Fietsen door de beek
Omdat ik regelmatig langs de grote weg naar Aalten fiets, passeer ik elke keer de Boven-Slinge twee keer. Eerst bij Miste, waar ondanks de droogte nog altijd water stroomt. Daarna bij Bredevoort, waar de beek alweer enige weken droog staat. Elke keer stop ik daar even om me over de lege beekloop te verbazen.
De laatste keer toen ik naar een afspraak in Aalten fietste, besloot ik in een opwelling verder te fietsen door de bedding van de Boven-Slinge. Ik besefte dat ik daardoor niet op tijd zou zijn om een interessant man te spreken, maar ik rekende bij voorbaat op zijn begrip. Voor spontane ingevingen moet er altijd ruimte zijn. Het kostte enige moeite om met fiets en al in de beek af te dalen. De oevers zijn steiler dan ze op het eerste gezicht lijken.
Het was niet zo gemakkelijk fietsen als over dat geasfalteerde fietspad. De beek stond droog, maar enige inspanning was nodig om vooruit te komen. Het had iets van veldrijden over een enigszins modderig parcours. Over het algemeen was het goed te doen. Lastig waren de verschillende stuwen, waar enig hoogteverschil overbrugd moest worden. Een behendige fietser zou er als een motorcrosser overheen kunnen zweven, maar ik schatte de kans dat ik bij het neerkomen zou vallen als te groot in. Daarom liet ik bij een stuw de fiets voorzichtig zakken en klauterde ik zelf nog voorzichtiger naar beneden.
Hier en daar moest ik wel afstappen, omdat er nog water in de beek stond. Daardoor werd het pootje baaien met een fiets in de hand. Vanaf de bruggen die ik aan de onderkant passeerde keken mensen me soms bevreemd aan. Maar dan zwaaide ik vriendelijk en riep ik dat alles goed ging. De passage van de bebouwde kom van Aalten kostte de meeste moeite, maar daarna ging mijn alternatieve fietstocht voorspoedig. De laatste kilometers naar de grens met de gemeente Oude IJsselstreek kon ik zelfs de snelheid opvoeren.
In de buurt van Varsseveld besloot ik dat het goed was geweest en keerde ik via de gewone weg terug naar huis. Ik vergat niet om nog bij mijn afspraak in Aalten aan te gaan, waar ik alsnog een genoeglijk gesprek had. Toch dwaalden mijn gedachten regelmatig af naar die bijzondere fietstocht door de bedding van de Boven-Slinge. Daar zouden meer mensen van moeten genieten. Hoe vaak valt de bedding droog? Steeds vaker is mij verzekerd, want de droogte is iets waaraan we moeten wennen.
Daarom durf ik voor volgend jaar augustus al wel een wedstrijd- en toertocht door de Boven-Slinge aan te kondigen. We starten nabij Bredevoort en fietsen dan naar de grens met de gemeente Oude IJsselstreek. De toerrijders mogen er de hele dag over doen, maar de wedstrijdrijders doen het zo snel mogelijk. Het parcours mag daarvoor nog wel moeilijker worden. Met name in dat lange saaie rechte stuk na Aalten zouden meer bochten mogen zitten. Waterschap zorg daar voor! De beek wordt niet voor niets Slingerbeek genoemd. Zorg dat er meer slingers komen. Dat maakt het fietsparcours avontuurlijker en is ook nog eens goed tegen de droogte. Hoe meer bochten, des te meer water kan in natte perioden in de bodem wegzakken.