In de Taverne: Feras en Ghassan Aleleiwi

DINXPERLO - Feras Aleleiwi (40 jaar), zijn vrouw en drie kinderen kwamen vier jaar geleden vanuit Damascus in Syrië, een stad met 7 miljoen inwoners, naar het grensdorp Dinxperlo. Feras vertelt: "Ik vind het gezellig hier in het dorp. Hier wonen mensen die niet moeilijk doen. Als je Nederlands kunt, dan hebben ze geen problemen met je."

Door Lex Schellevis en Esther Nederlof

In het begin had het gezin Aleleiwi het lastig in Nederland. "Je kent de taal niet en dus kun je niemand om hulp vragen." Gelukkig sprak Feras Engels, dus op die manier kon hij contacten leggen.
In het AZC leerde hij Nederlands door naar het nieuws te kijken of naar de ondertiteling bij Engelse films. De woorden schreef hij op en leerde hij uit zijn hoofd. Google Translate werd veel gebruikt in die tijd en gelukkig was de Wifi in het AZC gratis.

Toen hij in Dinxperlo kwam wonen, ging hij naar de taalschool. Alle niveaus zaten daar echter bij elkaar en Feras wilde graag sneller. Daarom besloot hij om vrijwilligerswerk te doen bij Careaz Dr. Jenny. Hij bracht daar 3 uur per dag door in de activiteitenruimte en kwam zo in contact met de bewoners. "Ik heb daar heel veel geleerd. De mensen komen uit heel Nederland en soms uit Suderwick, dus ik hoorde verschillende dialecten. Aan het begin was het veel praten met de handen, maar op een gegeven moment kon ik Nederlands en zelfs een paar woorden Duits."
Zoon Ghassan (13 jaar) leerde de Nederlandse taal op school in het AZC en schakelt nu moeiteloos van Arabisch naar Nederlands. "Ik wil mijn moedertaal niet vergeten, want ik wil mijn oma in Syrië kunnen blijven spreken." Feras vult aan: "Thuis praten we Arabisch, behalve als er gasten zijn, dan spreken we Nederlands. Elke dag hier leren we nog. Niet alleen de taal, maar ook over de grens, over de geschiedenis. We krijgen informatie van collega's, buren en vrienden. Ik vind dat als je je verdiept in hun geschiedenis, dan kun je makkelijker omgaan met de mensen hier."
Een groot verschil tussen Nederland en Syrië is de manier waarop we in Nederland omgaan met oudere mensen. "Hier gaan ouderen naar tehuizen, zoals Dr. Jenny. In Syrië blijven ouders bij hun kinderen wonen. Je zorgt voor je ouders, net zoals zij altijd voor jou gezorgd hebben. Samenzijn met de familie is in Syrië belangrijk. Hier in Nederland is werken vaak het belangrijkste."

Veiligheid
Feras en zijn vrouw zagen in Syrië geen toekomst meer voor hun kinderen. "Als ik geen kinderen had gehad, dan was ik niet naar Europa vertrokken. Maar in Syrië ken ik families waarvan de kinderen niet meer leven. Hier is het veilig, hier kunnen we ze een toekomst bieden, met onderwijs, eten en een goed leven. Mijn gezin is het allerbelangrijkste voor mij. Mensen denken vaak dat we hier komen voor het geld, maar dat is niet zo. Wij zijn hier, omdat hier geen oorlog is, omdat het hier veilig is."

In Damascus was Feras ICT-er en had hij een eigen internetcafé. Nu is hij sinds tweeënhalf jaar kitter bij Westerveld & Nederlof. De toekomst van het gezin is nog onzeker. Volgend jaar loopt hun verblijfsvergunning voor bepaalde tijd af en kunnen ze een aanvraag indienen voor een definitieve vergunning. Mochten ze die toegekend krijgen, dan kunnen ze ook de Nederlandse nationaliteit aanvragen. Dat wil Feras graag.

De grens
Ghassan vindt het wel bijzonder om zo dicht bij de grens te wonen. "Je gaat vijf kruisjes over en dan ben je al in Duitsland. Zomaar, zonder paspoort. Ik ga regelmatig met vriendjes naar Claudio in Suderwick en we hebben thuis ook boodschappen uit Nederland en Duitsland. In Syrië is er een grens met Libanon, maar daar kun je niet zo makkelijk de grens over. Je hebt een paspoort en papieren nodig. Hier niet."
Feras en Ghassan doen beiden mee aan DinXperience. Ze hebben zich opgegeven als acteur. Feras: "Samen de vrijheid vieren is prachtig. We willen daarom graag meedoen."

Tot slot wil Feras de lezers van De Band nog een boodschap meegeven: "Maak wat ruimte in je hart vrij voor nieuwkomers. Geef ze een kans! We hebben soms een slechte naam, maar niet iedere nieuwkomer is slecht. Oordeel niet te snel, maar verdiep je in ons. We hebben als mensen tenslotte allemaal hetzelfde bloed." Ook Ghassan doet een oproep: "Iedereen is verschillend en iedereen mag zijn mening hebben. Ik ben voor Ajax en iemand anders is voor Feyenoord. Dat moet toch gewoon naast elkaar kunnen? Stop met pesten en met racisme!"