Plakkers gezocht!
Lang geleden zag de politieke wereld er anders uit. Het was een tijd waarin de politieke partijen nog veel leden hadden. Tegenwoordig is dat niet meer zo, al zijn er uitzonderingen. Het CDA heeft in Aalten en Dinxperlo nog altijd veel leden. Ik hoorde zelfs dat het de grootste CDA-afdeling in Nederland is. Dat moet toch vele voordelen hebben. Dat moet een kweekvijver zijn voor toekomstige raadsleden en wethouders.
Toch is de praktijk weerbarstiger. Zelfs voor partijen met veel leden is het niet eenvoudig om geschikte kandidaten voor de gemeenteraad te vinden. Het komt steeds vaker voor dat mensen pas lid van een partij worden als ze op een kandidatenlijst terecht komen. Het is zelfs geen uitzondering meer dat je kunt solliciteren bij een partij. De moderne mens wil zich steeds minder lang binden aan een activiteit. Een paar jaar actief in de politiek is te overzien. Daarna wordt het tijd voor iets anders. Politici als Joop Wikkerink, Henk Meerdink en Ted Kok, die hun hele leven in de politiek zitten, zul je over twintig jaar niet meer aantreffen. Het is dan ook logisch dat er op andere manieren naar geschikte mensen gezocht wordt.
Toen ik politiek geïnteresseerd raakte hadden de politieke partijen nog elke maand een ledenvergadering. Daar ging ik eerst een paar keer naar toe. Ik deed niet meteen mijn mond open, want ik wilde eerst weten hoe de gewoonten waren. Nadat ik tien keer was geweest durfde ik voor het eerst iets te zeggen. Daardoor viel ik op bij de bestuursleden. Twee vergaderingen later stapte er een op me af. "Wil je misschien iets voor de partij betekenen?"
Zo begon mijn politieke carrière. Die startte met het lidmaatschap van de plakclub, want het plakken van affiches werd als een belangrijke en verantwoordelijke taak beschouwd. Het ging daarbij niet alleen om de borden die de gemeente overal heeft neer gezet. Er waren ook lange lijsten van mensen, die een affiche voor het raam wilden of een bord met affiche in de tuin wilden. In die tijd heb ik heel wat affiches netjes bij de mensen thuis opgehangen.
Na enkele jaren in de plakploeg kwam ik in de kascommissie. Daarna werd ik bestuurslid. Na een paar jaar mocht ik fractievergaderingen als volger bijwonen, want in die tijd mocht nog niet iedereen daar zomaar bij zijn. Voor breed overleg was er immers de maandelijkse ledenvergadering. Uiteindelijk werd ik gevraagd kandidaat te worden voor de gemeenteraad. Eerst stond ik op een onverkiesbare plek, maar een volgende keer werd ik raadslid. In al die jaren ervoor had ik een gedegen opleiding gehad.
Op deze manier zijn meer mensen vanuit de plakploeg in de gemeenteraad terecht gekomen. Eén man is tot aan zijn dood plakker gebleven. Hij wilde niet hogerop, maar hij was wel belangrijk. Hij wist niet alleen alles van het perfecte plakken, maar hij had wel degelijk belangwekkende gedachten over alle plaatselijke onderwerpen. Nu ik de affiches weer zie hangen moet ik weer aan hem denken en hoe belangrijk de plakploeg ooit was. Zonder plakkers geen goede raadsleden.