'Hangouderen' kijken terug
DINXPERLO - Wie kent ze niet: de mannen die vaak zitten op een van de bankjes in Dinxperlo. Mannen die, met een knipoog, ook wel de 'hangouderen' genoemd worden. Bij goed weer zitten ze buiten maar bij minder weer zitten ze bij Bakker Gerads aan de 'Duutse kante'. Donderdags is dat sowieso vaste prik; dan komen ze 's middags bij elkaar. En dan vliegen de sterke verhalen en de anekdotes over tafel. Op het bankje in het dorp wisselt de samenstelling van de groep nog wel eens maar bij de bakker op donderdag mag je wel spreken van een vaste kern: Reinier Schaeffer, Freek Lammers, Willie Elburg, Piet ten Brinke, Jan Kleinhesseling, Gerrie Tuenter, Rudi Coenders, Theo Rijks en Gerrie Elburg. Bij het spellen van de namen wordt de toon al gezet. Want de een is van de Sander, de ander van Piethuus en Rijks spel je met een lange ij en een korte 'Q'.
Door Waltraud Wensink
"We begonnen ooit in 'Ons Huis', maar daar vonden we op een gegeven moment de koffie te duur. We schoven door naar de zaak van Freek Lammers en daar gaven we een vrijwillige bijdrage. We maakten daar als het ware zelf onze prijs", lacht Theo. Daar wordt gelijk op in gehaakt door de andere heren: "Waarschijnlijk is dat ook de reden dat de zaak er niet meer is." Freek: "Bij Tuenter moest er altijd geld bij." Theo: "Uiteindelijk kwamen we bij bakker Gerads waar de koffie goedkoop is en we lekker warm kunnen zitten. Altijd gemoedelijk en gezellig en af en toe een 'Brötchen' erbij. Daar komen we nu dus wekelijks bij elkaar."
Alles en niks
Op het bankje in het dorp zitten ze graag, maar, vertelt Gerrie Elburg :"We zijn niet zo blij met de ijzeren bankjes. We zouden liever die houten bankjes willen die bij de kerk staan. Het zou mooi zijn dat die werden omgeruild. De houten banken zitten fijner. Eerst stonden de bakjes ook nog met de rug naar de straat toe met zicht op de kerk maar dat hebben ze gelukkig op ons verzoek veranderd." Theo Rijks: "We hebben eerst geprobeerd of de kerk niet verzet kon worden", waarop Piet ten Brinke zegt: "Ze begonnen al met de grote kastanjeboom weg te halen, maar toen bleek toch dat het te veel werk was om de ook de kerk te verplaatsen, en toen zijn de bankjes maar omgedraaid." De heren vinden het leuk dat ze zo af en toe van Peters Specialiteiten iets lekkers toegeschoven krijgen. "Niet zo heel vaak,…eigenlijk net te weinig, maar we waarderen het wel", lachen de heren. Maar wat verbindt de heren nou zo dat ze wekelijks elkaar opzoeken. Tuenter meent: "Eigenlijk alles en niks. Sommigen kennen elkaar nog van de Saba waar ze gewerkt hebben. En de rest wordt gedoogd. Het is Dinxperlo en je kent elkaar nou eenmaal. Zo gaat dat."
'Ik lieg nooit, want ik woon dicht bij de kerk...'
De heren snijden verschillende gespreksonderwerpen aan en zitten eigenlijk nooit zonder gespreksstof. Rijks: "Vaak gaat het over de Saba, het schuttersgebouw dat weg is, en mij wel een traantje gekost heeft, over voetbal waarbij het merendeel toch voor Ajax is, en dat soort zaken." Gerrie Elburg voegt er aan toe: "Vergeet vooral ook de fietszadels niet. We hebben het echt vaak over de fietszadels van anderen, en over wie het hardste liegen kan." Daarbij wordt er gekeken naar Theo Rijks, die reageert: "En ik lieg nooit. Ik woon dicht bij de kerk dus dat doe ik niet. Ik kom altijd in de buurt van de waarheid met wat ik vertel."
Zo wordt het verhaal verteld van de inbraak bij Rijks thuis. Ze moesten de hond nog wakker maken want die had niet geblaft. "Dat kwam ook omdat we de hond uitdrukkelijk hadden gezegd dat hij 's nachts de kop moest houden. En dat heeft hij ook gedaan", lacht Theo. Er wordt een hoop gelachen maar ook de meer serieuze onderwerpen komen wel aan bod. Als er sores is, worden die zaken ook doorgenomen en ook problemen worden wel aangesneden. "Maar er wordt nooit gehuild, we houden het luchtig", meent Gerrie Elburg. Ook de politiek wordt wel eens aangesneden als onderwerp. "Wij weten namelijk allemaal heel goed hoe het wel zou moeten, politiek gezien", aldus de heren.
Inburgeringscursus
Om bij deze donderdag club te mogen horen moet je volgens de heren een ínburgeringscursus volgen. Jan Kleinhesseling: "Hoogbegaafden zijn niet welkom, en vrouwen komen eigenlijk ook niet door de commissie. Tot nu toe is dat namelijk nog niemand gelukt", lacht hij.
Terugblik en wensen
De heren kijken terug op een goed jaar. Natuurlijk zijn er wel eens mindere dingen maar over het algemeen was 2017 best oké. Theo Rijks: "Ik wil met name benoemen hoe trots ik ben op mijn zoon Johnny, omdat we het in 2017 voor elkaar hebben gekregen dat we van de mantelzorgboete af kwamen mede door zijn inzet. Dat is toch prachtig en mag best benoemd worden."
De mannen zijn het er ook over eens dat het fijn is als het met Piet goed gaat die al 20 jaar MS heeft. Piet ten Brinke: "Ik vind het mooie aan deze groep dat ze me altijd fijn helpen, als ware mantelzorgers. Door de MS zit ik in een rolstoel en kan eigenlijk niet veel zelf. De mannen zijn nooit te beroerd om me te helpen. Ook al zetten ze mijn muts bewust wel eens achterstevoren op of trekken ze de sjaal te strak aan,…ze mogen er allemaal best zijn. We zijn er voor elkaar en dat vind ik goed om te noemen."
Gezondheid grootste goed
Als er gevraagd wordt naar de wensen voor 2018 dan zijn ze het er allemaal over eens: een goede gezondheid staat toch wel als nummer 1 op de lijst. En verder, zo lachen ze: "Misschien weer een zelfstandige gemeente worden met een slagboom op de 'Keupenbrugge'."
De mannen wensen iedereen veel geluk, gezondheid en voorspoed voor 2018 en maken van de gelegenheid gebruik om de medewerkers van bakker Gerads te bedanken voor de wekelijkse gastvrijheid en goede zorgen.