'... De hemel open', een kerstverhaal
AALTEN - Van Willem Koebrugge, gepensioneerd leraar aan Christelijk College Schaersvoorde, ontving de redactie een kerstverhaal. Hij schreef dat verhaal, zo meldt hij, in de jaren 90 voor zijn collega's van Schaersvoorde en merkt op: "Het lijkt misschien wat gedateerd, maar is het dat ook?" Hier volgt het kerstverhaal.
... De hemel open
Door Willem Koebrugge
Samen lopen ze naar de kleuterschool, Bas en Martijn, buurjongens en gezworen kameraden. In hun hand houden ze elk een zilveren kerstengel voor in de sparrenboom op school.
"Ton waar'n der herders of neet! Dee gingen ton de knene veeur 't Kindjen."
Geïnteresseerd blijf ik het tweetal op gehoorafstand volgen.
"Jao, ton wollen ze 't Kindjen anraken, maor dat waogen ze neet, want ze hadden vieze peute van de schäöpe!"
Ik glimlach.
"Jao, en ton ging de hemel los, helemaol wied los en ton worden 't zo lecht! Daor waar'n wal honderd engele. \en dee zongen zoo prachtig, van wes maor neet bange, en vrede op eerde en ...!
In het vuur van zijn verhaal is Martijn zijn zilveren kerstengeltje vergeten en juist als hij hemelwijd zijn armen spreidt, vliegt de kerstengel met een sierlijke boog door de lucht om met een klap in duizend stukje op de grond uiteen te vallen.
Martijns lip trilt. Zo meteen zullen de tranen komen. Ik maak een lichte beweging om te gaan troosten, een nieuwe kerstengel te beloven. Maar ... Bas is me voor.
Even kijkt hij zijn vriendje aan, een zucht ontsnapt aan zijn lippen, zijn hersentjes werken op volle toeren. Of is het zijn hart? Het moet dat laatste zijn, want met een hoog stemmetje hoor ik hem fluisteren:
"Er kwamen wal honderd engele d'n heml uut. Kiek, en ze de'jen zo."
Twee armen spreiden zich wijd uit en met een sierlijke zwaai vliegt een kerstengeltje door de lucht om even later eveneens de stoep te ontmoeten.
Duizend stukjes!
Stilte, seconden lang.
Ik houd mijn adem in.
Dan het geluid van de schoolbel, dat beide jongens tot haast aanzet.
Even kijken ze elkaar nog aan, slaan een arm om elkaars schouders, en met stoere stappen vervolgen ze hun tocht naar school, terwijl ik vanuit de verte hun hoge stemmetjes "... ging de hemel open" hoor zingen.
Eerst ben ik perplex. Dan kom ik langzaam in beweging en vertelt een warm gevoel rond mijn hartstreek me, dat na het zien van zoveel 'gedeelde smart'., zo'n daad van solidariteit mijn kerst niet meer stuk kan. Laat staan in duizend stukjes. Met een zwaai gooi ik mijn been over het zadel, zet de spurt erin om op tijd op school te zijn en fluit:
"Midden in de winternacht
ging de hemel open
die het heil ter wereld bracht
antwoord op ons hopen"
en
"Vrede was het overal
wilde dieren kwamen
bij de herders in de stal
en zij speelden samen."
Een oud lied over flitsen van een nieuwe wereld die binnen handbereik is gekomen door dat Kind, geboren in de Kerstnacht.
"De Kerstnacht. De stille, de heilige nacht.
Nergens geweld, nergens agressie. Ophouden met martelen. De dood één dag buiten de deur.
Een adempauze in pijn en verdriet.|Mensen die elkaar alleen maar liefhebben dwars door alles heen. Een nacht zonder angst.
Een wereld die lijkt op het land van onze dromen.
En God rakelings nabij."(W.R. van der Zee)
... De hemel open! Dat is wat ik jullie deze kerst toewens!