Can I Come Over? - Marleen Hoftijzer is in Australië
AALTEN - Can I Come Over?, de rubriek van de Aaltense globetrotter Marleen Hoftijzer is terug van weggeweest. Vanaf nu zal ze maandelijks verslag doen van haar reizen waarbij ze telkens bij 'locals' overnacht.
Foto's en tekst: Marleen Hoftijzer
Ik draai me om en voel een pijnscheut langs mijn ribben trekken. "Jeetje, hoe komt dat dan?"
Ik ben geëindigd in Darwin, de hoofdstad van het Noordelijk Territorium van Australië. Mijn nieuwe host heet Pranav en komt uit New Delhi. Hij besloot hier te gaan studeren om een beter bestaan op te bouwen. Hoewel het niet eens gaat om de hoogte van het loon; de economie van India groeit hard. Maar het is de chaos van het verkeer, de overpopulatie en de vervuilde lucht wat Pranav deed vluchten uit de hoofdstad. Pranav voelt zich meer thuis in de Australische steden, die meer 'laidback' aanvoelen.
Als ik vraag of Australië dan zijn thuis is geworden, denkt hij even na. "Even my life is better here, I'm still a foreigner. Even in a country that exists out of immigrants, but I'm feeling more comfortable in the Australian atmosphere."
Pranav woont samen met twee andere Indiërs in een mooi appartement. De moderne inrichting wordt lichtelijk verpest door lege flessen die overal rondslingeren, vuile was bedekt het halve balkon en het aanrecht ligt vol met afwas. Typisch een mannenhuis.
Ik slaap maar één nacht bij Pranav op een matras op de grond, maar het voelt hemels aan. Zelfs met deze pijn tussen mijn ribben. De afgelopen weken mocht ik weer met een touroperator mee op pad en dat betekende weer hardcore kamperen op de harde ondergrond.
Pranav zit voorin de auto en geeft me een lift naar het vliegveld. Piep, piep, piep hoor ik uit mijn mobiel. "This is an important message. Your flight has been cancelled", lees ik van een smsje af.
Shit nee he. Het is chaos op het vliegveld en iedereen raakt geïrriteerd. Niemand weet waarom de vlucht is gecanceld. Ik loop richting de balie.
"So I have to wait four days until my next flight?", vraag ik aan de medewerkster.
"Yes, we apologize madam. But we will accommodate you in a five star hotel."
Er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht als ik mijn hotelkamer binnenloop en plof neer op mijn kingsize bed. Dat is wel wat anders dan kamperen. Ik waan me in luxe met een groot zwembad en een luxe fitness. En toch begint er iets te knagen na twee dagen. Ik voel me eenzaam. Het is niet gezellig tussen de zakenmannen die alleen maar aan het vergaderen zijn.
Doe mij dan toch maar dat matrasje op de grond bij mijn toffe host.
