'De Groen' 150 jaar
Basisschool Groen van Prinsterer roept oud-leerlingen op voor reünie
Door Leander Grooten
AALTEN – Voor Jelle is de Christelijke Basisschool Groen van Prinsterer aan de Ludgerstraat gewoon zijn school. Maar de school bestond op 24 april precies 150 jaar en viert dat met een reünie op 16 juni in De Hofnar in Aalten, waarbij herinneringen ophalen centraal staat. Met vier generaties 'Groeners' wordt daarmee een begin gemaakt.
150 jaar geleden stond de Groen van Prinsterer, kortweg 'de Groen', op de Bredevoortsestraatweg in Aalten. Ad Doornink (71) was scholier in de jaren '50. Omdat zijn oude klas tien jaar geleden nog een reünie had georganiseerd, kon hij de organisatie nu van dienst zijn. "Ik had het adressenbestand van toen nog."
De echte senioren in het gezelschap aan tafel zijn Gerda Hoopman (88 jaar) en Berthie te Paske (87). Tot 1943 gingen zij naar de lagere school. "Wij fietsten samen naar school." Van hun jaargang zullen er weinig reünisten zijn, constateren zij. Mariska Lammers is 23 jaar leerkracht op school en lid van het organiserend comité. "We zijn een jaar aan het voorbereiden om zoveel mogelijk mensen op te sporen. Vanaf 1962 zijn namenlijsten gedocumenteerd, alles van daarvoor moeten we 'via via' te pakken zien te krijgen."
Verhuizing en vernieuwing
Heleen te Winkel (49) herinnert zich haar eerste jaar op de Bredevoortsestraatweg. "Daarna verhuisden we naar de Ahavestraat, in 1977." Ook Miranda Piek (41) zat op die locatie. Ze is de moeder van Jelle, die sinds 2011 op 'de Groen' zit.
Een kleine rondleiding wordt gewaardeerd door de senioren. Gerda: "Wat leuk om dit te zien. Ik kom natuurlijk al jaren niet meer in een schoolgebouw." De herkenning is, ondanks alle veranderingen, toch zichtbaar. "Wij hadden hier het inktpotje", zegt Berthie, wijzend op de hoek van de tafel. Juf Mariska legt hen uit wat een 'digiboard' is, terwijl Gerda memoreert aan het schoolbord schoonmaken.
Ad klingelt luid aan de schoolbel, die de 150 jaren heeft doorstaan. Er is een zichtbare herkenning bij het harde geluid op de gezichten van Gerda, Berthie en Ad.
'Harry Kally'
Wat elke generatie leuk vindt, is spelen op het schoolplein. "Wij gingen tollend naar school", zegt Gerda, terugdenkend aan eind jaren '30. Jelle van elf jaar weet niet wat dat is. Voetbal en het klimrek zijn bij hem favoriet. Ad vraagt Jelle: "En knikkeren jullie ook nog?" Dat blijkt Jelle wel te kennen, maar niet te doen. "Vroeger deden we aan paardenvechten. Dan klom je bij elkaar op de rug en moet je elkaar er vanaf duwen."
Miranda en Heleen lachen: "Als je dat nu doet, wordt het als vechten gezien."
Afgezien van de jonge Jelle, blijkt elke generatie het tikspel te kennen dat een flirtend karakter had. Heleen: "Als meisje pak je dan een jongen bij de hand en samen moet je dan een ander stelletje tikken. Het heette Harry Kally of zoiets." Eenieder herkent zich meteen in de beschrijving, hoewel niemand weet hoe het nu precies heet of hoe je het uit moet spreken.
Meesters en juffen
Leraren maken altijd een onuitwisbare indruk op leerlingen. "Meester Tjoelker was de meest populaire meester", zegt Heleen. "Ik zou hem het volgende jaar 'krijgen', maar hij ging weg. Daar baalde ik enorm van." Mariska: "We proberen zoveel mogelijk oud-leraren op te sporen voor de reünie."
Berthie en Ad halen 'het orgeltje van meester Rots' aan. "Maar als je zangles had, dan kreeg je een ander, want zingen kon hij niet."
Meesters die roken in de klas ("hij rookte pijp met van die mooie rookkringeltjes") en meesters die straffen ("rechtop zitten, nagels op tafels en een schone zakdoek laten zien. Als het niet goed was, kreeg je een tik met het latje"), Jelle luistert ernaar en herkent er niks van.
Oorlogsjaren
Berthie en Gerda zaten tot 1943 op school. Naarmate de oorlog vorderde, ondervonden ze er last van. "Er waren minder lessen. In de winter raakten de kolen op. Dan was het te koud om op school te zitten." Ook is het gebouw nog een tijdje in gebruik geweest door de bezetter, waardoor er ook geen school was. Ad herinnert zich vooral grote klassen. Hij is van de babyboomgeneratie die net na de oorlog is geboren. "En er emigreerden in mijn tijd ook veel mensen naar Canada."
Beste momenten
Volgend jaar mag haar zoon Jelle eraan meedoen, maar voor Miranda was het schoolkamp het hoogtepunt in haar schoolcarrière. "Elk jaar naar dezelfde kampeerboerderij, al decennialang, voor mij was dat in 1988."
Heleen constateert teleurgesteld dat die traditie nog niet was geboren in haar tijd. Berthie herinnert zich als leukste op haar school begin jaren '40: "Als de juf ons een mooi verhaal vertelde." Voor Jelle is het leukste op school gym, of de Da Vinci methode. Dat is dan weer iets 'nieuws' in het onderwijs.
Reünie 2018
Zet een groep onbekenden van verschillende leeftijden bij elkaar en er ontstaat een levendig gesprek, gemeenschappelijke herinneringen en een twinkeling in ogen. Bij de reünie op 16 juni in De Hofnar in Aalten zal dat alleen maar meer zijn. Mariska Lammers: "Het belangrijkste is het bijkletsen met elkaar, de ontmoeting. En we stellen oude materialen tentoon, zoals schoolplaten. Die verloten we." Daarnaast heeft de organisatie een fotograaf ingehuurd die klassenfoto's maakt. Kosten bedragen vijftien euro. "Dat is inclusief onbeperkt eten en drinken en de klassenfoto."
Inmiddels zijn er al honderden opgaven uit het hele land, maar kan nog niet iedereen bereikt worden.
Tot 1 juni kunnen mensen zich opgeven via de website van de reünie.
opgave en informatie: www.150jaargroen.nl