‘Het is als een zucht’

Briljanten huwelijk voor Johan en Leis Hoftijzer-Te Winkel

Door Karin Stronks

AALTEN – Leis (86) en Johan (88) Hoftijzer-Te Winkel zijn dinsdag 21 september 65 jaar getrouwd. De tuin bij de woning is versierd met witte en hartvormige rode ballonnen. Burgemeester Anton Stapelkamp komt op bezoek en biedt het briljanten paar een fraai boeket bloemen aan namens de gemeente Aalten. “De tijd is ongelofelijk snel gegaan. Het is als een zucht”, vertelt Leis. Er worden herinneringen opgehaald. 

Zij woont in Barlo, hij op De Haart. Leis ziet Johan voor het eerst op een Toogdag bij Ligterink op Hemelvaartsdag. Tijdens een toneelvoorstelling, waarin Johan de rol van Koning Merelbaard speelt, ziet ze hem voor het eerst. Later gaat Leis helpen bij een boerengezin waar een baby is geboren, daar werkt Johan als timmermansknecht. Leis glimlacht: “Hee, daar heb je Koning Merelbaard, dacht ik meteen!” 

Ze zijn negentien en zeventien als ze verkering krijgen, vier jaar later trouwen ze. Leis blikt terug: “Het was een nat jaar maar op onze trouwdag was het prachtig weer, de kerkdienst was om drie uur, we vierden feest bij zaal Bollen in Miste, wat nu Vivaldi is.” Johan is handig en neemt de verbouwing van een kippenhok bij zijn oudershuis voor zijn rekening. Hij vertelt: “We hebben een kippenhok ‘gekraakt’ bij mijn oudershuis De Leemkamp, daar trokken we in. Het was klein en gezellig wonen. Later kwam een kip terug om een ei op de kast te leggen…” Leis geeft aan: “Toen we twee kinderen hadden kregen we recht op een woning. We kwamen in Bredevoort terecht.” 

Johan begint met werken als timmermansknecht, later begint hij een eenmanszaak, als aannemer. “Nog later schoolde ik me op de avondschool om tot leraar, heb vanaf 1965 hier op de Technische School lesgegeven.” Ze krijgen zes kinderen. “Een zoon is bijna 40 jaar geleden verongelukt. Hij was toen negentien”, vertelt Johan. Het gesprek valt even stil. Even later wordt er gepraat over licht en schaduw. “Zonder licht is er geen schaduw”, zegt Johan filosofisch. Hij vervolgt: “Hij wilde architect worden en heeft dit huis ontworpen. De tekening is in één keer goedgekeurd. Ja, dat betekent zeker veel voor ons.” 

Bij de bouw en het verhuizen krijgen ze veel hulp van familie en vrienden. Johan maakt alle meubels voor de huidige woning zelf, ook een orgelkast heeft hij zelf getimmerd. “Ook deze orgelkast heeft onze overleden zoon nog getekend.” De meubels zijn gemaakt in een zelfde, bijzondere stijl. Leis is handig met naald en draad, ze maakt bijna alle kleren voor de kinderen zelf, ook trouwjurken heeft ze zelf gemaakt. Johan zegt niet zonder trots: “Ma heeft ook half Afrika voorzien van mutsen en dekens!” 

Johan en Leis redden zich nog goed, een halve dag per week komt iemand helpen met schoonmaken. “Ja, koken doe ik ook nog zelf”, glimlacht Leis. Johan grapt: “We eten ook alles zelf op!” In een ren bij de schuur scharrelen kippen en Johan heeft er zijn werkplaats waar hij nog altijd mooie dingen timmert. “Ik heb voor de kinderen een hapjesplank en een wandelstok gemaakt!” Zaterdag 25 september is het feest, dan zijn ook de kinderen uit Middelburg en Eindhoven van de partij, samen met de tien kleinkinderen. “We hopen zelfstandig te blijven met een beetje hulp zo lang het goed gaat.”