Wijnand Rigter, bij De Taverne en de zorgcentra die mede dankzij zijn inspanningen zijn gerealiseerd. Foto: Frank Vinkenvleugel
Wijnand Rigter, bij De Taverne en de zorgcentra die mede dankzij zijn inspanningen zijn gerealiseerd. Foto: Frank Vinkenvleugel

In De Taverne: Wijnand Rigter

Algemeen Columns

DINXPERLO – Wijnand Rigter heeft jaren gewerkt in de zorg, in Nijmegen, in Dinxperlo en zijn laatste baan was in Groningen. Nu zijn arbeidzame leven voorbij is, is hij teruggekeerd naar Dinxperlo, om daar weer aan de slag te gaan. Niet betaald, maar als vrijwilliger bij onder meer DLE, Figulus, VIT en zaalsportvereniging DIOS. Hij vertelt graag over wat hem zo aantrekt aan het leven in een grensdorp als Dinxperlo.

Door Lydia ter Welle

"Ik heb aan den lijve ondervonden dat grensoverschrijdend bezig zijn helemaal niet zo moeilijk is als vaak wordt gedacht, zelfs als er grote verschillen zijn in de manier waarop zaken geregeld zijn", verklaart Rigter. Hij doelt daarbij op de tijd dat hij als directeur van woonzorgcentrum Dr. Jenny zich inzette voor nieuwbouw, en voor uitbreiding van de diensten met verpleeghuiszorg. Dat wilde hij niet alleen voor Dinxperlo, maar ook voor Suderwick. "Bij Dr. Jenny kregen we verzoeken van mensen uit Suderwick die graag bij Dr. Jenny wilden komen wonen. In die tijd was er in Suderwick nog geen woonzorgcentrum. Dat betekende dat mensen wanneer ze niet meer zelfstandig konden blijven wonen, altijd weg moesten uit hun vertrouwde dorp, om te verhuizen naar een woonzorgcentrum in Bocholt. Terwijl bij wijze spreken de overbuurvrouw aan de andere kant van de straat wel in het vertrouwde dorp kon blijven wonen, omdat Dinxperlo wél zo'n voorziening had."

Rigter sprak er met velen over, aan beide zijden van de grens, en het trof hem dat velen met hem van mening waren dat het anders moest. Er ontwikkelde zich een sterke lobby aan beide zijden van de grens, die leidde tot het voorbeeldproject van grensoverschrijdende verbindingen, letterlijk en figuurlijk, op het gebied van zorg. "In Dinxperlo heb ik daarvoor heel fijn samengewerkt met CDA-wethouder Willy Seesing, maar ook met directeur Gerard Helmink van de Woningstichting Dinxperlo en Anja Enserink van de VIT. En aan de andere kant van de grens met de mensen van het Johanneswerk, een stichting van de Evangelische Kirche die in Bocholt ouderenzorg biedt, maar ook met mensen van de Stadt Bocholt. Al die mensen hadden weer hun eigen netwerk, en dat zetten we allemaal samen in om ons doel te bereiken: grensoverschrijdende zorg mogelijk maken in Dinxperlo en Suderwick." Het kostte het nodige werk om de financiering rond te krijgen, maar dankzij de gezamenlijke inspanningen, aan beide zijden van de grens, tot in Brussel toe, lukte het.

Gezamenlijk ontwikkelden de partijen een plan. Aan de Duitse kant van de Heelweg verrees het Bültenhaus dat wonen en zorg biedt aan senioren. Aan Nederlandse zijde verrees het nieuwe Woonzorgcentrum Dr. Jenny. Beide voorzieningen werden met elkaar verbonden door middel van een overdekte brug, waarin De Taverne werd gevestigd: een plek, een huiskamervoorziening voor ontmoeting.

Rigter: "Eigenlijk hadden we een 'Briefkastenmodel' ontwikkeld. In dat model konden Nederlandse en Duitse mensen door elkaar in beide woonzorgcentra wonen. De Nederlanders behielden daarbij hun brievenbus aan de Nederlandse zijde van de straat, en Duitsers aan de Duitse zijde, zodat ze allebei hun oorspronkelijke nationaliteit konden behouden. Daardoor zou de bekostiging van de zorg geregeld kunnen worden op basis van de nationaliteit van de zorgvrager. Dat bleek helaas nog een brug te ver, maar we hebben wel met z'n allen ontdekt dat we samen heel veel kunnen bereiken."

Rigter is ervan overtuigd dat dit 'samen sta je sterker en kom je verder' destijds gold voor het realiseren van Dr. Jenny en het Bültenhaus, maar dat dit ook nu nog van toepassing is, op veel meer terreinen dan alleen de zorg. "Ik ben een tijdje weggeweest uit Dinxperlo, vanwege mijn baan in het noorden van het land, maar ben met genoegen terug gekomen naar Dinxperlo. Het is niet mijn geboorteplaats, maar ik ben er graag weer gaan wonen. En als ik zie wat er in de afgelopen jaren allemaal op gang is gekomen, aan grensoverschrijdende samenwerkingen, op allerlei terreinen, dan wordt dat alleen maar meer en beter. Daarom ben ik er groot voorstander van om op steeds meer terreinen samenwerking te zoeken. Zo zijn er wellicht bij zaalsportverenigingen en ouderenbonden ook mogelijkheden om over de grens samen dingen op te pakken."

Dankzij initiatieven van bijvoorbeeld Heimatverein en Bewaar 't Olde zal de grens tussen Dinxperlo en Suderwick komend voorjaar heel duidelijk zichtbaar zijn, in de vorm van bloeiende bloembollen. Rigter: "Maar eigenlijk is die grens er nauwelijks meer. We zijn immers allemaal Europeanen, en samen kunnen we prachtige dingen bereiken. Het hoeft niet in grote stappen, maar elke keer een klein stapje in de goede richting is ook prima!"

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant