De Ronde van de Achterhoek voerde niet alleen over een strak geplaveid wegdek. Gravel, keitjes, zand en stof maakten het de renners extra lastig. Coen Vermeltfoort was uiteindelijk de sterkste. Foto: Eric Klop
De Ronde van de Achterhoek voerde niet alleen over een strak geplaveid wegdek. Gravel, keitjes, zand en stof maakten het de renners extra lastig. Coen Vermeltfoort was uiteindelijk de sterkste. Foto: Eric Klop

Wielrennen ‘met het mes tussen de tanden’

Sport

ACHTERHOEK – Aalten was afgelopen zondag start- en finishplaats van de Ronde van de Achterhoek. Tijdens de wielerkoers, die voor de tweede keer officieel onder toeziend oog van de UCI plaatsvond, streden 160 renners uit binnen- en buitenland over 205 kilometer om punten voor de prestigieuze Holland Cup en bovenal de onvergankelijke eer van de overwinning.

Door Eric Klop

De ploegenpresentatie is welhaast een spektakel op zich. Wie zijn die mannen die zo direct op het zadel klimmen? Renners die veelal nog aan het begin staan van een wellicht glanzende carrière, maar ook coureurs voor wie een succesvolle loopbaan in de rijen der elite inmiddels te hoog gegrepen bleek. Coen Vermeltfoort (34) bijvoorbeeld, die door de twee uitstekend van de tongriem gesneden speakers niettemin tot een der favorieten wordt bestempeld. Net als Maikel Zijlaard en Hartthijs de Vries, evenzeer kleppers die prima weten hoe je een koers op dit niveau naar je hand moet zetten.

Maar dan moeten ze wel afrekenen met ook buitenlandse concurrentie. Zo is uit Denemarken Team Colquick van de partij, een ploeg waarin Tourwinnaar Jonas Vingegaard ooit het vak leerde. De lepe Italianen van Bardiani niet te vergeten, een Pro-team dat eerder dit seizoen deelnam aan de Giro d’Italia. Of hun Franse collega’s van Groupama FDJ, die volgens de speakers staan te springen om een plekje te verwerven in de gelijknamige ploeg die op het hoogste World Tour-niveau acteert. Kortom, genoeg kapers op de kust om in de voetsporen te treden van Casper van Uden. Hij schreef in 2021 de Ronde van de Achterhoek op zijn naam en won vorige week in Frankrijk een etappe in de belangwekkende Ronde van de Toekomst.

‘Mes’
Tijd voor het startschot, maar niet nadat alle sponsoren nog eens zijn genoemd. Terecht! Zonder hen geen Ronde van de Achterhoek. In de perswagen, met Hugo achter het stuur en terzijde gezeten door navigator Francesco, meldt Radio Tour direct al een vluchter. Lars Loohuis maakt deel uit van team Abloc, dat volgens de omroepers ‘met het mes tussen de tanden’ aan de start was verschenen. Lars doet zijn stinkende best, maar de Ronde duurt nog lang en Aalten ligt nog ver. Uiteindelijk blijkt zijn poging, zoals een beetje wielerkenner kan verwachten, dan ook tevergeefs.

Het leuke aan deze wielerkoers is dat er een twintigtal gravel- en keienstroken in is opgenomen. Kort na Kotten doemt de eerste op. Lars Loohuis rijdt dan met ruim een minuut voorsprong op het peloton. Ook op de tweede, strook 19, is de renner met nummer 19 op zijn rug nog in zijn uppie. In de zonovergoten ‘middle of nowhere’ juicht een kluit publiek hem met hier en daar een Grolsch in de knuist hartstochtelijk toe. Het mag dus niet baten. Even voor Groenlo is de orde hersteld en het peloton compleet. Op naar de volgende ‘hotspot’, zoals de gravelpaden en kasseistraten door de organisatoren worden aangeduid.

De koersradio roept dat renner 163 een defect aan het voorwiel heeft. Even later is er sprake van een valpartij. Een coureur van Development Team DSM. Kort daarop gaat het opnieuw mis. Wederom is een talent van DSM het slachtoffer. Ondertussen stormt een goeddeels compleet peloton richting landgoed De Wiersse. Hier wacht de karavaan weer zo’n strook die er niet om liegt. Op de Wiersser Allee waant men zich in Parijs-Roubaix of de Strade Bianchi. Kettinggekletter en stofwolken alom. Wat een spektakel! Nabij de Varsselring ligt een traject dat eveneens een aanslag pleegt op de bandjes en de nodige behendigheid vereist. Zo neemt het peloton zonder brokken de haakse hoek Kloosterweg – Heideweg door zand dat muller is dan mul. Kort daarvoor sloeg trouwens de schrik de volgers danig om het hart. Een renner was tegen een boom gereden. Een inderhaast opgeroepen traumahelikopter bleek gelukkig niet nodig, maar omdat de wél noodzakelijke tour-ambulance elders al in de weer was, werd de koers uit veiligheidsoverwegingen tijdelijk stilgelegd. Ook dat is wielrennen.

Kettinggekletter en stofwolken alom. Wat een spektakel!

Graspollen
Aangevoerd door renners van Groupama FDJ en Volkerwessels Cycling spoedt de meute zich verder door de Achterhoek. Over een bolle steentjesweg met graspollen erop nabij Braamt. Over de Peeskesbult. Langs de molen aan de Bovendorpstraat in Zeddam, aanhoudend matig bestraat en nog venijnig stijgend ook. Maar, los van een nu driedelig peloton, komt het niet tot een serieuze ontsnapping. Voor renner 127, het nummer waarachter Roderik Egberink schuilgaat, is het wel einde verhaal. Radio Tour meldt dat hij uit koers is gezet wegens ‘langdurig aan de auto hangen’.

Plotsklaps, ergens tussen Netterden en Gendringen, heeft zich een veelbelovende kopgroep van acht man geformeerd. Hoewel, er is nog altijd zestig kilometer te gaan, inclusief vier plaatselijke rondjes van acht in finishplaats Aalten, en zonder al te lastige en mogelijk het verschil makende ‘hotspots’. Twintig seconden, dertig, weer twintig, tien…. Bij De Heurne is het al weer voorbij en wordt de kans op een massasprint met vijftig à zestig coureurs groter en groter. Stijn Damen denkt daar toch het zijne van. Vlak voor aankomst op het plaatselijke circuit heeft de renner van Beat Cycling na een splijtende demarrage in een wip een voorsprong van een halve minuut opgebouwd. “Hij rijdt de tijdrit van zijn leven”, grapt de speaker bij de finish. Maar ja, nog drie rondjes van acht kilometer…

Lang verhaal kort. De circa 55 sterkste coureurs van de dag sprinten met z’n allen om de zege. En laat nou net die dekselse Coen Vermeltfoort over de rapste benen beschikken. Met een halve fietslengte is hij collega-ex-prof Martijn Budding en de jonge Engelsman Jim Brown te snel af. Bovendien mag de 34-jarige krachtpatser zich nu leider in het klassement van de Holland Cup noemen. Op het podium neemt hij een royale ruiker en een mooi gepolijst paar klompen in ontvangst. Een beschaafde pakkerd van een rondemiss blijft achterwege. Het is 2022, als zelfs in de wielrennerij tradities niet altijd heilig blijken.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant