Woningaanbod Dinxperlo en omstreken
Al een hele tijd zit mij, een 26-jarige ras-echte Dinxperloër, iets dwars. Na zelf problemen te hebben ervaren met het zoeken naar een betaalbare woning, zie ik leeftijdsgenoten stuk voor stuk tegen hetzelfde probleem aanlopen. De algemene cohesie die ik daarbij bespeur is: iedereen weet het, bevestigd het, maar vervolgens wordt er niets mee gedaan. Ik vind dat dit probleem wel eens bespreekbaar gemaakt mag worden en dat er hopelijk, ook gekeken wordt naar oplossingen.
Volgens mij is het algemeen bekend dat er sprake is van vergrijzing in de Achterhoek. Veel jongeren trekken de rest van Nederland in om te gaan studeren en om vervolgens een baan te vinden die aansluit bij hun eigen ambitie. Ditzelfde pad heb ik bewandeld, in de hoop daarna weer terug te keren naar Dinxperlo om daar mijn expertise te kunnen vervullen, in de buurt van mijn vrienden en familie.
Eenmaal met een diploma op zak, ben ik aan het werk gegaan in Doetinchem om geld te sparen, zodat ik op een bepaald moment het ouderlijk huis te kunnen verlaten. Een goed half jaar later had ik mijn centen bij elkaar geraapt en ben ik op zoek gegaan naar een woning. Een leuke baan met toekomstperspectief, een goed inkomen, het enige wat ontbrak is mijn eigen 'stekkie'.
Gezien het feit dat ik startend ben, er niet heel snel vaste contracten meer uitgedeeld worden en nog vrijgezel ben, heeft me doen besluiten om me te begeven op de huurmarkt. In je eentje een mooie hypotheek ontvangen, is met de huidige woningmarkt onbegonnen werk. Zelfs met een afgeronde HBO opleiding en een eigen onderneming, kortom, een vrij mooie profielschets als je het mij vraagt.
Een half jaar later heb ik mijn zoektocht gestaakt door gebrek aan (betaalbare) huurwoningen. Toevallig kreeg ik niet veel later een aanbod van de zus van een goede vriend van me, die haar huurwoning in Suderwick (Duitsland) ging verlaten. Door de wens om op mezelf te gaan wonen, heb ik de knoop doorgehakt en kon ik niet heel veel later de huurwoning intrekken.
Nu ben ik inmiddels wéér een jaar verder, kijk ik om mij heen en zie ik handenvol leeftijdsgenoten met hetzelfde probleem dealen. Ik heb met heel veel geluk 'een mooie kruiwagen' kunnen vinden die ervoor gezorgd heeft dat ik op mezelf kon wonen. Weliswaar 50 meter over de grens, maar ik woon op mezelf.
Ik vraag me tot op de dag van vandaag af waarom ik in hemelsnaam in mijn zoektocht naar een woning met heel veel geluk gestrandt ben in een dorp vlak over de grens, omdat mijn eigen geliefde woonplek mij geen fatsoenlijk onderkomen kan bieden. Om me heen zie ik mensen onnodig lang in 'Hotel Papa & Mama' verblijven omdat er simpelweg geen andere optie is. Of je moet je vrienden om je heen achter je willen laten om vervolgens tien kilometer verderop in Aalten, Terborg, Varsseveld of Silvolde te gaan wonen.
Soms heb ik het gevoel dat de vergrijzing hier helemaal niet gezien wordt als een probleem. Hoe mooi zou het zijn dat mijn leeftijdsgenoten en vrienden die zijn gaan studeren, een mooie woning zouden kunnen krijgen in hun geboortedorp. Ik schrijf nu specifiek over Dinxperlo, maar ik kan me voorstellen dat dit probleem niet geografisch afhankelijk is, maar veel breder voorkomt.
Dit bericht schrijf ik om dit probleem bespreekbaar te maken en eens flink aan de bel te trekken. Laten we er samen voor zorgen dat onder andere Dinxperlo, een dorp is én blijft voor jong en oud, hoger- én lager opgeleid.
Tom Kraan,
Dinxperlo