‘Als je van de lerarenopleiding komt kun je eigenlijk nog niks’

Locatieleider Inge Vrieze neemt afscheid van Schaersvoorde

Door Karin Stronks

DINXPERLO - Net voor de zomervakantie heeft locatieleider Inge Vrieze afscheid genomen van Schaersvoorde Dinxperlo. In 1998 begon ze er als docent geschiedenis, toen 22 jaar oud. “Ik stond les te geven aan leerlingen die vijf jaar jonger waren dan ik…” Ze kijkt met een goed gevoel terug naar haar tijd op Schaersvoorde Dinxperlo. “Ik ben trots op wat we hier in Dinxperlo hebben gedaan, op het onderwijs dat we hier hebben geboden. Een kleine locatie waar we als team alle leerlingen persoonlijk kenden. Nog één jaar gaat het team verder, dan valt het doek voor het voortgezet onderwijs in Dinxperlo.”

Inge Vrieze weet al vroeg dat ze het onderwijs in wil. “Ik speelde als kind vaak schooltje, later als ik toetsen had op school leerde ik de stof al pratend.” Na het vwo volgt zij de lerarenopleiding geschiedenis op het hbo. “Ik was bezig met mijn scriptie toen een vriendin mij tipte, er was een vacature in Dinxperlo, voor vier dagen per week. Ik besloot te reageren en kreeg de baan.” 

Lastig vak
Op haar 22ste begint ze als docent geschiedenis. “Je merkt meteen dat je na de lerarenopleiding eigenlijk nog niets kunt. Geschiedenis is een lastig vak. Leerlingen weten heel goed dat wiskunde, Nederlands en Engels echt moeten, dan zetten ze dat stapje extra. Dat is bij geschiedenis anders. Het werken met pubers heb ik altijd erg leuk gevonden, de wisselwerking, het is mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen.” Ze glimlacht: “Het zijn net mensen!” Later geeft Inge ook maatschappijleer. “Wat ik altijd tegen mijn leerlingen heb gezegd is dat ze moeten gaan stemmen als ze achttien zijn. Gebruik maken van dat recht!”
Schaersvoorde Dinxperlo is een kleine locatie. Inge: “Leerlingen kunnen moeilijk ‘ontsnappen’ zoals bij grotere scholen, we kennen ze allemaal persoonlijk, we staan er als team als het ware omheen. Ook de thuissituatie is bij het team bekend.” Ze vervolgt: “Een kleine locatie betekent ook dat we elk jaar weer met enige spanning uitkeken naar het aantal aanmeldingen. Kunnen we nog op een goede manier doorgaan? Vijftien jaar geleden is de school verbouwd. Ruime lokalen en gangen. Dat is sowieso fijn maar in de tijd van coronamaatregelen konden we daardoor vrij snel de anderhalve meter garanderen.”

Decaan
Tien jaar na haar aanstelling bij Schaersvoorde Dinxperlo wordt Inge decaan. “Dan begeleid je leerlingen. Je helpt ze met kiezen voor een vervolgopleiding, je hebt ook contact met de ouders/verzorgers en met andere scholen.” Sinds twee jaar geeft zij geen les meer, vanaf dan is zij locatieleider. “De kwaliteit van het onderwijs waarborgen en zorgen dat iedereen op school zijn ding kan doen zijn onder meer de taken. We onderzoeken ook altijd wat er goed gaat en wat nog beter kan.”
De sluiting van Schaersvoorde Dinxperlo hangt volgens Inge al een jaar of drie, vier in de lucht. “Het was elk jaar weer spannend, zijn er genoeg aanmeldingen om verder te kunnen? Na 2019 werd het duidelijk dat de sluiting onafwendbaar is. Jammer, ja zeker. Als we meer aanmeldingen hadden gehad was het misschien langer goed gegaan, maar uiteindelijk is de sluiting veroorzaakt door de krimp in de gehele Oost-Achterhoek. Als je steeds minder leerlingen blijft verdelen over vier locaties in plaats van twee dan kun je in de toekomst het kwalitatief goede onderwijs met keuzemogelijkheden niet meer waarborgen.”

Kompaan
Het afscheid van Inge van Schaersvoorde Dinxperlo komt een jaar voor de sluiting van school. Ze gaat na de zomervakantie als locatieleider bij Kompaan in Vorden aan de slag. “Ja helemaal uit mijn comfortzone, dat kun je wel zeggen. Ik ken er niemand terwijl ik hier alle ins en outs weet… Er zitten ongeveer 400 leerlingen op school, niet heel groot. Ik kijk er naar uit, mijn laptop heb ik opgehaald om me alvast in te lezen. In de week voordat school weer begint ga ik voor het eerst naar Vorden voor het eerste overleg.”
Bij het afscheid van Schaersvoorde Dinxperlo krijgt Inge van haar collega’s een boek met foto’s en persoonlijke teksten. “Een prachtig naslagwerk. Ben ik heel blij mee. Ik zag best tegen het afscheid op maar vond het erg mooi. Heb de leerlingen in de aula ook nog even toegesproken, het was warm en goed.”
Ze vervolgt: “Het is raar om afscheid te nemen als het nog niet helemaal klaar is in Dinxperlo. Een kleiner team zal hier nog een jaar lesgeven en dan sluit de locatie, dan nemen het hele team en de leerlingen afscheid van elkaar en van het voortgezet onderwijs in Dinxperlo.”