Lisanne Halleriet. Foto: PR
Lisanne Halleriet. Foto: PR

‘Háhá, ik weet even niet waarom ik zo emotioneel word’

Veur de Draod

ACHTERHOEK - In Veur de Draod beantwoorden Bekende Achterhoekers gevoelige vragen en helse stellingen. Vandaag Lisanne Halleriet (28), de radio- en tv-presentatrice die pendelt tussen Curaçao en de Achterhoek.

Door André Valkeman

1) Mijn mentale bui is:
“Gezegend. Het is zaterdagochtend en ik heb carte blanche hier op Curaçao, mijn agenda is leeg.

Ik weet niet hoelang ik hier blijf, eigenlijk. Bij de laatste lockdown dacht ik: krijg wat, ik ga niet nogmaals wachten totdat iemand zegt dat ik mag leven. Ik tracht zelf weer de regie in handen te nemen en boek een enkeltje Curaçao. Misschien zou het een weekje worden, misschien een maand. Nu zit ik er een jaar. 

Ik ben best actief op socials en mensen van Dolfijn FM, de radiozender op Curaçao, lazen dat ik hier was: ‘wil je voor ons presenteren?’, vroegen ze. Nu doe ik vijf dagen in de week een ochtendshow.’’

2) Ik lijk het meest op ‘mien va/mo’:
“Het creatieve in mij, dat is mijn vader. Het zorgzame mijn moeder. Als er iets in groepsverband moet gebeuren, dan heeft mijn moeder al een pan soep klaar staan. Qua uiterlijk is het denk ik echt een vijftig-vijftig-mix, volgens de één ben ik precies m’n vader, maar anderen zien juist meer mijn moeder terug.”

3) Mijn grootste angst:
“Dit raakt mij echt even, deze vraag… Ik weet niet waarom ik zo emotioneel word. Het komt omdat ik onlangs hierover sprak met mijn vader, denk ik. Het voelt soms egoïstisch dat ik hier zit. Zo ver weg van vrienden, familie en Winterswijk.

Dan vliegt angst mij naar de strot: wat als er nu iets met mijn ouders gebeurt? Ik kreeg iets van een schuldgevoel, dat ik deze tijd niet aangrijp om herinneringen te maken met ze. ‘We hebben zoveel mooie herinneringen gemaakt’, stuurde mijn vader. ‘En we gaan er nog meer maken. Deze keuze mag je maken. Kwel je niet langer met deze angst, zo kan je niet leven’. Erg lief.

Ik ben gelukkig maar natuurlijk schijnt de zon niet altijd hier. Als ik hier ben, mis ik soms de Achterhoek, mijn ouders, familie en vrienden. Dat maakt soms eenzaam.’’

4) Na de dood is er:
“Energie. Klinkt zweverig. Er is meer, iets dat wij nu niet kunnen waarnemen. Mijn ome Wim, een heel belangrijk persoon voor mij, overleed vrij recent. Ik hield een speech op zijn uitvaart. Zijn ziel was uit zijn lichaam, voelde ik. Die ziel gaat ergens naartoe. Maarja, waarnaartoe? Mijn oom geloofde dat ook. Ik zei: als jij ergens anders bent en je kan mij bereiken, help je mij een beetje en laat je nog iets weten? Dat zou hij doen.’’

5) Het is een voorrecht om schoonheid te hebben:
“Vinden veel mensen mij knap, denk je? Ik vond mijzelf altijd het lelijke eendje. Ik ben vroeger ook een periode gepest. Dat laat littekens achter. Inmiddels kan ik mijzelf anders zien, ben ik trots op hoe ik eruitzie en geloof ik dat schoonheid over veel meer gaat dan uiterlijk, dat het meer zit in uitstraling en persoonlijkheid.’’

6) Ik kan buiten de Achterhoek wonen:
,,Ik kan overal heengaan maar thuuskommen doe ik alleen in de Achterhoek. Er is veel vrijheid en ruimte maar ook het: doe maar normaal dan doe je gek genoeg. Soms mag het best iets minder normaal, vind ik. We kijken in de Achterhoek best goed naar elkaar en zijn bang voor oordelen als we onze kop boven het maaiveld uit steken.

Maak je niet te druk wat de buurman of buurvrouw hier nu van vindt. Leid je leven zoals jij wilt en niet zoals je denkt dat anderen het zouden willen zien.’’

7) De mens is monogaam:
“Ik ben vrijgezel en hoop dat het bestaat. Biologisch zijn we niet zo gemaakt, helaas, denk ik. Je kan ervoor kiezen en moet het dan volhouden. Polyamoreuze relaties hoor je steeds vaker. Ik denk niet dat ik daar gelukkig van word. Het zou veel onzekerheid geven.’’

8) Mensen met een accent zijn:
“Qua accent... Op zich vind ik niet dat met dialect gesproken móét worden hoor. Ik denk dat het zonde zou zijn als een dialect helemaal verloren zou gaan, het geeft karakter aan een streek, maar ik ben zelf blij dat ik ABN spreek, omdat ik dat mooier vind en handiger met mijn werk. Al vind ik het wel leuk om soms uit het niets even een Achterhoeks woord erin te gooien.’’

9) Het laatst krijste ik hierom:
“Op dit eiland heb je veel insecten, kakkerlakken. Eigenlijk mijn triviale vorm van angst. Afkloppen, maar ik heb er slechts eentje gehad, die van buiten naar binnen vloog. De hele buurt heeft toen een hele hoge gil gehoord.’’

10) Dit komt er op mijn grafsteen:
“Ik heb heel lang een armband gedragen waarop stond: ‘she believed, she could, so she did’. Zolang jezelf ergens in gelooft, kan je het doen.’’

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant