Han Rutgers. Foto: eigen foto
Han Rutgers. Foto: eigen foto

In De Taverne: Han Rutgers

Algemeen DinXperience

DINXPERLO - Han Rutgers (69 jaar) voelt zich Europeaan in hart en nieren. Voor deze rubriek heeft hij diverse mensen geïnterviewd en dat deed hij altijd met veel plezier. Dit keer is hijzelf aan de beurt om ondervraagd te worden.

Door Esther Nederlof

Han legt direct uit waar zijn drive vandaan komt: "Ik vind het heel erg leuk om mensen te ontmoeten. De meeste mensen die ik geïnterviewd heb, kende ik al wel, maar je hoort altijd weer nieuwe, bijzondere dingen. Mensen willen graag vertellen waar ze mee bezig zijn. Ze zijn enthousiast. Soms vertellen ze ook dingen waarvan ze dan daarna zeggen: 'dat moet je niet in de krant zetten'."

Het meest bijzondere vond Han het gesprek met de Schalke-supporters. "Dat waren een Nederlander en een Duitser die in hun Schalke-shirts heel enthousiast over hun hobby praatten. Echte liefde voor Schalke en ook respect voor elkaar." Han is zelf ook een echte sportliefhebber en beaamt dat rivaliteit bij sport hoort. "Dat is normaal, maar de rivaliteit tussen Duitsland en Nederland vond ik altijd overdreven en opgeklopt door de media. Je mag elkaar best wel een beetje uitdagen, maar met respect voor elkaars beleving. En als beide landen tegen elkaar spelen, dan ben ik meer geïnteresseerd in een mooie wedstrijd dan in een overwinning voor Nederland."

Bij de Saba, waar Han bijna veertig jaar gewerkt heeft, was hij degene die de contacten beheerde met de klanten. "Ik zat op kantoor, maar sprak veel klanten. Van allemaal wist ik hoe de gezinssituatie was, welke hobby's ze hadden en waar ze op vakantie waren geweest. Het menselijk contact vind ik gewoon heel prettig." De Saba had ook een filiaal in Bielefeld in Duitsland, waar Han nauw mee samenwerkte. Daarbij kwam het goed uit dat hij vloeiend Duits spreekt. "Toen ik van HBS afkwam wilde ik graag Duits studeren. Heel veel Dinxperloërs deden dat destijds. Helaas ging dat niet door, maar via de Saba heb ik Duitse cursussen gevolgd en ik ben getrouwd met een Duitse."

Han ontmoette zijn vrouw Ulrike in 1985 in Sauerland tijdens een fietsvakantie. "Ik ging thuis vertellen dat ik een Duits meisje had ontmoet en dat was prima! Ulrike zag er eerst wel tegenop om kennis te maken met een Nederlands gezin dat de oorlog had meegemaakt, maar gelukkig ging dat goed." Voorheen sprak hij thuis Duits met zijn vrouw, maar inmiddels is het een mix van Nederlands, Duits en Achterhoeks." Die meertaligheid is wel handig. "De ene keer gaan we in Bocholt naar de film, de andere keer in Doetinchem."
Er zijn wel verschillen in cultuur, heeft Han gemerkt. "Duitsers gaan vormelijker met elkaar om. Het 'Sie' en 'Du' is wat anders dan in Nederland, al verandert dat wel bij de Duitse jeugd. Nederlanders zijn ook vaak 'haantje de voorste'. Bijvoorbeeld bij het omgaan met de digitale wereld, het contactloos betalen. In Duitsland staan ze daar wat afwachtend tegenover."

Zelf praat Han net zo makkelijk met Nederlanders als met Duitsers. "Duitsers hebben over het algemeen respect voor de Nederlanders. Ze vinden ons ongecompliceerd en pragmatisch. Veel Duitsers hebben mij gevraagd wat ik van hen vond in relatie tot het verleden. Dat was een trauma dat bij velen leefde. Ze hebben geleerd van de oorlog. De Duitse tv besteedt veel aandacht aan de Eerste en Tweede Wereldoorlog om de huidige generatie bij te brengen dat dit nooit meer mag gebeuren."

Het samen de vrijheid vieren tijdens DinXperience vindt Han dan ook een goed idee. "Het accent mag wat mij betreft liggen op dat we één Europa zijn. We moeten samen de toekomst in. We hebben elkaar keihard nodig. Kritiek is er veel en in sommige gevallen ook terecht. Maar ik heb nooit oorlog meegemaakt en dat heeft alles te maken met het feit dat Europa één is. Als je elkaar kent en met elkaar handelt, dan praat je meningsverschillen uit. Als je niet met elkaar praat, dan krijg je ruzies."

"We beseffen nu in coronatijd wat het is om niet vrij te zijn. We mogen nauwelijks meer van huis, we mogen niet meer samen zingen, sporten, vergaderen, elkaar ontmoeten. Ik vind dat best lastig. Het is niet gezellig. Reden te meer om die vrijheid te vieren. Stel dat je je hele leven zo moet leven als de afgelopen zes weken, dan besef je hoe goed het daarvoor was. Het is waardevol om in een vrij en democratisch land te leven, waarin we kunnen zeggen wat we willen. Europa speelt hier een belangrijke rol in."

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant