Afbeelding

Oerend Smart | Rustig aan..

Opinie

Achterhoekers zijn over het algemeen harde werkers. Daar staan we om bekend. En dat levert ons veel op. ‘Niet lullen, maar poetsen.’ Maar wat als we bewust vertragen? In een iets minder hard tempo lopen? Dat vraag ik me de afgelopen maanden geregeld af.

Toen in maart de wereld tot stilstand leek te komen, begon ik te rennen. Ik bleef thuis, maar werkte harder dan de maanden daarvoor. De hele dag achter het scherm, bellen, overleggen, regelen. Ik kreeg er vierkante ogen van; rood en branderig. Het gaf me ergens ook een gevoel van houvast. Er is altijd een mogelijkheid, ook als er veel niet kan. Dagelijks maakte ik een wandeling om toch zo veel mogelijk buiten te zijn. En juist in maart en april werd ik me weer bewust waarom ik zo graag in de Achterhoek woon: genoeg ruimte voor iedereen, het mooie afwisselende landschap, de vriendelijkheid van de mensen.

Maar na zes weken efficiënt plannen, merkte ik wat er ontbrak: ik miste de ritjes in de auto tussen afspraken door, de tijd bij een koffieapparaat waar ik net iets te lang stond te kletsen, de gesprekken ná een afspraak waarin het toeval ons leidt. Juist op die momenten wanneer er rust en ontspanning is, ontstaan er slimme ideeën, nieuwe verbindingen en onverwachte inzichten. Dan ineens weet ik wat de beste oplossing is voor een lastig vraagstuk, weet ik wie er met elkaar moeten gaan praten om elkaar verder te helpen, word ik zelf weer creatief in plaats van alleen maar praktisch en juist dan schiet ik in een versnelling. Die momenten waarop ik niets lijk te doen of loop te lanterfanten, zijn vaak cruciaal. Waarna alles in een stroomversnelling komt, ik super gefocust ben en snel het gewenste resultaat bereik.

Afgelopen zomer liep ik ruim 300 kilometer door de Achterhoek. Onderweg nam ik alle tijd om echt te kijken en gesprekken aan te gaan. Normaal loop ik 25 kilometer makkelijk in 5 uurtjes. Nu deed ik er 8 uur of zelfs langer over. Maar wat beleefde ik veel! En wat leerde ik veel mooie Achterhoekers kennen. Juist wanneer een gesprek langer duurde dan een paar beleefdheden, hoorde ik de echte verhalen. Hierdoor kwam het dat ik regelmatig meer dan een uur ‘vertraging’ opliep. Maar juist in deze momenten voelde ik de rijkdom van tijd en aandacht.

Regelmatig kreeg ik dat ook letterlijk te horen. We zijn het haast niet gewend dat iemand echt de tijd voor ons neemt. Er is altijd die volgende afspraak. Het lijkt alsof we alsmaar meer moeten en sneller. Nu er opeens geen evenementen zijn en feestjes, is er ruimte in de agenda voor een spontaan telefoontje dat net even langer duurt, voor een spontane afspraak met die ene vriendin, voor het fietstochtje naar de boer met z’n verse eieren, de groenten uit eigen moestuin.

Voor mijn gevoel is de kwaliteit van leven juist toegenomen. Ik weet wat er voor mij toe doet. Het woord ‘vertragen’ heeft een negatieve associatie, maar meer en meer kom ik tot de conclusie dat het juist versnelt, verbetert en verdiept.

Linda Commandeur zorgt als katalysator in processen voor vertrouwen vanuit beweging

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant