Ook Marleen is nu verplicht thuis
Het lijkt wel of we in een groot sociaal experiment zijn beland. Ineens zitten we verplicht thuis en worden we getest op onze flexibiliteit. China ging ons voor en de aanvragen voor echtscheidingen vlogen de deur uit. En tegelijkertijd verwachten ze ook een storm aan bevallingen over negen maanden. Corona brengt mensen uit en bij elkaar.
Tekst en beeld: Marleen Hoftijzer
Ik vind het een interessante fase: wat gebeurt er tussen partners, familieleden en huisgenoten als we ineens verplicht thuis komen te zitten? Maar ook, hoe gaan we om met deze plotselinge verandering?
Als zzp-er ben ik, net als vele andere Nederlanders, ineens werkloos. Binnen enkele dagen was mijn overvolle agenda compleet leeg. En dat is financieel natuurlijk niet fijn, maar de omschakeling gaat me verbazing wekkend goed af. De kozijnen zijn geschilderd, de computer is opgeschoond en mijn hoofd is weer leeg door de vele boswandelingen.
Als je twee jaar lang reist zonder doel of eindbestemming, leer je open te staan voor plotselinge verandering. Het overkwam me vaak dat ik met iemand in de kroeg, sportschool of dorpsplein aan de praat kwam en vervolgens daar mocht overnachten. Toch fijn dat ik in deze coronacrisis daar nu van profiteer.
Als ik één ding aan iedereen wil meegeven is: raak niet in paniek, want deze zorgen in je hoofd brengen je op dit moment toch niet verder. Ik herinner me een moment in Schotland. In de stromende regen stond ik daar met mijn bordje langs de kant van de weg. Vloekend keek ik naar elke auto die doorreed. Het komt goed, stelde ik mezelf gerust. En ja hoor, niet veel later pikte een bitcoin-miljonair mij op, die ook aan het reizen was. Drie dagen lang bezochten we prachtige highlands. In de stromende regen, dat dan wel. Maar ook dat was niet erg, want we genoten van het moment. De zorgen over mijn volgende logeerplek zaten diep in mijn achterhoofd.
En natuurlijk maken we ons zorgen over de economie en of de ondernemers het wel gaan redden. Maar er is ook ruimte gekomen om na te denken wie je bent zonder je bedrijf, de natuur die ineens veranderd en er is tijd om te genieten van het eerste voorjaarszonnetje.
Op reis ontdekte ik dat mensen in nood, waar ook ter wereld, elkaar helpen. En iedereen heeft het beste met elkaar voor en daar hebben wij Achterhoekers een mooi woord voor; het naoberschap. Dus mensen, chill and relax, want 't kump wal good!
