Randbericht | Het stuift

Het stuift

De stevige oostenwind is niet alleen voelbaar voor de eenzame fietser. Hij ziet de wind op vele plekken. Overal waar akkers net zijn bewerkt, ziet hij dat de wind er plezier in heeft zandkorrels op te pakken en door de lucht te laten wervelen. Als de wind goede zin heeft mag het zand daarna tot rust komen op de akker waarvan het afkomstig is. Dat is niet altijd zo. Vaak wordt het zand kilometers ver weg gestoven.

Erosieweer noemen we dit. Erosie is niet alleen iets van verre landen, waar enorme zandpartijen tijdens langdurige regenval of stormen worden verplaatst. Het komt ook bij ons in de Achterhoek voor. Tijdens regenbuien wordt er veel zand door de beken afgevoerd. Het is goed te zien aan de zandvangen, die eens in de zoveel tijd leeg geschept moeten worden. Of tijdens dagen als in de afgelopen week, waarin het overal stuift.

Waar dat zand vandaan komt? Vooral van de landbouwgronden. Alleen begroeiing helpt om dat te voorkomen, maar bouwland is nu eenmaal niet altijd begroeid. Mening boer zou willen dat zijn ingezaaid gewas nu binnen een etmaal het volledige land goed groen kleurt. Dat stuiven is ook uiting van een minder gewenst fenomeen. Droogte.

De uitbundig bloeiende voorjaarsplanten doen niet meteen vermoeden dat er alweer een groot vochttekort is, maar de zandwegen vertellen een ander verhaal. Ze worden op vele plekken alweer zo mul, dat ik er met mijn fiets regelmatig in vast loop. Ook de zandwegen stuiven uitbundig. Dat doen ze al wat langer. Vooral als er een auto passeert. Wil de bestuurder dat gestuif voorkomen, dan moet die stapvoets rijden.

Voor dat stapvoets rijden is geduld nodig. Dat hebben de meeste mensen niet, zelfs niet zij die aan de zandwegen wonen en borden als 'stuift het?' plaatsen en net zo hard mee stuiven. Voor de fietser en wandelaar is dat niet altijd even prettig. Daarom moet ik na elke fietstocht mijn gezicht en haren wassen om al het zand er uit te krijgen. Daar ben ik dan ook helemaal klaar mee.

Voortaan ga ik alleen voorbereid op pad. Ik heb een duikbril gekocht, die mijn gezicht grotendeels bedekt. De sjaal die ik nog steeds om had, ik heb het niet gauw warm, trek ik op tot aan de duikbril. Ook heb ik een jas gekocht met capuchon, die ik goed vast trek. Geen zand meer dat via neus en mond in mijn longen terecht komt. Zodra ik in een stuifvrij gebied terecht kom, gaat het allemaal meteen weer af. Dan voel ik me toch vrijer. Laat het daarom regenen, dagen lang regenen, zodat we weer door modder moeten ploeteren en door en door nat thuis komen. Waarna we verzuchten: stoof het maar weer.