Kapper Bennie Garretsen zet zijn kappersvaardigheden nog steeds in. Foto: Frank Vinkenvleugel
Kapper Bennie Garretsen zet zijn kappersvaardigheden nog steeds in. Foto: Frank Vinkenvleugel

Kapper Bennie Garretsen zeventig jaar in het vak

Algemeen

DINXPERLO - Hij is een begrip in Dinxperlo: kapper Bennie Garretsen. Als jongen van veertien begon hij, van oorsprong uit Gaanderen afkomstig, als bediende in een kapsalon te werken. Nu, zeventig jaar later, knipt Bennie - zij het hobbymatig, nog steeds. Zeventig jaar in het vak: hij vertelt er graag over.

Door Daniëlle Jolink

“Toen ik veertien was had mijn neef een kapsalon in Terborg. De bedoeling was dat ik er als leerjongen zou beginnen”, zo vertelt Bennie. “Helaas kwam mijn neef onverwacht te overlijden, dus toen leek dat niet door te gaan. Na enkele weken kon de kapsalon toch worden voortgezet door een van de medewerkers. Ik begon als jongste bediende. Mijn werkzaamheden bestonden uit het opvegen van haren en het inzepen van de scheerklanten. In die tijd waren er nog heel erg veel klanten die naar de kapsalon gingen om zich daar te laten scheren. Het bleef voor mij bij deze werkzaamheden en na een jaar had ik het wel een beetje bekeken. Gelukkig voor mij kreeg rond die tijd de vrouw van mijn overleden neef een vriend die ook kapper was en hij nam de zaak over. Ik heb daar heel erg veel van het kappersvak geleerd. Enkele jaren later verhuisde deze familie naar Enschede en ben ik in Doesburg gaan werken. Daar werkte ik bij een leerkracht van de kappersschool en van hem heb ik de fijne kneepjes van het vak geleerd. Wanneer er ergens iemand door ziekte of iets dergelijks uitviel werd ik daarnaar toe gestuurd om in te vallen. Zo werkte ik in die jaren dan onder andere in Doetinchem, ’s-Heerenberg en Borculo. Na twee jaar voor deze kapper gewerkt te hebben ben ik begonnen in Eerbeek. Hier kreeg ik de gelegenheid om de zaak over te nemen. Mijn vriendin en ik vonden onszelf echter nog te jong om zelfstandig een zaak te runnen. Ik was toen nog maar twintig jaar namelijk. Vier jaar later werd er in het kappersvakblad een zaak te koop aangeboden in Dinxperlo. Dat was kapsalon Eppink aan de Hogestraat. Het enige dat ik toen van Dinxperlo kende waren de voetbalvelden van voormalig SVD. Ik voetbalde destijds in Gaanderen en had weleens een wedstrijd in Dinxperlo. We besloten de stap te wagen. Het pand waar de kapperszaak zat, huurden we. Mijn vrouw en ik zijn hier in november 1960 met onze kapperszaak begonnen."

Dat het stel goed kon aarden in Dinxperlo blijkt wel uit het feit dat zij zeven jaar later een woonhuis met kapsalon en een winkeltje aan de Marijkestraat gebouwd hebben. Op de vraag of hij nog leuke anekdotes heeft begint hij te lachen. Zijn toch al sprankelende ogen beginnen nu nog meer te sprankelen en al gauw vliegt de ene na de andere anekdote over tafel.

Bennie: “Er was een klant die nogal stevig dronk. Op een middag kwam hij behoorlijk in de olie de zaak binnengewandeld. Hij nam plaats in de kappersstoel en gaf te kennen kaal te willen worden geschoren. Omdat ik wist in wat voor een toestand hij was begon ik voorzichtig te knippen en knipte hem zo kort als ik verantwoordelijk vond. Na de knipbeurt liet ik hem het resultaat in de spiegel zien. Hierop begon de klant te roepen: 'Kaal is kaal!' En hij wilde de tondeuse uit mijn hand trekken. Dit wist ik te voorkomen maar de man was boos en stond erop dat ik hem kaal scheerde. Uiteindelijk ging ik mee in zijn wens en heb hem kaal geschoren. Toen hij naar huis ging, verwachtte ik eigenlijk al snel een telefoontje van zijn vrouw die hoogst waarschijnlijk laaiend zou zijn dat ik haar man kaal geschoren had. Dit gebeurde niet, maar een buurman wist me te vertellen dat hij sinds die middag met een pet op in de kamer zat en hij is een aantal weken niet meer buiten geweest..."

'Een klant
beloofde ik
dat ik hem
vanaf zijn
honderdste
gratis zou
knippen; hij
werd 103, en
kreeg dus
heel wat gratis
knipbeurten!'


Een volgende anekdote: "Ik had een Duitse klant die iedere week kwam om zijn hoofd in te laten zepen en met een scheermes glad te laten scheren. Op een dag heb ik een grapje met de klant uitgehaald en heb ik heel bewust een haar laten zitten. Toen de klant in de spiegel keek zei hij: ‘Frisör, ein Haar noch’. Ik had ook een klant die al op leeftijd was. Hem deed ik de belofte dat als hij honderd zou worden, ik hem vanaf dan altijd gratis zou knippen. Uiteindelijk is deze man bijna honderddrie geworden ne heeft hij dus heel wat gratis knipbeurten gehad!"

Op de vraag wat de grootste verschillen zijn tussen het kappersvak van nu en vroeger en nu, antwoordt Bennie: “Vroeger bleven de mensen na een knipbeurt vaak nog zitten aan de lange tafel die in de kapsalon stond”, aldus Bennie. “Hele verhalen werden er dan nog verteld en vooral op de vrijdagavond was het altijd erg gezellig. Tegenwoordig is het allemaal een stuk gejaagder. Ook de werktijden lagen heel anders. Op de vrijdag en zaterdag begon ik al om half acht met knippen en soms stond ik om elf uur ’s avonds nog te knippen." Het knippen ging niet op afspraak maar de klanten konden gewoon binnenlopen. Dus zolang er nog klanten kwamen, was Bennie nog aan het knippen.

Bennie vertelt: “Mijn vrouw was de drijfveer in de salon. Ook het kappersvak had zij zeer goed onder de knie. Helaas is zij door ziekte veel te vroeg overleden, in 1996. Ik heb toen de zaak toch nog voort kunnen zetten tot 2001. Sindsdien woon ik aan de Terborgseweg. Van daaruit bezoek ik uit liefhebberij van nog steeds klantjes bezoek. Ik ga op de fiets naar ze toe."

Dat Bennie kapper in hart en nieren is blijkt wel uit het enthousiasme waarmee hij vertelt en de warmte en liefde die uit zijn ogen spreken wanneer hij over zijn vak praat. Maar wat maakt nu precies dat hij nog steeds de schaar ter hand neemt en op zijn fiets klanten afgaat? “Mensen ontmoeten en de blije gezichten die het knippen oplevert”, antwoord Bennie met een stralende lach.

Op vrijdag 2 oktober zit Bennie precies zeventig jaar in het vak en zolang zijn gezondheid het toelaat zal hij - zeker weten - die schaar in zijn hand blijven houden.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant