Peter Nebelo, burgemeester van Bocholt.  Foto: Bruno Wansing
Peter Nebelo, burgemeester van Bocholt. Foto: Bruno Wansing

In de Taverne: burgemeester Peter Nebelo

Algemeen DinXperience

BOCHOLT - De ronde tafel op de zesde etage van het voormalige Siemens-gebouw in Bocholt is groot genoeg voor burgemeester Peter Nebelo en zijn twee gasten. Het is zijn tijdelijk onderkomen, tijdens de verbouwing van het stadhuis. Hij heet ons van harte welkom maar vanwege de corona-maatregelen zonder handdruk. Hij heeft er zichtbaar moeite mee, dat alles anders loopt dan gepland. Zoveel concerten en bijeenkomsten kunnen niet doorgaan, terwijl dit bij uitstek het moment is om als Nederlanders en Duitsers gezamenlijk 75 jaar vrede en vrijheid te vieren. Want ook Duitsland is bevrijd van het nationaalsocialisme.

Door Lex Schellevis en Melanie Steffens

Vanwege de stedenband van Bocholt met Aurillac (Fr) heeft Nebelo indertijd de herdenking in Frankrijk bijgewoond, 100 jaar na het begin van de Eerste Wereldoorlog. Het was erg indrukwekkend dat hij daarbij uitgenodigd was, en iedereen accepteerde zijn handdruk van verbondenheid. “Dat is tekenend voor hoe we in deze tijd met elkaar omgaan in Europa”, aldus Nebelo.

Echter, ook in Duitsland zijn er krachten die tegen Europa zijn. Terwijl het zo belangrijk is om ons te verenigen vindt Nebelo. “We zijn niet alleen een verzameling van staten, maar ook van belangrijke waarden. Daar moeten we voor blijven opkomen, voor de ‘Würde des Menschen’, voor de gelijke behandeling van man en vrouw. Wees zelfbewust, werk goed samen, vorm gezamenlijk een Europees blok naast de machten in de Verenigde Staten en China."

Trots op Bocholt
Nebelo is geboren en getogen in Bocholt, deed zijn rechtenstudie in Münster en besloot zich in Bocholt te verdiepen in het rechtssysteem, want het was voor hem duidelijk dat hij zich als advocaat wilde vestigen. Net als veel andere inwoners uit Bocholt is hij trots op zijn geboortestad, waar inmiddels meer dan 100 nationaliteiten naast elkaar leven.

“Bocholt is een belangrijke fietsstad. Er wordt wel eens gekscherend gezegd dat Bocholter worden geboren met een fiets tussen de benen. En vroeger, zodra je kon lopen kreeg je een fiets. Er zijn nu ook speciale projecten waar we kijken of bijvoorbeeld de bezorging van medicijnen niet beter met een bakfiets kunnen plaatsvinden. Nederland heeft natuurlijk een veel oudere fietscultuur, dat stimuleert het fietsen over de grens. En je merkt het zodra je de grens over steekt: Nederland is echt een paradijs voor fietsers. Maar hier bouwen we ook aan snelfietspaden waarmee je mogelijk sneller bent dan met de auto. Nu al vindt 40% van het verkeer met de fiets plaats.”

De grens over
Veel Nederlanders bezoeken Bocholt en andersom gaan veel Duitsers graag naar de vrijdagmarkt in Dinxperlo, of fietsen langs de AA-strang. Nebelo: “Ook zelf hou ik van de Nederlandse verse vis, de matjes en de kibbeling die je op de markt kunt krijgen. Maar ook een patatje mayo vind ik erg lekker. Ze zeggen wel eens dat Nederlanders de beste patatbakkers zijn. Dat kan ik alleen maar beamen. Ik kan mij ook nog herinneren dat de douanecontrole er was. Als jongere rookte ik en waren de sigaretten in Nederland goedkoper, dus gingen we de grens over om inkopen te doen.”

Inmiddels hoeft Nebelo de grens niet meer over voor tabak, hij rookt sinds 2003 niet meer. Maar hij reist wel vaak samen met zijn vrouw naar Ameland, waar hij in 1965 voor het eerst was. Wat is het toch, wat hem zo trekt? Het eiland heeft slechts 3000 inwoners, maar ook 30.000 gasten. Daar leven ze van. En dat zie je terug aan de vele restaurants en cafés. Ameland heeft diepe zandstranden, en bij elk dorp maar één strandpaviljoen. Geen grote appartementen, maar rust en ruimte. Daar genieten ze volop van. Helaas nu deze zomer even niet, maar hij hoopt in november, na zijn pensionering, Ameland weer regelmatig te bezoeken.

De Nederlander heeft Nebelo in zijn hart gesloten. “Hij is wereldwijs, heeft een charmante manier om te zeggen wat hij ervan denkt en als hij iets toezegt, dan houdt hij zich eraan. En hij komt snel tot zijn punt, dat vind ik goed. Het is prettig samenwerken met Nederlanders.”

Grensoverschrijdende samenwerking
Bocholt is een grote stad, naast de kleine gemeente Aalten. “Maar dat zit onze samenwerking niet in de weg. We hebben allemaal onze rol. Voor Bocholt is de grensoverschrijdende samenwerking belangrijk. Beter en dichterbij dan in Dinxperlo en Suderwick kun je de grens niet ervaren. We moeten wel blijven werken aan een grenzeloos Europa. Bocholt is daarin zeer actief, is al veel jaren Europastad, daar hebben we ook erkenning voor gekregen. Met vier partnersteden hebben we stedenbanden en we werken nauw samen met de gemeente Aalten en de kern Dinxperlo. We komen ook regelmatig met alle burgemeesters uit de grensregio bij elkaar. Die grensoverschrijdende bijeenkomsten en uitwisseling vinden we belangrijk. Net zoals de actualiteit, we werken nu bijvoorbeeld aan de busverbinding tussen Aalten en Bocholt.”

“Het bijzondere aspect van de grens hebben we gemerkt toen we het grensoverschrijdende zorgcomplex hebben gebouwd, met dr Jenny aan de ene kant, en het Bultenhuis aan de andere kant van de grens. De Duitse zorgverzekeraars hadden er veel moeite mee dat dit deels een Nederlands gebouw was, dat konden ze immers niet financieren. De oplossing was geniaal, en even pragmatisch als effectief: voor het gebouw kwam een ingang aan beide zijden, zowel in Nederland als in Duitsland. Daar werd in beide landen een apart huisnummer voor aangevraagd, en daarmee was financiering wél mogelijk. We hebben verder een nauwe samenwerking tussen beide brandweerkorpsen. Over en weer wordt assistentie verleend als dat nodig is. Ook de politie werkt goed samen, dat blijkt bijvoorbeeld bij de Bocholter Kermis. Die trekt veel bezoekers, waaronder ook Nederlanders, die verrast zijn als ze worden aangesproken door een Nederlandse agent. Je moet kijken waar de samenwerking goed past, en het daar benutten.”

Ook op economisch terrein wordt samengewerkt. “We brengen ondernemers uit Bocholt en Nederland bij elkaar, leggen uit hoe dat werkt in de buurgemeente. Daarbij komen ook de culturele verschillen aan de orde. Ik ben er trots op dat de laatste jaren ook de politieke samenwerking goed van de grond is gekomen. We hebben in Bocholt een prachtige Westfälische Hochschule, die ook vanuit Nederland bezocht wordt. Daarbij vinden we het belangrijk dat Nederlandse met Duitse kinderen omgaan. Wat mij altijd verbaasd is dat de Nederlandse kinderen zo goed Duits spreken. Tot slot zijn er mooie projecten tot stand gekomen, zoals de evenementen die rond 75 jaar vrede en vrijheid zijn opgezet. Dat waardeer ik enorm.”

De oorlog
De Tweede Wereldoorlog heeft zijn littekens ook persoonlijk nagelaten. Nebelo merkte als kind, toen hij met zijn ouders naar Nederland ging, dat zij anders werden behandeld. Dat was begrijpelijk vindt hij, en we hebben er allemaal mee moeten leren omgaan. Want er is ontzaglijk veel leed aan de Duitse bevolking en de landen in Europa aan gedaan, en eigenlijk wereldwijd. De voormalige bondskanselier Kohl zei al eens; “Er habe die Gnade der späten Geburt”, dat we niet medeverantwoordelijk zijn voor de verschrikkingen die gedaan zijn toen we nog niet geboren waren. Maar dat zie ik anders. We hebben als Duitsers de morele verantwoordelijkheid dit gedachtengoed door te geven aan nieuwe generaties, ook als we dit niet persoonlijk hebben meegemaakt.

De littekens uit de Tweede Wereldoorlog kunnen weer openbreken als we het rechts-radicale gedachtengoed onvoldoende bestrijden. Het is onze taak en verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat nergens ter wereld opnieuw het gevoel kan ontstaan dat het in Duitsland zo gaat als in 1933. Al vele jaren wordt in Bocholt ‘Volkstrauertag’ georganiseerd, waar we de offers uit de oorlog en geweld herdenken. En hier zijn altijd Nederlandse schoolkinderen bij, die deze herdenking bij het Bocholter Friedhof bijwonen. Ik was erg blij dat de afgelopen herdenking ook Anton Stapelkamp, burgemeester van Aalten, aanwezig was.”

Vrede en vrijheid
“Vrijheid is de basis van het menselijk leven. Soms moet die vrijheid worden ingeperkt, zoals nu met de Corona-crisis. We moeten afstand houden en geen sociale afspraken maken. Maar als je de achtergrond van de maatregelen begrijpt, snap je ook waarom we dat doen. Dat Europa al zo lang geen oorlog kent, is het resultaat van een geweldige inspaning. En onze vrede is geen vanzelfsprekendheid, daar moet je je voor in blijven zetten!
We moeten een stap zetten, en het verleden niet vergeten. Landen apart redden het niet, we moeten het gemeenschappelijk doen, Europees. We zagen met de vluchtelingencrisis dat er niet samengewerkt werd. Er was geen gelijke verdeling over de landen. En het was verrassend dat we zagen dat landen met een socialistische achtergrond hun grenzen sloten voor vluchtelingen.
Onlangs was er ook sprake van dat de grens gesloten zou moeten worden, vanwege de Corona-crisis. Maar dat moeten we niet doen. Wel wijzen we erop dat we als buren afstand moeten houden. Dus niet als Duitsers naar Nederland reizen om je te vermaken, daar is immers de gastronomie ook gesloten. Maar de infrastructuur tussen Duitsland en Nederland is zó met elkaar verbonden, dan moeten we de grens niet sluiten. Dat is een fout signaal. Het is verkeerd om de grens te sluiten; we moeten Europa zijn, open en internationaal in ons denken en handelen."

Nebelo is overigens groot fan van het vrouwenvoetbal. Welke uitslag denkt hij dat bij het EU kampioenschap op de borden staat? Het lijkt hem mooi dat de finale gespeeld wordt tussen Duitsland en Nederland, waarbij uiteraard Duitsland wint. “Maar wel met een koude Grolsch in mijn hand!”, zo verzekert hij.

Beide burgemeester samen in De Taverne. Foto: PR

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant