Coronalia | 't Land van (N)ooit

Coronalia | 't Land van (N)ooit

In't Land van (N)ooit wier ooit 'n wiel uut'evonnen. Prachtig toch? Iederene wol wal zo'n dink hemmen. En zó kwam alles an't rollen: Riewielen, Vliegwielen, Zietwieltjes... Met in't kielzog 't grote geld.
Vervolgens kwammen aoveral betonbanen te liggen, anders stikken i-j in't stof. Algauw joege wi-j hele dage met't spul aover de weld hen en weer. Dit alles wier – kort deur de bochte- 'economie' enuumd.
Vake leep't onderweg vaste, maor ja: Wiet eenmaol zo'n wiel bezat had 'n goeien bottram, en da's ok wat weerd.
Zelfs leu van wietweg wiern in eschakeld. Anders leep 't hele rad vaste. Dit alles onder de vlagge van “Niet lullen maor poetsen!”

Toen... brok in de weld 'n Pandemie uut. 
Alle wielen mosten stille'zet! Wolle wi-j althans niet randvekant ziek worden. Of arger.! Allene wiet e'leerd had de handjes te laoten wappern veur andermans walwaezen, kon blieven warken. Alle ander'n kreggen zolange een bottram van de Aoverheid. Want dee hadden diepe tessen en dikke knippen. Zeien ze.
Kwam trouwens goed uut, want uutendelijk most al dat rollend materieel ooit weer in't rad e'vat worden. 
Zodoende wier, met'n genereus gebaar, de miljarden rond estreuid.
De Vliegwielen kregen wiedeweg 't meeste.

Aoverigens; ok de Wapperende Hande konnen waarachtig – naost 'n bonus – wal'n zakcent extra gebroeken. Al was't maor um 'n volgenden golf op te vangen. Echter dát kón écht neet! 
“Lúúster!” was de boodschap: “Zogauw al ónze räder weer hard genog dreeit, blif dáordeur vanzelf ok wal iets veur owleu aover!”
Een paar (weer)profeten riepen nog verbijsterd vanuut de woestijn: “Maor waorumme niet alvast een handvol rechtstreeks aovermaken, inplaats van altied weer langs d'n umweg, op 'n inmiddels heitgedreeide planeet?” 
'“Ná gewóón! Umda'w dat nóóit hebt edaone!!”

Lao'w as Land van (N)ooit maor duumen dat de Wapperende Hande neet gaot lopen...

Sien o Niem