Grenslandmuseum heeft een Rijkskamer

DINXPERLO - De naam werd al even gebruikt, maar sinds zaterdag 20 mei is het officieel. De ruimte voor de wisselende exposities heet Rijkskamer en is genoemd naar één van de vroegere bewoners van het museum, Theo Rijks.

Door Marijke Verschoor-Boele

In haar welkom motiveerde de voorzitter van het Grenslandmuseum, Marijke Verschoor-Boele, de keuze voor deze naam: “Theo Rijks heeft veel gedaan om na de Tweede Wereldoorlog de grenzen te slechten: ‘Vergeten doen we niet, maar vergeven wel’. Samenwerking met Suderwick vond Theo erg belangrijk en dat past bij ons museum. Wij zijn een museum over de grens en vertellen verhalen over die grens. Theo Rijks als grensslechter én als vroegere bewoner willen we hiermee extra onder de aandacht brengen. In de entree hebben we sinds dit jaar een paneel over de geschiedenis van het gebouw waar het museum in gevestigd is en is er ook een vitrine met producten, die in het winkeltje van de familie Rijks verkocht werden.”

In aanwezigheid van een afvaardiging van de familie Rijks, enkele genodigden en de vrijwilligers van het museum, las Robert-Jan Rijks in het Dinxpers een verhaaltje van zijn vader voor uit de bundel ‘Bandietjes’: verhaaltjes die Theo schreef en die in De Band gepubliceerd werden.

Zoon Theo vertelde daarna over zijn jeugd. Hij is geboren in het huidige Grenslandmuseum: “Het schijnt dat ik daarbij was, maar zover gaat mijn herinnering niet terug”, glimlachte hij. Hij herinnert zich nog zijn opa en oma die beneden woonden en het winkeltje, waar nu de entree van het museum is. “Ging de bel, dan deed mijn moeder de schort af en ging ze naar beneden. Het was een soort Winkel van Sinkel; we verkochten van alles. Wanneer ik hier sta, komen allerlei herinneringen weer boven. Mooie herinneringen maar ook mindere en de laatste was vooral de plee op de deel: ’s winters was het ijskoud en zomers stikte het van de vliegen.”
Gezien de reacties een opmerking die veel van de aanwezigen blijkbaar herkenden.

De onthulling van het bordje Rijkskamer werd door zoon Theo en neef Bertus gedaan, waarna een toast volgde op een bijzondere man die veel voor Dinxperlo betekend heeft.