Dinie Bruntink, met kleindochter Laura, voor haar grijze 'bezorgautootje'. Foto Reinier Kroesen
Dinie Bruntink, met kleindochter Laura, voor haar grijze 'bezorgautootje'. Foto Reinier Kroesen Foto:

Bijna tachtigjarige Diny Bruntink al veertig jaar trouw krantenbezorgster

BREEDENBROEK – Al ruim veertig jaar bezorgt de bijna tachtigjarige Dinie Bruntink door weer en wind wekelijks onafgebroken de huis-aan-huisbladen, reclamebrochures en in het verleden ook de Margriet en Libelle. De redactie van deze krant kreeg van een dankbare lezer het verzoek om Dinie eens een bezoek te brengen om haar verhaal op te tekenen.

Door Reinier Kroesen

Onlangs bereikte een mail van Dieuwertje Lindeboom-Michel uit Voorst de redactie met de volgende tekst. 'Op woensdag kijk ik altijd uit naar de komst van de wekelijkse streekkranten. Ik hoorde dat Dinie Bruntink die al heel lang bezorgt. Of het nu regent, sneeuwt of glad is: zij komt de kranten brengen. Een korte of lange (ongeplaveide) oprit, ze liggen in de bus! Een hele prestatie. Veel mensen in het buitengebied kijken uit naar het nieuws over hun omgeving en zijn verheugd als zij met haar grijze autootje bij de brievenbus staat. Dat is toch een hele prestatie. Misschien eens leuk dit te vermelden in één van de huis-aan-huisbladen die zij rondbrengt."

Een mooie aanleiding om mevrouw Bruntink (geboren als Dinie Buenk) een bezoek te brengen in Breedenbroek waar ze inwoont bij haar zoon. Een zeer kwiek, energiek en optimistisch mens van het type niet praten maar doen. Dinie over hoe het begon: "Ooit was een 'kameroadje' van mijn enige zoon op zoek naar vervanging voor zijn krantenwijk omdat hij op vakantie ging. Zo bezorgde ik veertien dagen De Graafschapbode. Op één van die keren stopte een auto achter me, de bestuurder stapte uit en vroeg me of ik dit leuk werk vond. Hij organiseerde de krantenbezorging en was op zoek naar een vervanger in Voorst. Ik besloot het te doen, maar zei dat ik de kranten wel op tijd wilde hebben omdat ik hier ook nog de huishouding moest doen. Ik had nog de zorg voor mijn inwonende schoonvader. Zo heb ik jarenlang De Graafschapbode in Voorst en een stuk van Breedenbroek bezorgd, elke dag in de middag, omdat het een avondkrant was. Later kwamen daar de huis-aan-huis-kranten bij, De Gelderse Post, Dinxpers Nieuws, De Band en Oude IJsselstreek Vizier. Van de AVO (Achterhoekse Verspreidings Organisatie) kwam het verzoek of ik ook de pakketten met reclamefolders wilde verspreiden. Ik vouw al die kranten zelf samen hier op een grote tafel op de 'dèèl'. Voor Wubbels Media Expres in Aalten heb ik ook nog radiogidsen, Margrieten en Libelles bezorgd."

Elke woensdag reserveert Dinie voor haar werk. "Ik ben dan de hele dag bezig, ik heb ongeveer vierhonderd adressen. Af en toe helpt mijn schoondochter Mieke me. In de kom van Breedenbroek doe ik 180 adressen met de fiets, het buitengebied leg ik af met de auto. Eerst Breedenbroek, dan steek ik de grote weg over naar Voorst. Zaterdags krijg ik de folders al aangeleverd, dinsdags komen drie streekkranten. Op woensdagochtend komt de laatste krant en kan ik beginnen. Als het kan ga ik zo vroeg mogelijk 's ochtends de weg op. Ik ben daar de hele dag mee bezig, ik kan op woensdag ook geen visite hebben, dat weten ze! Ik hoop 13 mei volgend jaar tachtig te worden maar ik ga er gewoon mee door. Misschien dat mijn kleindochter Laura het nog over kan nemen. Dit werk was voor mij altijd een mooie bijverdienste – mijn man is al heel vroeg gestorven - maar ik doe het ook voor de contacten met de mensen. En, ik hoef nu ook niet naar de 'gymnastiek' of wat dan ook! Je bent bezig en blijft op de hoogte. Alhoewel, in Voorst is het zo 'stil as 'n moes'!"

"Ik ben nooit ziek, één week per jaar heb ik zomervakantie, dan doet Mieke het en ga ik met vriendinnen bijvoorbeeld naar Duitsland. Al die jaren heb ik dit werk onafgebroken gedaan, alleen na het overlijden van mijn man heb ik een week overgeslagen en toen ik later aan mijn hart geopereerd ben misschien twee weken.''

De jaren krijgen blijkbaar geen vat op de levenslustige Dinie. Na het maken van de foto samen met Laura voor haar grijze autootje op het erf zeg ze bij het afscheid gekscherend dat ze gewoon nog eens veertig jaar doorgaat.