Fotograferen
Als je voor een krant als het Aaltens Nieuws schrijft, is het de bedoeling dat je een artikel als het kan illustreert met een foto. Een praatje bij een plaatje, dat vinden mensen prettig. Vaak maak ik dat plaatje meteen als ik bij een bijeenkomst ben of als ik iemand heb gesproken voor de krant. Ook fotografeer ik vaak als ik wandel of fiets. Dat levert veel foto's op, die bij een artikel kunnen worden geplaatst.
Als het me zelf niet lukt een passend plaatje te maken, kan ik een beroep op mijn collega's uit Dinxperlo en Aalten. Die kunnen ook veel beter fotograferen. Bij mij is een geslaagde foto een toevalstreffer. Daarnaast ben ik niet brutaal. Ik heb een enorme hekel aan bijeenkomsten met meer dan één fotograaf. Aanstaande vrijdag is er weer een. Anton Stapelkamp wordt geïnstalleerd als nieuwe burgemeester van Aalten. Ik weet nu al dat er batterijen fotografen zich verdringen om de mooiste foto's te maken. Daar doe ik nooit aan mee, want ik ben niet iemand die pontificaal vooraan gaat staan en iedereen op zij drukt. Ik moet wat anders verzinnen. Of een beroep doen op een collega die lak aan de wereld heeft.
Het prettigst vind ik het om eerst rustig een artikel te schrijven en daarna te bedenken welke foto er bij past. Ik spring dan op de fiets om een mooi plaatje te maken. Dat is helaas niet altijd te doen. Eventjes heen en weer naar een voetbalveld in Dinxperlo doe ik niet zo heel snel. Daarnaast speelt het weer een belangrijke rol. Er wordt gezegd dat het in ons land vaker niet dan wel regent, maar als dagelijks fietser weet ik dat dit niet waar is. Het regent te vaak, zeker als ik onderweg ben in en naar de gemeente Aalten.
Slecht weer bestaat niet, zei ik toen ik nog natuurlessen gaf aan kinderen van de basisschool, slechte regenkleding wel. Zij en hun ouders keken me dan aan alsof ik gek was. Ik geef toe dat ik dit inderdaad was. Slecht weer bestaat! Ik kan me er niet tegen kleden, want ik word doodongelukkig van regenbroeken en –pakken die fietser en wandelaar tegen regen, sneeuw en hagel moeten beschermen. Daarom wil ik voor foto's alleen op pad als ik weet dat de zon schijnt en ik droog blijf. Dat lukte de laatste anderhalve week niet.
Dat maakte me behoorlijk radeloos. Ik had de vorige maandag geschreven over de aanpak van onbewaakte spoorwegovergangen. Daar zijn er nog drie van en die moeten beveiligd of afgesloten worden. Van die op de Haart had ik een foto in gedachten, want daar kom ik vaak genoeg langs. Het bleef echter …weer (vul op de … uw favoriete krachtterm in). Of zoals mijn tante uit Dinxperlo altijd zei: het begint met een t en eindigt met een t. 't Regent. Daarom moest ik donderdag wel met de trein naar Aalten. Maar toen we het voormalige station in Miste voorbij waren kwam een oplossing in me op. Even voor het station dat ooit op de Haart lag trok ik aan de noodrem. Daar ligt die onbewaakte spoorwegovergang. Daardoor kon ik er uitstappen en een mooie foto maken om daarna snel de droogte van de trein weer in te snellen. Over het gedoe daarna zal ik het hier niet hebben.