‘Volksfeest is voor iedereen’

Corsogroep 2002 bouwt bloemenwagen

Door Karin Stronks

BARLO/AALTEN – In een schuur in Barlo wordt door Corsogroep 2002 hard gewerkt aan een corsowagen voor de allegorische optocht van Aalten. Er wordt geschuurd, gezaagd, gelast, geschilderd. De maquette staat op een verrijdbaar wagentje. Wasbeertjes, een wasmachine, een wasdraad met wasgoed.

Joost Roelofsen, ontwerper van de wagen: “Na twee jaar geen optocht zijn we zo blij dat we weer aan de slag kunnen! Deze wagen is twee jaar geleden ontworpen, we gaan hem nu eindelijk maken. We hopen dat er weer veel wagenbouwers meedoen met de allegorische optocht. Het is voor een groot aantal mensen die niet fysiek naar het Volksfeest kunnen gaan een hoogtepunt. De route van de optocht voert langs woonzorgcentra namelijk. Het Volksfeest is een feest voor iedereen!” 

Thijs Roelofsen is fanatiek bezig met het schilderen van de kop van een wasbeer, hij pakt er af en toe een rolmaat bij om te checken welke kleur hij moet gebruiken. David soldeert stalen pennen aan elkaar, dat moet de romp worden. Verderop in de schuur worden blokken geschuurd tot ronde zeepbellen. De ovalen platte wagen is al klaar. “We zijn elke dinsdagavond met een klein groepje hier om aan de wagen te werken. Als hij klaar is om beplakt te worden mogen we een hal van Boekelder betonboren gebruiken. Daar komen zo’n 70 vrijwilligers bij elkaar om in een paar dagen tijd de bloemen te plakken.” 

Twee jaar coronamaatregelen heeft ook bij wagenbouwers grote gevolgen gehad. Corsogroep 2002 heeft in deze tijd gezocht naar iets leuks wat wél kon. “We hebben een tijger uit Winterswijk gekregen, beplakt met bloemen en die op de markt geplaatst. Bovendien hebben we reusachtige bloemen gemaakt en daarmee de struiken bij woonzorgcentra versierd. Ja, je probeert iets wat wél kan.” 

De gevolgen van twee jaar geen optocht zijn volgens Joost nog te merken. Hij zegt: “Er zijn wagenbouwgroepen afgehaakt, dat is zo jammer. De allegorische optocht is een mooie traditie, dat mag toch niet verloren gaan. Het bestuur van het Volksfeest heeft plannen om de optocht ook op de donderdag te houden, samen met de lampionoptocht. Een stimulans misschien om mensen enthousiast te maken en omdat het volksfeest dan wordt afgetrapt met een optocht en de deelnemers aan de optocht ook zelf volksfeest kunnen vieren.” 

Corsogroep 2002 maakt traditiegetrouw een wagen die geheel beplakt wordt met dahlia’s. “Dat brengt veel werk met zich mee. We hebben geluk met een groep van onze 70 vrijwilligers die staan te popelen om weer aan de slag te gaan. Maar een bloemenwagen is geen must, het is een allegorische optocht, elke wagen of groep is welkom, vooral ook jongeren en kinderen met wagentjes, dansgroepen of versierde fietsen.” 

Volgens Joost is de traditie van optocht en wagenbouwen veel meer dan dat. “Het is de saamhorigheid, samen iets moois maken, de binding met elkaar. Dat hebben wij gemist de afgelopen twee jaar. Ook cliënten van Estinea helpen mee met plakken, het is net één grote familie. En ook de steun van sponsoren is geweldig, met een bedrag of in natura, bijvoorbeeld door het beschikbaar stellen van materialen, een geschikte locatie, hout, gereedschap maar ook met broodjes, soep of drinken. We brengen met de optocht een lach op het gezicht van het publiek, dat is de bedoeling.” 

De steun van partners is ook onontbeerlijk. “We doen het met z’n allen. Het begint al in januari met de nieuwjaarsborrel waar ideeën worden besproken. Dan gaan we schetsen, modellen maken en daaruit wordt het definitieve ontwerp gekozen. Dan presenteren we een maquette en bouwen de wagen op in ware grootte.” Het is een combinatie van techniek en creativiteit. “Dieren vinden wij altijd wel leuk om iets mee te doen. Wat we ook erg fijn vinden dat jongeren helpen, zij leren hier veel van en kunnen lekker knutselen. En kunnen later de traditie voortzetten!”