijk had Roquetas een hele goede naam, ook al gebeurde er wel eens iets. Als er mensen met verkeerde bedoelingen kwamen, dan hadden we dat al snel in de gaten en konden dat vaak buiten al afhandelen. Ook onderschepten we wel eens attributen, die in Nederland verboden waren maar in Duitsland vrij verkrijgbaar. Die gasten verraadden zich dan vaak zelf en konden hun spullen inleveren. De veiligheid staat immers voorop. Af en toe kreeg ik een klets mee, maar dat hoort er bij, over het algemeen konden we het zelf af en hoefden er geen externe hulptroepen te worden ingeroepen."

Mooie herinneringen en leuke reacties
Velen hebben mooie herinneringen aan Roquetas. Karel: "Dat hadden we zelf ook. Henk te Grotenhuis (de eigenaar) bedacht zich altijd weer iets nieuws voor Roquetas. Zo kochten we een keer een grote container met pluche beren op. Die hingen we aan de bar, met de boodschap dat niemand er aan mocht komen. We konden er enorm om lachen als we de capriolen zagen die mensen uithaalden om stiekem een beer mee te smokkelen, of er een te bemachtigen voor hun vriendin. Ook gooiden we er weleens een aantal beren in de verloting. De bezoekers vonden het geweldig en wij hadden schik." Ook werden er regelmatig 'Miss-verkiezingen' gehouden met de mooiste dames uit Dinxperlo en Suderwick, en ook de 'sylvesterpartys' waren de betere feestjes op oudjaarsavond.

Dansvloer afgeladen vol
Het mooie aan Roquetas was misschien wel dat het kleinschalig was en een 'ons-kent-ons'-cultuur had. Een fijne sfeer, met muziek die het nu nog steeds goed doet. Karel: "Ik herinner met nog de begindagen waarbij het vanaf het begin al druk was. Om half acht stonden de eersten al voor de deur. Ze hingen met de benen uit. En dan op zondagmiddag, de 'Frappanten', zoals ze zichzelf noemden, met de zwarte kleding, en de haren recht omhoog. Als Willem van de Veur hun speciale muziek draaide, was de dansvloer afgeladen vol. Prachtig vond ik dat. Het is best een gemis dat zo'n tent er niet meer is, met name voor de jongeren die net een beetje tussen wal en schip raken wat uitgaan betreft. Ik zou daar graag nog mee bezig gegaan zijn om de jongeren iets te bieden als ik de mogelijkheden had."

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant