Herman Kobes. Foto: Han Rutgers
Herman Kobes. Foto: Han Rutgers

In de Taverne: Herman Kobes

Algemeen DinXperience

DINXPERLO - Een beroepsgroep die in Dinxperlo en omstreken opvallend aanwezig was, is de douane, in de volksmond 'de kommiezen' genoemd. Herman Kobes (65), geboren en getogen in het Twentse Vriezenveen, was werkzaam bij de douane in de regio Dinxperlo van 1973 tot 1988 en daarna tot 2002 bij de Ambulante Surveillancedienst Arnhem. Herman werd na zijn sollicitatie als douanier bij de Belastingdienst Enschede als achttienjarige direct geplaatst in Dinxperlo en heeft hier, met een onderbreking van veertien jaar, gewerkt en altijd gewoond.

Door Han Rutgers

Een commies is de rijksambtenaar in actieve dienst voor het heffen van belasting op de invoer van goederen zoals sigaretten, alcohol, brandstof, computers, elektronica en vee. Het meest zichtbaar is dat aan de grens, maar er zijn ook veel controles in het binnenland en bij het bedrijfsleven. Herman vertelt: "De douane was een grote werkgever. Ik denk dat er in 1975 in Dinxperlo meer dan vijftig commiezen waren, die in Dinxperlo en omgeving woonden. Velen waren ondergebracht in kosthuizen. Ons gebied strekte zich uit van Netterden tot aan het Woold met vier grensovergangen. Er was een taakverdeling met de Marechaussee (de militaire politiedienst). De douane was verantwoordelijk voor de grensbewaking en de Marechaussee zorgde voor de vergunningen klein grensverkeer, noodpaspoorten, toeristenkaarten en dergelijke. Ook de samenwerking met de politie was belangrijk. Zij mochten een auto niet doorzoeken tenzij er een verdachte situatie was. De douane mag altijd een auto aan- en staande houden. Dus het kwam vaak voor dat we op verzoek van de politie het onderzoek aan een auto uitvoerden. Ook mochten we openstaande boetes innen."

Kruimelwerk
In Dinxperlo werd beperkt gesmokkeld, volgens Herman. "Het was in feite kruimelwerk. Zeker in de jaren '70 was er al een vrij hoog vrijstellingsbedrag. Als een Dinxperloër werd betrapt, moest je hem eigenlijk dubbel straffen, omdat hij zo veel mogelijkheden had om niet betrapt te worden. Vrachtwagens met grote ladingen kwamen hier niet. En als er eens wat gesmokkeld werd, dan werd de straf gewoon geaccepteerd. Men beschouwde het als een soort spel tussen de commies en de smokkelaar. De tijden zijn ook hier veranderd."

"Dinxperlo is door zijn ligging aan de grens een bijzonder dorp. Neem het vrije weggebruik van de Nederlandse Heelweg. Een Suderwicker mocht zonder controle naar Lotto Janssen of slagerij Baumann. Totdat hij de weg naar het dorp nam. "Wij stonden vaak in de bushalte bij Dr. Jenny en konden hem dan aanhouden. Ook door de vele aansluitwegen zoals het Hahnepatt, de Wiggertstrasse en de Beekweg probeerde men vaak illegaal de grens te passeren. We hebben drugskoeriers aangehouden met looproutes in hun hand getekend. Of er werden enveloppen met drugs in de brievenbus bij Zur Post gepost en gestuurd naar een huisadres. Spannend en beangstigend waren de tijden van de aanslagen van de Rote Armee Fraktion (R.A.F.). We leerden dat we niet de held moesten spelen, maar terugtrekken, observeren en daarna alarm slaan."

Herman was in 1988 toe aan iets nieuws en ging naar de Ambulante Surveillancedienst Arnhem. Dat was totaal iets anders. "Controle op het gebruik van rode diesel, omkatten van auto's, aanhouden van verdachte auto's, samenwerking met de FIOD, controles op de autowegen en in treinen, huiszoekingen, te veel om op te noemen. Je komt op bijzondere plaatsen en maakt bijzondere mensen mee, zoals bijvoorbeeld Herman Brood en Emiel Ratelband." Hermans ogen schitteren nog steeds bij die gedachte.

Fingerspitzengefühl
"Hoe je weet of er iets aan de hand is met een auto die de grens passeert? Dat is een 'Fingerspitzengefühl' dat je hebt en ontwikkelt. Waarom wil een Duitse auto met een vreemd kenteken of een Belgische auto de grens over bij Dinxperlo? Dat is onlogisch. Ik voel dat er dan iets niet kan kloppen. Observeren is een sterk punt van me. Bij controles en aanhoudingen hebben we natuurlijk altijd het voordeel van het bekend zijn met de omgeving. Een aanhouding kan het begin zijn van een grote criminele zaak."

In 2002 stopte Herman als douanier. Veel taken gingen naar andere diensten. "De douane was niet meer dat waarvoor ik had gekozen en het reizen naar Arnhem en nog verder vond ik niet meer leuk." Hij solliciteerde naar de functie van conciërge in de Eurohal en is mede daardoor, en ook door zijn hobby als masseur/verzorger bij sportclubs, een bekende Dinxperloër geworden.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant