Het bankje nabij het Welinkbos. Foto: Bernhard Harfsterkamp

Het bankje nabij het Welinkbos. Foto: Bernhard Harfsterkamp

Foto:

Vanaf een bankje

Bij het Welinkbos

Door Bernhard Harfsterkamp

DINXPERLO – Ouders denken dat hertenkampen leuk zijn voor hun kleine kinderen en daarom ben ik er als peuter, kleuter en jong kind vaak naar toe gesleept. Ik werd dan geacht enthousiast te zijn over een of ander vaag dier achter een hoog hek. Ouders van nu denken dat nog steeds, want anders waren die hertenkampen allang verdwenen. Het is de reden dat ik vaak bij de herten in het Welinkbos ben geweest. Als we op zondag naar opoe en opa op Beggelder gingen volgde er op de terugweg regelmatig een wandelingetje langs het hertenkamp.

Omdat ik me herinnerde dat er bankjes stonden ben ik, omdat ik toch in Dinxperlo moest zijn, er weer eens geweest. Bankjes stonden er, maar een exemplaar bij een hek is niet zo aantrekkelijk. Natuurlijk had ik een half uur naar herten kunnen kijken, maar erg actief leken ze niet. Het aantrekkelijkste bankje leek te staan bij de uitspanning, die zolang ik me herinner al aan de rand van het bos staat. Maar daar kom ik in september al voor een reünie van de familie Elburg. Daarom fietste ik nog even door en vond ik net buiten het Welinkbos een geschikt bankje.

Het was er wat lawaaierig, want op de achtergrond klonken muziek, aanmoedigingen en andere geluiden, die me deden vermoeden dat enkele mensen sportief bezig waren. Ook voor me was een druktemaker actief. Daar lag een poel, waar een jonge eend zich nogal uitsloofde. Het Welinkbos heb ik altijd een enigszins merkwaardig gebied gevonden. Het bos rondom het hertenkamp is niet erg gevarieerd. Wel mooie oude bomen, maar weinig struiken en ondergroei. En dan ligt er ook nog een kerkhof. Een begraafplaats omgeven door veel groen is een pluspunt, maar in mijn jeugd vond ik het al merkwaardig om eerst naar het kerkhof te gaan en daarna naar het hertenkamp. Misschien gingen we aansluitend ook nog naar de uitspanning.

Wel gevarieerd is de directe omgeving van het bankje. Tegenwoordig zeg je dan dat de biodiversiteit er goed is. Het betekent niets anders dan dat hier veel verschillende soorten planten en dieren voorkomen. Waarom hier wel en niet in het bos? Omdat hier struweel, ruigte, paden met bermen, alleenstaande bomen, kruidenrijk grasland en een poel met water en oeverplanten. Dat zijn veel meer verschillende leefgebieden dan in het donkere en droge bos. Hier zijn allerlei overgangen van licht naar donker, van laag naar hoog en van nat naar droog. Bij dit soort overgangen tref je de meeste verschillende soorten aan. Hoe meer levensgemeenschapjes en overgangen bij elkaar, des te groter het aantal soorten,

Deze nieuwe natuur voor me bestaat vermoed ik nog niet al te lang. Toen ik hier een jaar of veertien geleden was om een geschikte locatie voor een natuurles te zoeken, was me dit in ieder geval nog niet opgevallen. Zo'n stukje nieuwe natuur hoeft niet altijd meteen groot te zijn. De biodiversiteit in het buitengebied kan aanzienlijk vergroot worden door meer van dit soort plekjes aan te leggen. Wie het hier heeft gedaan? Ik vermoed de gemeente, maar een particulier kan het ook doen. Uit het verslag over de landschapsregeling in de afgelopen jaren, blijkt dat er veel bomen en houtige landschapselementen zijn aangeplant. Ook weet ik dat er elk jaar meer bloemrijke akkerranden te zien zijn. Toch zou ik het mooi vinden wanneer er in de komende vier jaar verspreid over de gehele gemeente twintig van deze kleine natuuroases worden aangelegd.

Voor me een poel. Foto: Bernhard Harfsterkamp
Een drukke jonge eend. Foto: Bernhard Harfsterkamp