Willy te Grotenhuis. Foto: Frank Vinkenvleugel
Willy te Grotenhuis. Foto: Frank Vinkenvleugel

In de Taverne: Willy te Grotenhuis

Algemeen DinXperience

DINXPERLO - De Tapijtfabriek in Dinxperlo was meer dan 100 jaar een belangrijke werkgever op de grens van Duitsland en Nederland. Willy te Grotenhuis kan er alles over vertellen. Hij begon in 1952, toen hij 14 jaar was, met werken bij de Deventer Tapijtfabriek als tekenaar van dessins (dessinateur). Er werd 52 uur per week gewerkt, ook 's zaterdags tot 12.00 uur. Daarnaast bezocht hij de textiel-avondschool. Dinxperloërs kennen Willy ook als een talentvolle voetballer en later als voetbaltrainer.

Door Han Rutgers

In 1875 kwam de Deventer Tapijtfabriek onder leiding van de Jood Mauritz Prins vanuit Deventer naar Suderwick. Nu zit op die plek houthandel Kemink. In 1880 kwam er een vestiging in Dinxperlo. "Ik denk", aldus Willy, "dat de locatie op de grens het zaken doen wat eenvoudiger heeft gemaakt. Er zullen vast en zeker grondstoffen en goederen over de grens zijn gegaan." Twee kleinkinderen van Mauritz kwamen in de jaren '20 ook in het bedrijf. Maurits Philip Prins ('Lange Mau') en Maurits Prins ('Kleine Mau') bouwden het bedrijf uit tot de grootste werkgever in Dinxperlo. Beiden woonden in monumentale beeldbepalende panden in Dinxperlo: 'Lange Mau' in de Pol bij het Willem Oranjeplein (helaas afgebroken) en 'Kleine Mau' in 't Honk aan de Hogestraat.

De Deventer Tapijtfabriek produceerde, tapijten, karpetten, traplopers en hadden klanten in Nederland en Duitsland. De neven Prins waren in Dinxperlo zeer geliefd om hun sociale beleid. Zowel in de fabriek als in de gemeenschap. In het bedrijf hadden de werknemers medezeggenschap door middel van wat nu een ondernemingsraad is. Verder werd een ziekenfonds en een steunfonds in geval van werkloosheid (met de veelzeggende naam 'Draag Elkanders Lasten') opgericht. Gevolg was dat er lange dienstverbanden waren, mensen bleven trouw aan de familie Prins. Willy vertelt: "Bij iedere jubileum kreeg je een karpet, een wandelstok en een gouden horloge. Vele koninklijke onderscheidingen werden uitgereikt. Men noemde ons daarom ook wel de Ridderhof."

In de gemeenschap ondersteunde de familie Prins het voetbal, de schutterij, en de aanleg van een spoorbaan en telefoonlijnen. "Achter de fabriek aan de Weverstraat is het zwembad aangelegd. Het water was warm, omdat dat eerst werd gebruikt voor de machines. Dinxperloërs hadden vrij zwemmen, behalve op vrijdagavond. Dan was het bad voor de familie Prins. Ook zaterdags, met Sabbat (de joodse zondag), was het zwembad gesloten."

In de oorlog werden de leden van de familie Prins weggevoerd. Maurits Philip overleed in 1943 in Neukirchen. Maurits Prins overleed in 1942 in Auschwitz. In de oorlog draaide het bedrijf min of meer door onder leiding van de nieuwe directeur André de Wit. Op 15 maart 1945 nam de Duitse Wehrmacht de fabriek in beslag voor inkwartiering van de soldaten. Eind maart ging de fabriek nagenoeg geheel verloren door de vele granaten die op Dinxperlo werden afgevuurd. Van de gebouwen bleven alleen de puinhopen over.

Na de oorlog werd het bedrijf weer opgebouwd en ging het door als onderdeel van Veneta (Verenigde Nederlandse Tapijtfabrieken), maar wel met een eigen directie. Wat bleef was de sociale component, zoals personeelsreisjes en als eerste bedrijf in Dinxperlo een kerstpakket. Ongeveer dertien jaar geleden verhuisde het bedrijf naar Wesel. Van het oude bedrijf staan nog de drogerij en de ververij, nu geheel gerestaureerd en gebruikt door schutterij EMM en voor de tweedehands spullenmarkt van Prinses Beatrix.

De naam van Maurits Prins is voor altijd verbonden aan Dinxperlo door de Maurits Prinsstraat. Ook wordt hij (met 42 andere Joodse slachtoffers) genoemd op het Joods monument aan de Kwikkelstraat. Bijzonder is dat één van de nazaten van de familie Prins, de kunstenaar Ralph Prins, de ontwerper is van het bekende Nationale Monument met de gebogen rails op het eind in Westerbork.

Willy te Grotenhuis heeft veel documentatie over de Tapijtfabriek. Bij het doornemen van de foto's en documenten komen vele bekende Dinxperlose namen voor zoals Te Grotenhuis, Kraaijenbrink, Plucker, Rijks, Veerbeek en opvallend de naam van verzetsheld Bernard IJzerdraat.

Willy is en blijft altijd een Tapijtfabriek-man in hart en nieren en is van mening dat de familie Prins veel voor Dinxperlo heeft betekend. "De Prinsen waren hun tijd ver vooruit. Mijn vader (ook werknemer) heeft altijd gezegd dat als de Prinsen waren teruggekomen na de oorlog, we de grootste tapijtfabriek van Nederland waren geworden." En zo denkt Willy er zelf ook over.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant