Afbeelding

A.L. Snijder | Door omstandigheden

Opinie

Ik schrijf dit stukje in Amsterdam waar ik tegenwoordig door omstandigheden vaak kom. Als ik deze zin bij iemand anders zou lezen, zou door omstandigheden mijn nieuwsgierigheid wekken. Ik zou denken dat er iets niet pluis is met die omstandigheden. Het kan iets onbenulligs zijn, maar het kan ook een drama zijn dat inderdaad beter verborgen kan blijven. In dit geval is het iets onbenulligs, ik heb voor het eerst in twintig jaar een nieuwe, tweedehands auto waarmee ik graag doelloos rijd en als ik dat dan doe, merk ik vaak dat ik ongemerkt naar Amsterdam rijd.

Sommige delen van de stad ken ik goed, want ik ben er geboren en heb er drieëndertig jaar gewoond. Zo’n stad verandert nauwelijks, er wordt wel wat bijgebouwd aan de randen, maar de straten veranderen nooit en de standbeelden houden het voor het merendeel ook wel een paar eeuwen uit. Ik vermoed dat ik hier rijd omdat de herinneringen zich aandienen zonder dat ik daar moeite voor hoef te doen. Een voorbeeld, ik rijd in de Rivierenbuurt in een straat met een bocht. Dat komt niet vaak voor, de meeste straten zijn recht. Door de bocht wordt mijn herinnering gewekt. Hier woonde Marietje R., met wie ik in de klas zat op de middelbare school. Ze beheerste het dagelijkse toneel, ze was de oudste en durfde alles tegen de leraren te zeggen. Ze was een voorbode van de nieuwe tijd, wat dat ook moge zijn. Soms hadden we een klassenavond. Die werden altijd door haar georganiseerd. Er werd geloot bij wie het feest zou plaatsvinden. Toen ik aan de beurt was en zenuwachtig afwachtte of mijn moeder wel de goede hapjes en drankjes had uitgezocht, bleek Marietje een nieuw onderdeel te hebben verzonnen. Ze had in stilte een enquête gehouden, ze had wetenschappelijk vastgesteld hoe de sfeer in de klas was. Na een uurtje feest vroeg ze het woord om de resultaten bekend te maken. Iedereen werd openlijk beoordeeld en kreeg zelfs een cijfer. Het hoogtepunt van de avond kwam toen bleek dat ik het laagste cijfer had gekregen. Ik was de grootste klootzak van de klas, op democratische wijze vastgesteld. Het woord vastgesteld herhaalde ze meerdere malen, ze zette de uitslag vast in ons geheugen. Voor mij was het een zware avond, ik moest onverschilligheid veinzen en dat kostte me moeite. De vos vernederd in zijn eigen hol. Marietje is een publieke figuur geworden. Ze is in de kunst en de politiek gegaan. Ze hield haar feilloze gevoel voor publiciteit, een vaste gast op het toneel, bij de radio en op de televisie. Ik kon haar niet ontlopen. Maar nu het eindelijk stil wordt, gebeurt dit. Door een bocht in een straat moet ik aan haar denken. Omdat ik zo graag rond rijd in mijn nieuwe auto.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant