Hans ter Beek vijftig jaar in dienst bij Papicolor/Enveloprint
DINXPERLO – Vrijdag wordt bij Enveloprint/Papicolor gevierd dat het vijftig jaar geleden is, dat Hans ter Beek in dienst kwam bij het bedrijf. De dan 65-jarige Ter Beek wordt op een gezellige bijeenkomst met een hapje en een drankje in het zonnetje gezet, in het bijzijn van collega's, oud-collega's en natuurlijk zijn familie.
Door Lydia ter Welle
Hans ter Beek lacht: "Dat ik in de grafische sector terecht kwam, heb ik te danken aan mijn vader. Ik zat op de metaalopleiding, maar mijn vader, zelf werkzaam in de metaal, zag dat ik niet echt geschikt was voor dat werk. Hij zei: "Je stopt met school. Ik heb gepraat met Heinen (van drukkerij Heinen, de drukkerij waaruit Papicolor/Enveloprint is voortgekomen; red.) en je kunt aan de slag bij hem, als leerling." En dat deed je toen gewoon, als je vader dat zei. Zo begon ik, twee dagen na mijn vijftiende verjaardag, bij drukkerij Heinen. Die zat toen nog aan de Terborgseweg, tegenover het huidige Kulturhus. In 1984 verhuisden we naar de locatie op de Rietstap."
Ter Beek begon aan een grafische opleiding in Zutphen. Dat betekende vier dagen werken en een dag in de week naar school, en hij haalde als 21-jarige nog de krant, omdat hij geslaagd was - mét lof - voor zijn examen boekdrukken. Hierna volgden nog diverse opleidingen bij het Grafisch Opleidingscentrum in Utrecht, onder andere de omscholing tot offsetdrukker, en de opleiding tot voorman. Daarvoor moest hij een avond in de week in Utrecht naar school, veel thuis studeren en op het werk schoolopdrachten maken.
"Het is een prachtig vak. Mijn vader had het goed gezien, dat ik hiervoor veel geschikter was!", zegt Ter Beek, die dierbare herinneringen heeft aan zijn carrière. "We begonnen met een klein clubje, zes, zeven man of zo. Ik weet nog wel dat ik ook wel eens andere werk moest doen, als er niks te drukken was. Als leerling ben ik ook wel eens op pad geweest met kwitanties. Het was toen ook gebruikelijk dat we op zaterdag werkten. De betrokkenheid bij het bedrijf was erg groot. Dat kwam ook door de manier waarop het bedrijf werd geleid door de heer Heinen. Ik heb altijd met veel plezier voor hem, en later ook voor zijn opvolgers gewerkt."
In de tijd dat er het rouwdrukwerk nog niet digitaal werd gedrukt, maar in offset, kende Hans ter Beek ook 'bereikbaarheidsdiensten'. "Soms moest je dan in het weekend of 's avonds nog aan de slag om rouwcirculaires te drukken. Vond ik nooit een probleem, hoor", aldus Ter Beek.
Hans ter Beek is een betrokken medewerker, weet Koos Nederlof, directeur van Papicolor/Enveloprint. Dat beaamt zijn vrouw Doortje: "Ik heb heel regelmatig met de kinderen alleen gegeten, omdat er iets af moest. Maar dat hoort er gewoon bij." Nederlof haalt samen met Ter Beek herinneringen op aan de begintijd dat er gewerkt werd met een nieuwe Heidelberger drukpers. "We kregen een nieuwe, die vierkleurendruk aan kon. Omdat die pers – gefabriceerd in Duitsland – erg duur was om in te voeren in Nederland, werd het ding opgebouwd in Suderwick. Dan kon het dus gebeuren dat we – wel altijd met z'n tweetjes – in Duitsland gingen drukken."
Hans ter Beek: vakman, trouwe medewerker, betrokken mens en 'kruiwagen'
Op de vraag of hij zijn beroep nooit als zwaar heeft ervaren, zegt Hans ter Beek lachend: "Nou, bij mij komen de gebreken nu ook wel, hoor! Maar dat komt niet omdat het zo'n zwaar beroep is. Bij mij komt dat meer van 't sporten dat ik veel heb gedaan en nog graag doe." Niet alleen voor zijn werk heeft Ter Beek zich altijd volledig ingezet, hij zat ook in de ondernemingsraad en in het bestuur van de personeelsvereniging. Daarnaast heeft hij veel werk verzet in het verenigingsleven. De gymnastiekvereniging Represta, Badmintonclub Euro, de Nederlandse Dynamic Tennis Bond, overal vervulde hij jarenlang bestuursfuncties. Dat bleef niet onopgemerkt: twee jaar geleden kreeg hij daarvoor een Koninklijke onderscheiding.
Koos Nederlof merkt op, dat niet alleen de vader van Hans goed kon inschatten wie geschikt is voor de grafische industrie. "Ook Hans heeft al heel wat mensen aangedragen als mogelijke medewerkers voor ons bedrijf! Niet voor niets werd hij door één van de collega's bij een eerder jubileum vergeleken met een kruiwagen, omdat hij zoveel medewerkers aanbracht!"
Hans ter Beek werkt met plezier nog even door. "Ik heb altijd met plezier gewerkt, had ook altijd heel leuke collega's. Ik werk nu wel iets minder, want ik maak gebruik van een regeling waardoor ik nog ongeveer 80 % werk. En dat blijf ik met veel plezier doen tot aan mijn pensioen, over twee jaar, want ik werk nu weer met die oude zware drukpers waarmee ik ooit begon. Nu wordt die machine ingezet om te stansen, dus om reliëf aan te brengen in bijvoorbeeld kaarten", aldus de grafisch vakman in hart en nieren.