Kwaliteit van leven beter door klikprothese
DINXPERLO - De kwaliteit van leven is voor Gerard Kolenbrander met 100% verbeterd na het plaatsen van een zogenaamde 'klikprothese'. Het gaat om een beenprothese. Gerard is één van de tweehonderd patiënten in Nederland die hiervan gebruikmaakt.
Door Waltraud Wensink
Gerard Kolenbrander en zijn vrouw Astrid wonen sinds een aantal jaren in een aangepaste woning nadat hun vorige woning niet meer voldeed na Gerards beenamputatie, inmiddels zes jaar geleden. Gerard heeft eigenlijk al vanaf zijn zestiende te kampen gehad met knieklachten, infecties, ontstekingen en hevige pijn. Astrid: "Je steunt je man in alles en je maakt het samen allemaal mee maar op den duur komt er wel een grote druk op je gezinsleven te staan. Door alles wat Gerard moest doorstaan werd zijn gemoedstoestand er niet beter op en dat geeft zijn weerslag op het gezin. Het was niet altijd even gemakkelijk."
Al negen jaar rolstoelafhankelijk
Gerard: "Ik ben inmiddels al negen jaar rolstoelafhankelijk en waarschijnlijk zal de rolstoel ook in de toekomst niet helemaal weg te denken zijn. Ik heb door alle pijn, infecties, ontstekingen en dergelijke al veel operaties gehad die uiteindelijk meer ellende veroorzaakten dan dat het me goed deed. Ik heb een kunstknie gehad, maar daar kwam een bacterie in, het bot werd aangetast, problemen alom dus. Een hoop ziekenhuisbezoeken en uiteindelijk belandde ik op bed. We hadden al een second opinion laten doen in Arnhem en Nijmegen. Men kwam uiteindelijk tot de conclusie dat ik twee opties had: het been zogenaamd 'laten stijfzetten' door middel van 'ilizarov-fixatie' of amputatie. Daar schrok ik natuurlijk enorm van want een amputatie wil je natuurlijk voorkomen. Ik koos toen voor het 'stijf zetten' en in het Radboud in Nijmegen werd deze operatie uitgevoerd. Ik zou en moest het uiterste proberen om mijn been niet te verliezen."
"Het werd er echter niet beter op en de ellende werd alleen maar groter", meent Astrid. Er trad een nabloeding op, er volgde opnieuw een operatie, en om de ellende compleet te maken werd hij ook nog eens overvallen door een hartinfarct. Met toeters en bellen dwars door de Nijmeegse Vierdaagse moest hij naar Arnhem toe en kreeg drie stents geplaatst. Op naar herstel, zou je denken, maar zijn ene been was door het ontbreken van een knie korter dan het andere, er moest een orthopedische schoen komen, het lopen met een rollator was zeer pijnlijk, en pijn was gewoonweg niet meer weg te denken uit Gerards. Er was zo ontzettend veel gebeurd dat hij ook psychische problemen kreeg en toen werd het punt bereikt dat Gerard in 2013 zei: "We gaan voor amputatie."
Pijn weg
Gerard: "Ik wist niet wat me overkwam want een dag na de operatie was de pijn weg. En dan begint het zwachtelen van de achtergebleven stomp en het maken van een prothese die ik over de stomp kon schuiven. Maar ook dit werkte niet zoals het zou moeten. Het resterende stukje been was onder verschillende invloeden van bijvoorbeeld het weer, dan weer dik, en dan weer dun. De prothese, de koker, paste niet goed, ik kon er niet mee zitten en niet naar het toilet, en de prothese stond meer in de gang dan dat ik hem droeg. Het keerpunt kwam en ik zei, weg er mee, en vanaf toen ging ik zonder prothese in de rolstoel rond. Als ik maar geen pijn had. Wat een ander er van dacht kon me al niet meer zo veel schelen.Uiterlijkheden, dat was me al niks meer waard. We verhuisden naar een aangepaste woning en ik begon mijn leven weer een beetje terug te krijgen en her en der van alles op te pakken." Astrid: "Ook de gespannen sfeer in huis werd gelijk een stuk minder en dat was natuurlijk ook heel erg fijn voor ons allemaal."
Het leven werd opgepakt en doordat Gerard veel in de rolstoel zat en hij de weg naar de keuken en koelkast gemakkelijk wist te vinden werd hij zwaarder en ontwikkelde diabetes type 2. Lijnen was niet zijn meest sterke kant en hij ging op advies van zijn diabetesverpleegkundige info opvragen voor een maagverkleining.
Ommekeer: klikprothese
Maar toen kwam de grote ommekeer in het leven van Gerard. Hij hoorde van zijn vrouw Astrid dat ze reclameborden in het ziekenhuis in Nijmegen had gezien waarop stond 'leven met een klikprothese' en op de foto zag ze dat mensen met die klikprothese weer aan het lopen kwamen. Er werd gegoogeld en er werd een verwijzing geregeld voor een screening in het ziekenhuis. "We kregen gesprekken met ervaringsdeskundigen, en artsen en ze moesten zeker weten dat ik er voor wilde gaan. Geweldig: ik kwam in aanmerking voor de klikprothese maar moest dan nog wel gewicht verliezen, en dat is me gelukt. Door het gewichtsverlies was ik ook gelijk van de diabetes af. Ik zat dus in een positieve drive en werd één van de 200 mensen in Nederland met een klikprothese."
Gerard krijgt nu therapie en trainingen om te leren omgaan met de klikprothese. De prothese ziet er een beetje futuristisch uit en past eigenlijk helemaal bij deze tijd. Er zit een pin in het bot van de stomp (het resterende stuk been) en daar schroef je als het ware met een kleine inbussleutel het been aan vast.
'Kwaliteit van leven 100% verbeterd'
Mensen kijken er naar, kinderen draaien zich om en vinden het interessant en een weg aan mogelijkheden ligt open voor Gerard. "Na lange tijd kon ik weer staan en de eerste passen zetten bij de fysio tussen de stangen van de loopbrug. Ik zat op de hometrainer en kan fietsbewegingen maken en kan weer heerlijk met de benen op tafel of met de benen over elkaar zitten", glundert Gerard ."Mensen zien nu eigenlijk pas hoe groot ik ben als ik sta. Mijn wereldje was letterlijk klein en ik zag het allemaal vanaf rolstoelhoogte. Mensen keken over me heen, en zagen me natuurlijk altijd in de rolstoel de laatste jaren. Dat gaat nu veranderen. Ik zie mijn klikprothese als een volwaardig been en schaam me er ook absoluut niet voor. Ik vind het zelfs wel prettig als mensen me aanspreken of er naar willen kijken. Ik maak ze graag wijzer over de mogelijkheden op dit gebied en hoe mooi is het dat ik weer gewoon twee schoenen aan kan? Mijn leven is er nu al honderd. procent door verbeterd en dan sta ik nog maar in het begin van mijn mogelijkheden. Mijn doel is om nu vanuit de rolstoel, want die heb ik de eerste tijd nog wel even nodig om op terug te vallen, mijn leven weer volledig op te pakken de mogelijkheden van de klikprothese optimaal te benutten. Dat doe ik door veel te trainen en te oefenen met behulp van de therapeuten. Ook gaan Astrid en ik een fotoboek maken van de hele operatie en kunnen op deze manier andere mensen wellicht ook voorlichten over de klikprothese, want inmiddels ben ik zelf een van de ervaringsdeskundigen en tot nu toe bevalt dat goed!"