Lentekriebels

Overal om je heen hoor je het: het geklaag over de lente die maar niet komt. Het lijkt alsof de winter langer doorloopt dan anders. Het dragen van een winterjas met een shawl is een standaard straatbeeld geworden de laatste tijd. Het klagen zit in de Hollandse genen. Vooral het klagen over het weer. Ik zelf doe ook gewoon lekker mee. Ik functioneer ook het beste als het 25 graden is met een zonnetje afgewisseld door mooie wolken begeleidt door een fijn briesje uit het zuiden. Maar, we moeten toch nog even door de zure appel heen bijten. Afgelopen weekend gingen we eindelijk los. Mijn meiden hebben snel nog even hun korte broek van vorig jaar gepast, konden niet wachten om de maandenlange periode met blote benen weer te starten.

Ook in de tuin is april anders dan andere jaren. Onze magnolia is het beste referentiekader. Gemiddeld bloeit deze op 1 april. Nee, serieus, dit is geen grap. Dit jaar bloeide er een prachtige tak op 1 april op de vaas binnen. Buiten hielden de knoppen zich daarentegen nog even gedeisd. Maar dit weekend werd het feest, ook in de tuin: de knoppen knipoogden naar de zon. De magnolia is de start van de lente. De rest volgt gedwee. De akeleien, de appelbloesem, de vele boshyacinten, de perenbloesem en dan rond Koningsdag onze sneeuwwitte kersenbloesem. In alle stilte in mijn tuin geniet ik en vergeet ik al snel deze bijzondere winter.

Ze zeggen weleens dat je nooit moet laten merken bij een huisbezichtiging dat je verliefd bent op het huis. Dat heb ik geprobeerd. In de gang, waar onder een dikke laag tapijt, een granieten vloer verscholen lag, maakte mijn hart een sprongetje. Op dat moment kreeg ik een stoot van mijn echtgenoot met de berisping in zijn ogen "niet waar de makelaar bij is". Maar ik hield het niet meer: ik was smoorverliefd! Verliefd op het hele huis, de ziel en de emotie die er hing. De tuin stond vol met kippenhokken en achter liep de tuin nog ver door, de hoek om. Maar ik, ik had hartjes in mijn ogen. De vorige bewoonster zag het. Het bod werd direct geaccepteerd. Later zeiden ze: "we moesten het aan jullie verkopen, jij keek zo verliefd". En dat ben ik nog steeds!

Meer berichten