Afbeelding

Randbericht | Excuses

Algemeen Columns

Excuses

Helaas moet ik constateren dat er iets mis is gegaan. Ik heb me niet aan de regels gehouden en dat is onvergeeflijk. Ik stond te dichtbij bij een medemens en dat mag in deze zware tijden natuurlijk niet gebeuren. Er rest me niets anders dan mijn verontschuldigen aan te bieden aan iedereen voor wie ik mogelijk een gevaar ben geweest.

Ter geruststelling, bij mij is nog geen coronabesmetting geconstateerd, want dan was ik niet meer buiten mijn huis verschenen. Maar het kan natuurlijk zijn dat het virus zich bij mij nog niet heeft gemanifesteerd. Nog eens kritisch terugkijkend op de laatste maanden besef ik dat ik vaker in de fout ben gegaan. Dat begon al in april. Ik was bij het Wooldseveen en sprak er een boswachter van Natuurmonumenten. Eerst stonden we twee meter van elkaar, na een kwartier stonden we naast elkaar.

In de maanden daarna is het me ook een enkele keer overkomen. Stom, stom, ik weet het. Nogmaals mijn excuses daarvoor. Vooral aan al die mensen toe die zich zo voorbeeldig aan de regel van anderhalve meter afstand houden. Aan mensen die niet op vakantie gaan en met een besmetting terugkeren. Aan mensen die niet met hun hele gezin naar de supermarkt gaan. Aan mensen die met het Volksfeest geen buurtfeestjes hebben georganiseerd en die niet toch nog moesten gaan roeien op een rotonde, omdat ze die malle gewoonte niet één jaar kunnen missen. Aan mensen die voor de zekerheid al meteen een andere kant oplopen als ze mij zien aankomen.

Mijn laatste grote fout maakte ik tijdens de presentatie van een boek. Ik stond op 50 centimeter afstand van enkele belangrijke mensen. Het was voor één van hen reden om later te zeggen, dat hij geen openbare presentaties meer zal bijwonen. Ik ga daar ook mee stoppen. Niet omdat ik bang ben opnieuw in de fout te gaan. Dat zal vast en zeker nog wel een keer gebeuren. Ik ga niet meer omdat ik niet het risico wil lopen om stiekem gefotografeerd te worden, zeker niet als zo’n foto voor een heel ander doel wordt misbruikt. Ik wil me niet meer blootstellen aan een samenleving, waarin het slechtste van mensen bovenkomt. Bewust anderen in een kwaad daglicht zetten, omdat ze een keer een foutje maken, is niet mijn stijl.

De komende maanden zal ik sowieso meer mijn medemensen mijden. Tenslotte ben ik chronisch ziek en behoor ik tot de mensen die extra risico lopen. Ik zal drukke plekken mijden. Alleen nog voor negen uur boodschappen doen. Terrassen en de Horeca zijn voortaan taboe. Misschien trek ik me wel helemaal terug, want het steeds groter gebrek aan samenhorigheid, ook in de politiek, in een tijd dat die nodig is staat me steeds meer tegen.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant