Can I Come Over?
In Bangkok weinig meubilair nodig voor 'thuisgevoel'
Ik vraag aan Jitta wat ze het fijnst aan haar huis vindt. Verbaasd kijk ik op als ze antwoordt met: 'de vloer'. "Omdat ik op de derde verdieping woon zijn mijn tegels lekker koud. Vanaf de vierde verdieping wordt de vloer alweer opgewarmd door de zon. Ook al heb ik een bank en een bed, ik slaap meestal op de grond."
Tekst en foto's: Marleen Hoftijzer
Als ik Jitta haar appartement zo eens bekijk, is er van decoratie niet echt sprake. Er hangt een medicijnenkastje midden in de woonkamer. Er staan nauwelijks meubels en het ligt vol met frutseltjes. Wat een verschil met een Nederlandse huiskamer waarin iedereen op zoek is naar authentieke meubelen. Je zou denken dat mensen hier niet om hun interieur geven omdat ze toch vooral buiten leven. Maar tijdens het droge seizoen is het buiten zo benauwd dat iedereen juist binnen zit voor de airco. Dus waarom zou je dan je huis niet een beetje gezellig maken?
Jitta is mijn tweede host in Bangkok. Een 35-jarige alleenstaande vrouw. Al snel gaat het gesprek over wat ze wil in de toekomst. Een gezin is toch wel haar droom, maar ze weet dat ze niet lang meer kan wachten. Rammelende eierstokken spelen wereldwijd een rol. We spenderen een weekend samen en voor één dag hang ik de toerist uit. Veel had ik namelijk nog niet gezien van Bangkok. Het is overal druk. Een bezoek aan de Grand Palace met prachtige tempels voelt meer als een uitputtende dag in een attractiepark.
Overal staan rijen en het is bloedheet. Als snel vervloek ik mezelf waarom ik toch in de verleiding kom om naar toeristische plekken te gaan. Iedereen adviseert steeds om dit paleis te bezoeken. Ook al kost het nog geen tien euro, het was weer een waardevolle les om dit soort 'highlights' juist over te slaan.
Heb je wel eens gemerkt dat alle reisadvertenties tegenwoordig het woord 'persoonlijk' in hun teksten gebruiken? Hoe kan een reis nou uniek zijn als andere mensen ook deze reis kunnen boeken? Het overnachten bij locals vind ik fantastisch. Maar ik begrijp dat dit ook niet voor iedereen is weggelegd. Af en toe is het best vermoeiend om je steeds aan te passen. Dat merkte ik ook met Jitta.
Haar verjaardag was een aantal dagen geleden en ze was 35 jaar geworden. Om haar leven te verrijken, wilde ze een paar nieuwe dingen uitproberen waaronder een onbekende hosten. Ik merk dat ze het gezellig vindt, maar ook moeite heeft dat iemand in haar 'territorium' verblijft. Ze woont al lang alleen en iemand die lang op zichzelf woont, heeft zo zijn of haar routines. Ze wil bijvoorbeeld dat ik op de grond eet en bij vertrek moet ik de badkamer schoonmaken. Ik vraag me af of ik dat zou vragen aan een gast. Een beetje raar vind ik het wel. Maar ach, ik pas me gemakkelijk aan en zit lekker met een bord noodles op de grond. Groetjes en tot de volgende keer vanuit Kuala Lumpur!
