Randbericht | Ontdekking

Ontdekking

Vorige week was ik zelf onderwerp van gesprek. Ik werd ondervraagd door een collega, die vond dat na meer dan honderd bankjesverhalen er nader kennis gemaakt moest worden met de schrijver. Geïnterviewd worden is niet vreemd voor me. Dat gebeurde eerder in de jaren dat ik gemeenteraadslid was.

Ook landelijke dagbladen en de regionale omroep wisten me soms te vinden, want ik wilde wel zeggen dat het een schande was dat zandwegen semi-verhard werden. Het bleef een onverharde weg, maar de mooie, soms zo heerlijk stuivende zandweg was verdwenen. Toch was het alweer enige tijd geleden dat iemand mij vragen stelde, zelfs twee uur lang.

De eerste vraag was of ik mij Nederlander of Achterhoeker voelde. Geen van beide. Ik ben een Winterswijker. Er is één plek waaraan ik gehecht ben, dat is Winterswijk en omgeving. Ik heb helemaal niets met de Graafschap, de Zwarte Cross en de Achterhoekvlag. Dat 'en omgeving' interpreteer ik ruim. Aangrenzende delen in Duitsland en de buurgemeenten zoals Zwillbrocker Venn, Vragenderveen, Aaltense Goor en Beestman zijn me ook dierbaar.

Het grootste deel van de gemeente Aalten boeide me daarom nauwelijks, met uitzondering van Dinxperlo. Daar kwam mijn moeder vandaan en daar ben ik in mijn jeugd veel geweest. De oude gemeente Aalten was de ruimte waar je door heen moest om van mijn geboortehuis naar het ouderlijk huis van mijn moeder te komen. De laatste jaren is Aalten ook werk. Leuk werk, zeker, maar in Winterswijk is alles beter. Behalve dan de lokale belastingen.

Thuis zitten vanwege dat akelige virus was vervelend, maar dat ik even niet naar Aalten hoefde was geen drama. Er waren geen vergaderingen en persgesprekken meer. Toch begaf ik me onlangs in de gemeente. Aalten was weer tussengebied tussen mijn huis en een bankje in Dinxperlo. Onderweg kwam ik wel langs allerlei plekken waarover ik al eens had geschreven. Ook werd ik gegroet door mensen die ik korter of langer had gesproken.

Op de terugweg ontdekte ik dat Aalten de laatste jaren toch meer is geworden dan alleen noodzakelijk werkdecor. Ik moet zelfs erkennen dat Aalten eveneens een zeer goede boekhandel heeft. Daarom deed ik er meteen aan 'lokaal inkopen'. Bovenal merkte ik dat ik in die twee maanden mensen ben gaan missen, zelfs politici. Verheugd was ik dat er een digitale raadsvergadering was. Die mislukte uiteindelijk vanwege geluidsproblemen, maar ik had wel een half uur naar de burgemeester, wethouders en gemeenteraadsleden kunnen kijken. Fijn dat ik ze weer zag. Ze leven nog!