Pas op! Gevaar!
Het is zo jammer. De mooiste periode van het jaar is aangebroken. Alle trekvogels zijn weer terug. De jonge meerkoetjes zullen al te zien zijn. De eiken worden groen en de kikkers kwaken luid en veel. Steeds meer soorten planten hebben bloemen gekregen. Ze trekken vlinders en andere insecten aan. De bosbessen bloeien, waardoor over anderhalve maand de emmers gevuld kunnen worden. Ik weet precies hoe het er overal uitziet, want ik ben vaak de natuur in getrokken. Maar dit jaar blijf ik binnen. Ik durf niet meer.
Daarom moet ik het doen met de herinneringen en met de vele foto's die ik heb gemaakt. Ik krijg nog wel iets mee van hoe de natuur in Aalten het momenteel doet, want er zijn genoeg mensen die nog wel naar buiten durven. Zij maken foto's en zetten die op Twitter en Facebook. Iemand die dat heel veel doet is mijn neef Hans. Die is bijna elke dag erg vroeg op pad, want dat is de mooiste tijd om reeën, hazen en andere zoogdieren op een foto vast te leggen. De vogels zingen dan het uitbundigst. Ik heb bewondering voor mensen die zo vroeg opstaan. Ik kon het nooit en daarom was ik tijdens mijn buitenleven een planten- en vlinderman. Daarvoor hoef je nooit vroeg op.
De foto's van Hans maken me wel een beetje weemoedig, want dan zie ik regelmatig het mooiste natuurgebied van Aalten, het Aaltense Goor, voorbij komen. Ach, wat zou ik daar graag later op de dag willen rondlopen. Ik zou er genieten van bloemrijke hooilanden, van elzenhakhoutwallen, van het kleinschalige landschap en van sloten vol met waterviolier, waarvan de rozewitte bloemen nu boven het water uitsteken. Helaas, de natuur is voor mij een plek geworden waar het onveilig is geworden.
Gevaar kun je wegnemen, maar als dat om natuur gaat is dat lastig. Zo heb ik sinds ik een beetje ziek was last gekregen van hooikoorts. Ik ben niet even gevoelig voor alle pollen, maar het stuifmeel van grassen hindert me zeer. In de lente komen de meeste grassen in bloei en die blijven tot ver in de zomer doorbloeien. Het beste voor mij zijn raaigrasweiden die vaak worden gemaaid, maar die zie ik liever niet. Onlangs werd er gewaarschuwd voor de teek, waarvan je ernstig ziek kunt worden. In het verleden deed ik achteloos over dit gevaar, maar nu ik weet dat de kans steeds groter is geworden wil ik niet het risico lopen dat zo'n monster zich aan mij hecht. Omdat het mij te ver gaat om alle bossen te kappen, kan ik er niet meer wandelen.
Het meest bang ben ik voor de wolf. Ze worden steeds vaker gezien en ik kan me niet voorstellen dat ze op hun zwerftochten nog niet in Aalten zijn geweest. Ik weet het, ze zijn niet gevaarlijk. Ze zijn zelfs bang voor mensen. Maar als zo'n beest nou honger heeft en zijn oog valt op al dat spek dat aan mijn lichaam zit? Dan moet ik hard lopen. Dat kan ik niet meer. Daarom moet ik binnen blijven. En voor wie het wil horen zeg ik "Pas op! Gevaar!" Die natuur is niet altijd zo onschuldig als die lijkt. Gelukkig zijn er boeken. Ik heb nog lang niet alles van uitgeverij Fagus uit IJzerlo gelezen.