Duurzame toerist
Mag ik mij even voorstellen? Ik ben de duurzame toerist. Ik was al duurzaam voordat het woord was uitgevonden. Ik reis al mijn hele leven de wereld rond zonder dat ik het milieu belast. Voor mijn reizen heb ik nog nooit gebruik gemaakt van een auto, trein of vliegtuig. Toch ben ik in bijna alle landen van de wereld geweest.
Daarvoor heb ik veel moeten lopen en fietsen, maar dat deed ik graag. Ook heb ik gebruik gemaakt van kano's, roeiboten en zeiljachten, want soms scheidde water het ene land van het andere. Als dat water niet al te breed was, wilde ik nog wel eens zwemmen. Dat was in mijn jonge jaren. Tegenwoordig doe ik dat niet meer. Ook zijn de afstanden die ik afleg korter geworden. Maar één onderdeel is gebleven, ik kampeer nog steeds.
De tent die ik nog steeds gebruik kocht ik als veertienjarige jongen voor een kamp op Vlieland. In die tijd was ik nog spaarzaam en vanaf mijn tiende bracht ik elke week een gulden naar de spaarbank. Na twee en half jaar was er voldoende om bij de toen ook al grote kampeerzaak aan de Misterweg een mooi mobiel verblijf te kopen. Op Vlieland werd ik voor het eerst blootgesteld aan primitieve omstandigheden. Het kamp werd georganiseerd door natuurmensen en daarom was er geen enkele luxe.
Het betekende dat we gingen slapen als het donker werd en opstonden als het licht werd. Gelukkig was het zomer, zodat de nachtrust niet al te vroeg hoefde te beginnen. Voor water hadden we een put ter beschikking en het toilet was simpel: een gat in de grond achter in het bos. Ik moest er even aan wennen, want ik was vakanties met alle gemakken gewend. Na drie dagen was de knop om. Ik wist dat ik het voortaan niet anders meer zou willen.
Het viel niet altijd mee om een geschikte camping met deze mogelijkheden te vinden. Daarom heb ik tijdens mijn reizen vaak mijn tentje midden in de natuur opgezet. Nu het woord duurzaamheid elke dag tientallen keren valt, denk ik dat het tijd is om meer ruimte te geven aan de duurzame toerist. Ik hoorde dat het de bedoeling is om het aantal toeristische overnachtingen in Aalten enorm uit te breiden. Zullen we daarbij inzetten op de duurzame toerist?
Daarom zoek ik een gebied van tien hectare met bos, houtwallen en graslanden, waar ik duurzame kampeerplekken kan creëren. Ik kan niet garanderen dat elke plek zijn eigen voorzieningen heeft, want het is logisch om maar enkele waterputten op het terrein aan te leggen. Maar ieder een eigen gat in de grond in het bos zal nog wel lukken. Veel zal ik niet berekenen voor een overnachting, maar voor niets kan het niet. Ook verwacht ik wel van mijn gasten dat ze de Aaltense horeca en middenstand niet vergeten. Tenslotte moet er ook nog gegeten en gedronken worden.
Ook ik ging tijdens mijn wereldreizen wel eens op een terrasje zitten om een biertje te drinken of een plaatselijke lekkernij te nuttigen. Zelfs de duurzame toerist heeft een enkel zwak moment. Daar staat tegenover dat ik tijdens mijn leven al zo weinig koolzuurgas de atmosfeer heb ingestoten, dat ik het me wel kan permiteren toch nog een keer met het vliegtuig naar Nieuw Zeeland te gaan. Daarvoor moet ik eerst verdienen aan de duurzame toerist.