In De Taverne: jeugdige grensbewoners

DINXPERLO - In de afgelopen maanden is er in De rubriek 'In De Taverne' al een diversiteit van mensen voorbijgekomen die aan de grens wonen of werken. Al deze verhalen bij elkaar vormen een mooi en goed beeld van wat het wonen en werken in een grensgebied nu precies inhoudt. Maar al deze verhalen komen van volwassenen, geschreven vanuit het perspectief van een volwassene. Maar in Dinxperlo en Suderwick wonen natuurlijk ook een heleboel kinderen. Kinderen die er hun hele leven al wonen, kinderen die met hun ouders verhuisd zijn naar de andere kant van de grens maar ook kinderen die uit een ander deel van Nederland komen en pas sinds een aantal maanden of jaren in Dinxperlo of Suderwick wonen. Hoe beleven zij eigenlijk het wonen aan de grens en ervaren zij verschillen tussen het wonen in Nederland of Duitsland? Tijd voor een kringgesprek met onze jeugdige grensbewoners dus.

Door Daniëlle Jolink

DINXPERLO - Een beetje onwennig nog zitten ze bij elkaar; Teuntje van Zagten, Moritz van Hummel, Mirthe Jansen, Laura Vriesen, Cora Schwiening, Felix Elburg, Jayden Bosman en Yme Kleinhesseling, allen leerling van de groepen zeven en acht van IKC de Bosmark in Dinxperlo en wonend in Dinxperlo of Suderwick. De vraag 'wat merk je van het wonen aan de grens" is in eerste instantie nog niet zo eenvoudig door hen te beantwoorden. De meeste kinderen zijn opgegroeid aan de grens en het leven in een grensgebied is voor hen heel normaal. Hierdoor zijn ze zich er niet van bewust dat het wonen aan de grens toch wel degelijk anders is al bijvoorbeeld het wonen in het midden van het land. Dit wordt duidelijk wanneer ik Jayden, die vorig jaar samen met zijn ouders en broertje vanuit Kampen naar Dinxperlo verhuisd is, vraag hoeveel Duitsers hij bijvoorbeeld tegenkwam in het centrum van Kampen. "Geen een eigenlijk", is zijn antwoord hierop. "Toen we in Dinxperlo kwamen wonen merkte ik dat ik hier juist heel veel Duits hoor wanneer ik in het dorp loop. En sinds wij hier wonen doen mijn ouders heel veel boodschappen in Duitsland en tanken zij ook daar, omdat dit in Duitsland goedkoper is." Dat de ouders van Jayden niet de enigen zijn die graag hun boodschappen in Duitsland doen, blijkt wel uit de bijval die hij krijgt vanuit de groep. Over de vraag wat Jayden zelf het leukste vindt van het wonen aan de grens hoeft hij geen seconde na te denken. "IJs van Da Claudio!" Hier wordt door de rest van de groep volmondig mee ingestemd.

Felix woont in Dinxperlo en zijn moeder is Duits. "Doordat je aan de grens woont kun je heel makkelijk naar Duitsland en ik vind het een groot voordeel dat ik beide talen kan spreken." Mirthe vult aan dat er in de winkels in Dinxperlo iedere dag toch ook best veel Duitsers zijn. "Als ik dan weleens iets vraag aan iemand dan kijkt zo iemand mij soms heel raar aan omdat ze mij niet verstaan." Mirthe vertelt dat haar moeder Duits is en haar vader is Nederlands. "Samen hebben ze een tijdje in Berlijn gewoond maar daarna zijn ze in Dinxperlo gaan wonen waar mijn vader vandaan komt. Mijn broer en ik zijn wel allebei in het ziekenhuis in Bocholt geboren, dit vond mijn moeder fijn omdat ze dan gewoon Duits kon praten. Ook gaan wij in Duitsland naar de artsen."

Zo komt de groep op het volgende onderwerp: de verschillen tussen het wonen in Dinxperlo en Suderwick. Cora, wier vader Duits is en moeder Nederlands, woont in Suderwick. Zij vertelt dat ze in Duitsland strenger zijn met vaccineren. "De negenjaarsprik heb ik al eerder gekregen dan mijn klasgenootjes die in Dinxperlo wonen. En ik hoef nooit naar de schoolarts, wij gaan gewoon naar de kinderarts in Bocholt." Deze uitspraak van Cora zorgt voor herkenning bij de kinderen die in Suderwick wonen maar ook bij de kinderen die dan wel in Dinxperlo wonen maar wel altijd in Bocholt naar de dokter en het ziekenhuis gaan.

Moritz en Laura wonen beiden in Suderwick en hun beide ouders zijn Duits. Toch zitten zij allebei in groep zeven van de Bosmark in Dinxperlo en spreken ze vloeiend Nederlands. Op de vraag of ze kunnen vertellen wat de reden hiervoor is antwoorden ze eensgezind: "Omdat de Duitse scholen verder weg zijn." Moritz kan direct een groot verschil vertellen tussen het Duitse en Nederlandse onderwijs. "Veel van wat wij hier op school doen, doen de Duitse kinderen thuis. Bijvoorbeeld rekenen moeten ze thuis doen samen met hun ouders. Duitse kinderen hebben echt veel meer huiswerk dan Nederlandse kinderen." Mirthe, wier moeder onderwijzeres is in Bocholt, vult aan: "Kinderen gaan in Duitsland ook pas naar school als zij zes zijn."

Van onwennigheid is gaandeweg het kringgesprek allang geen sprake meer en de kinderen vertellen voluit. Yme, die net met zijn ouders en broertje en zusje vanuit Dinxperlo naar Suderwick verhuisd is: "De kinderen gaan in Duitsland veel vroeger op de dag naar school. De kinderen van de overburen gaan 's morgens al heel vroeg weg, veel eerder dan ik naar school ga, maar ze zijn ook eerder thuis."

En nu dan toch de verschillen aan bod komen komt het onderwerp Sinterklaas aan bod. De kinderen die in Dinxperlo wonen geven aan allemaal Sinterklaas te vieren. Van de kinderen die in Suderwick wonen vieren de meesten Sinterklaas in het klein en zij krijgen dan met kerst bijvoorbeeld juist weer wat meer cadeautjes. Laura: "Wij vieren geen Sinterklaas maar krijgen met Kerstmis cadeautjes. Wij vieren wel Sint Maarten. We lopen dan in een optocht met lampionnen en na de optocht gaan we met z'n allen naar het voetbalveld in Suderwick. Daar wordt het verhaal van Sint Maarten dan nagespeeld en daarna krijgen we een snoepzak." "En we eten met Sint Maarten altijd een Weckmänner", aldus Moritz, "dat is een soort broodje met een mannetje met een grote pijp."

Ondertussen zit de een na de ander met een omhoog gestoken vinger aan tafel want er komen al pratend steeds meer te vertellen in hen op. Teuntje: " De manier van bouwen is in Duitsland heel anders." Cora beaamt dit en vult daarbij nog aan dat zij de Duitse huizen minder modern vindt en dat de huizen er meestal een hele grote kelder hebben. Yme: "En ons nieuwe huis is ook echt veel groter dan het huis dat we in Dinxperlo hadden en de muren zijn er veel dikker." Teuntje: "Ze spelen daar ook met ander speelgoed. Ik heb heel veel familie in Duitsland en mijn achterneefje kent bijvoorbeeld geen Duplo maar hij speelt altijd met houten autootjes, heel anders dan waar wij vroeger mee speelden." Cora: "En ook de kleding in Duitsland is heel anders dan in Nederland. Persoonlijk koop ik mijn kleding liever in Nederland, dat vind ik mooier." Yme kan erover meepraten: "Mijn vader had laatst een feestje met zijn collega's en hij had toen hele rare Duitse bretels aan, dat vond ik erg grappig."

Felix komt nog met een laatste verschil; "in Duitsland kennen ze geen 'VSCO-girls' en in Nederland wel." Voor iedereen boven de twintig leggen de kinderen deze term even uit: dit zijn meisjes die trends volgen die zijn overgewaaid vanuit Amerika.

De gezamenlijke conclusie aan het einde van het gesprek is toch wel dat het leven aan de grens veel verschillen tussen beide landen laat zien en ook dat het veel voordelen heeft. Nog volop nakletsend lopen de kinderen richting hun klaslokaal waar zij hun schoolwerk weer zullen hervatten. Uw verslaggevers gaan met toeterende oren naar huis. Want wat werd er veel informatie gegeven, maar ook: wat was het een superleuk interview met deze jonge grensbewoners.