Stofzuigende wants
Omdat ik regelmatig in de natuur rond loop en er een enkele keer over schrijf, ontstaat er soms een verkeerd beeld van mij. Mensen denken dan dat ik van alle dieren houd, maar ik ben niet geschikt om gekneusde duiven en merels te verplegen. Er zijn ook mensen die denken dat ik alles weet over planten en dieren in Aalten. Ik zal niet zeggen dat ik niets weet, maar alles is overdreven.
Toch wil ik mensen nooit teleurstellen. Foto's van planten en dieren die mij toegestuurd worden geef ik een naam. Regelmatig weet ik het antwoord niet. Ik heb dan in al mijn planten- en dierengidsen gebladerd, want iets opzoeken in een boek is nog altijd het prettigst. Maar als ik dan nog geen antwoord heb, ben zelfs ik bereid het internet in te duiken, waar steeds meer hulpmiddelen zijn te vinden om een ongeïdentificeerd vliegend dierlijk object op naam te brengen. Als dat na een dag zoeken niet is gelukt, schakel ik hulptroepen in.
Die hulptroepen heb ik zeker nodig als het om insecten gaat. Als het om vlinders, hommels en libellen gaat kom ik een eind, maar met al dat andere kriebel- en kruipgrut heb ik het moeilijker. Gelukkig heb ik een goede vriend die vaardiger is in het vinden van namen. En als hij het niet weet, heeft hij zijn eigen hulptroepen. Zodoende kon er een naam gegeven worden aan een merkwaardig beest, waarvan de burgemeester een foto stuurde. Het leek op een gedrocht, die je in Amerikaanse strips aantreft. Die gedrochten blijken altijd superhelden te zijn.
Het beestje dat door de vrouw van de burgemeester was aangetroffen in het houthok bij hun nieuwe huis werd geïdentificeerd door een veldbioloog, die werd geboren in Aalten. Tegenwoordig woont hij in de Liemers, maar daar is hij niet veel. Hij loopt elke dag urenlang door natuur en landschap van Oost-Gelderland en weet er veel meer van dan ik. Hij vond het prachtig dat hij de burgemeester van zijn geboortedorp kon helpen. "De cirkel is rond." Het beestje bleek de maskerwants te zijn, ook wel bekend als stofwants.
Op een foto ziet zo'n insect er afschrikwekkend uit. In werkelijkheid is deze maskerwants niet groter dan twee centimeter. Als hij volwassen is, is het een vriendelijk en onaanzienlijk diertje, maar in zijn jongere jaren ziet hij er merkwaardig uit. Dat komt omdat hij zich graag onzichtbaar wil maken. Daarvoor heeft hij overal op zijn lichaam kleefharen. Door zich in stof of zaagsel te rollen gaat hij volledig in zijn omgeving op. Behalve als die op een plekje met minder stof en zaagsel terecht komt. Dan valt die juist extra op.
Van die stofwants zag ik onmiddellijk het nuttig gebruik. Aan stof heb ik geen gebrek in mijn huis. Dat komt omdat ik niet van stofdoeken en stofzuigers houd. Maar ik ben er niet tegen dat er hier en daar stof wordt opgeruimd. Daarvoor heb ik nu een mooie oplossing gevonden. Ik heb de burgemeester gevraagd tien maskerwantsen voor me te vangen. Die laat ik bij mij thuis los, zodat ze overal behaaglijk in mijn stof kunnen wentelen. Zo nu en dan zal ik ze naar buiten laten waar ze stof kunnen afschudden. Uiteraard hoop ik dat ze zich goed voortplanten, zodat ik nog jarenlang bijna onzichtbare stofopruimers heb. De een heeft daarvoor kabouters, ik heb voortaan de stofwants.