Wethouder Joop Wikkerink loopt dagje mee bij Dr.Jenny

DINXPERLO - Wethouder Joop Wikkerink (o.a. WMO en Publieke gezondheid) liep afgelopen week mee in twee woonzorgcentra: Stegemanhof in Aalten en Dr. Jenny in Dinxperlo. 

Zo’n meeloopdag was al in oktober 2021 (!) afgesproken, maar werd drie keer uitgesteld vanwege corona en de kwetsbare inwoners. Volgens de wethouder heeft hij met het kijkje achter de schermen veel gezien en ervaren, vooral dat het soms niet meevalt om vandaag de dag oud te zijn en (deels) afhankelijk van zorg. Gelukkig is er gemotiveerd personeel en zijn er vrijwilligers (hoewel die laatste ook dun gezaaid en op leeftijd beginnen te komen).
Elke donderdagmorgen komt een groepje van zo’n 15 mensen naar het activiteitenaanbod (soms ook dagopvang) in Dr. Jenny in Dinxperlo. Zo wordt dit woonzorgcentrum, waar veel somatische patiënten wonen maar ook zgn. PG (psycho-geriatrische, zeg maar dementerende) en enkele Korsakov-patiënten, een echt huis van de buurt. Het was mooi om te zien dat er een soort af- en aanloop is bij dit inloopcentrum. Om 10.00 uur meldde wethouder Joop Wikkerink zich bij de damesgroep aan de grote tafel in het grand café.
Er kwamen zoveel verhalen los van mensen met interessante levens dat dat maar zo’n minimaal uur duurde. Alles kwam langs: waarom de acceptgiro’s en het contante geld weggingen, hoe je moest reizen met Valys, wat je moest doen met je postzegelverzameling als je oud werd, hoe het leven in Amsterdam was, woar bu’j van en wat er nou toch moest met de koninklijke onderscheiding van je overleden man. Allerlei ideeën kwamen over tafel: van omsmelten of aan je kinderen geven tot in de kast leggen of teruggeven aan de gemeente. En dat laatste is nou net wat moest. Dus ter plekke even gebeld met onze medewerker die over de koninklijke onderscheidingen gaat: telefoonnummers uitgewisseld. Ook weer opgelost. Ook WO-2 speelt nog wel een rol. (Mensen zijn ook tussen de 85 en 95, dus hebben nog wel actieve herinnering aan die tijd). Er kwam een bonnenkaart van 1939 op de proppen. Die ging van hand tot hand.
Hoog tijd om een spelletje te doen. Keus tussen Rummikub en ‘vragenspel’. Het werd dat laatste. Kleurdobbelsteen gooien, vraag beantwoorden. Veel over ‘vroeger’. En dat maakt de tongen dan weer los. Wat zijn ‘kaantjes’? De een dacht uitgebakken spek, de ander wist zeker dat het gebakken varkensvet was. En of er vroeger ook al elektrisch geschoren werd? Natuurlijk niet: alleen de baard bij mannen, verder niks geen oksels of bikinilijn. Lachen.
Tijd om naar de andere ruimte te verkassen. Een vaste kaartclub. Ze hadden zichzelf de naam gegeven: ” Laatste kaart.” Want daar gaat het bij het spel Uno om. Een soort pesten. Maar dan met kleuren, symbolen en cijfers. Je begint met zeven kaarten en probeert er zo gauw mogelijk vanaf te komen. Er werd evenveel gepraat dan gekaart: “I’j hebt de mond eerder versletten dan de beene”. Het plezier spatte er van af. En ondertussen de verhalen “waor bu’j van? “Ik kom al 18 jaar op de dagopvang, ik zou het niet willen missen”. Ondertussen was de activiteitenbegeleidster bezig met woordjes oefenen via de I-pad met een duidelijk dementerende persoon. Mooi dat je kon zien hoe zeer hij zijn best deed. “Je mag fouten maken hoor”, zei de begeleidster. Ontroerend.

Tijd om naar buiten te gaan (met wie wil) . Een wandelingetje om het complex heen, via de tuin met waterpartij weer naar binnen. Het warme eten werd opgediend. Zag er ook al weer zo lekker uit. Toen nog een gesprekje met het lunchend personeel ook weer over werkdruk, roosters, contractomvang,. Ook met een stagiaire vanuit ROC De Graafschap. Ze gaf aan dat ook wel leerlingen vanuit zorg naar andere beroepen gaan. Maar ook andersom. Zij was een goed voorbeeld: had eerst wat anders gedaan maar nu bewust gekozen voor de zorg. Wat een leuke ontmoetingen. Veel verhalen en herinneringen.

Serieuze boodschap
Tot slot heeft de wethouder nog een serieuze boodschap. “De huidige vorm van zorg staat onder grote druk. Er is te weinig personeel, er mogen van de Minister nauwelijks verzorgingsplaatsen bijgebouwd worden, terwijl er sprake is van een dubbele vergrijzing. Het aantal ouderen stijgt en worden ook ouder. Er is dan ook maar één boodschap: denk tijdig na hoe je oud wilt worden. En regel wat je nu nog kunt regelen. Vraag advies en ondersteuning. Bij de gemeente zijn wooncoaches, woningaanpassingsprogramma’s, enz. Neem contact op met de gemeente, ouderenwerkers bij Figulus of de activiteitenbegeleiders bij Dr. Jenny. Daar kan men ook altijd vrijwilligers gebruiken en natuurlijk zijn burtbewoners welkom om mee te doen met de dagactiviteiten.”