Diamant voor Ietje en Henk Woeltjes-Tiedink
DINXPERLO - Vanaf woensdag 22 april is Dinxperlo een diamanten echtpaar rijker want dan is het maar liefst zestig jaar geleden dat Ietje Tiedink en Henk Woeltjes in het huwelijksbootje stapten.Hun kinderen benaderden De Band om hun ouders even in het zonnetje te zetten nu de coronacrisis toch enigszins roet in het spreekwoordelijke etentje gooit.
Door Waltraud Wensink
"En dan ook nog letterlijk", meent Hendrie, de zoon van Ietje en Henk. "We zouden eigenlijk ter ere van hun zestig jarige huwelijk een gezellig etentje met z'n allen hebben maar dat kan nu helaas niet doorgaan door de coronamaatregelen." Namens de kinderen zitten Hendrie en zijn zus Erma op anderhalve meter afstand van elkaar aan tafel als ze lachend over hun ouders vertellen. Hendrie heeft een aantal mooie foto's van zijn ouders meegebracht en Erma laat het fotolijstje zien met de trouwfoto van hun ouders. Ze zijn dankbaar voor het feit dat hun ouders dit zestigjarig huwelijksjubileum mogen meemaken.
Op de fiets
Henk Woeltjes kwam uit Winterswijk, uit een gezin van acht kinderen en Marietje - roepnaam Ietje - woonde in Silvolde en kwam uit een gezin met drie kinderen. Toentertijd leken de jongemannen zich niet zo druk te maken over een flinke fietstocht en zo kwam het dat Henk op 't fietsken met zijn broer helemaal naar Silvolde ging en daar troffen ze Ietje met een vriendin in de buurt van de Marktstraat en het bos in Silvolde. Henk zag Ietje wel zitten, vroeg of hij nog eens terug mocht komen en zo begon de romance eind jaren vijftig in Silvolde. Henk en Ietje zijn toen na een niet al te lange verkeringstijd getrouwd op 22 april 1960, nu dus zestig jaar geleden. Ze kwamen te wonen in de Irenestraat in Dinxperlo.
Vier kinderen, negen kleinkinderen en (nu nog) vijf achterkleinkinderen
Henk (83) en Ietje (82) hebben ook voor nageslacht gezorgd. Erma vertelt: "Het duurde niet lang of er kwamen kinderen. Achtereenvolgens werden Miranda, Erma, Hendrie en Elfriede geboren. Ze hebben eigenlijk vanaf het begin in de Irenestraat gewoond. Ze zijn wel een keer verhuisd van nummer 5 naar nummer 7, maar dat had grotendeels te maken met het feit dat dan de auto mooi op de oprit geparkeerd kond worden. Vanaf 1964 wonen ze eigenlijk al in het huidige huis". Hendrie: "Ja die auto, dat is toch wel een belangrijk iets voor onze ouders en met name voor pa. We herinneren ons nog de Kever die we toen hadden. Daarmee gingen we dan op vakantie. De kinderen op de achterbank en dan ook nog een grote tent mee en dan gingen we kamperen. Eerst in Voorthuizen, daarna werd en Otterlo en de laatste jaren naar Groenlo. Kamperen, ja dat waren toch wel 'de' vakanties waar we heel veel mooie herinneringen aan hebben. Met z'n allen in de tent en toen we verkering kregen gingen die gewoon mee."
Met de auto op pad
Erma: "Pa was een man die altijd aan het werk was. Hij heeft meerdere werkplekken gehad maar de laatste jaren werkte hij in de groenvoorziening tot aan zijn pensioen. Ma was eigenlijk altijd thuis om daar het huishouden draaiende te houden en voor de kinderen te zorgen. Onze ouders lieten ons best vrij en zaten ons niet echt achter de vodden. We hadden eigenlijk een vrij onbezorgde jeugd daar in de Irenestraat." Hendrie: "Toen ze eindelijk van het pensioen konden genieten gingen ze graag de hort op met de auto en lekker genieten van vakanties in onder andere Sauerland. Het zijn echte automensen, de auto is pa heilig. Zo lang ze maar met de auto de hort op konden was het goed. Pa rijdt nog steeds en ze doen nog steeds hun eigen boodschappen met de auto."
Erma: "Ze zijn nog best goed te pas en ma is een echte poetsdame en houdt ervan dat het huisje er goed uitziet. Dat doet ze allemaal nog zelf en ze wil er geen hulp bij. Die doen het dan volgens haar toch niet goed genoeg en moet ze er zelf nog weer met een poetsdoek achteraan, zegt ze dan. Maar ook op pa wordt gelet. Ma wil dat hij er verzorgd bij loopt en houdt ook enig toezicht op zijn kleding. Ze houdt hem na al die jaren nog goed in de gaten. Pa vindt dat ma veel aan het 'briggelen' is en altijd bezig is, maar samen hebben ze het nog altijd fijn."
Iedereen bij elkaar
Ze zijn het er over eens dat Henk en Ietje twee handen op één buik zijn. Hendrie:" Alles samen doen is erg belangrijk voor hen. Ze doen eigenlijk altijd alles samen, samen eten, samen boodschappen, samen uit, samen tv kijken. Behalve als er voetbal op is, want daar heeft ma niet zo gek veel mee. Er wordt trouw naar 'Boer zoekt vrouw' gekeken en ook 'Utopia' was iedere avond vaste prik en zo hebben ze hun eigen vaste programma's die ze samen kijken. Pa drinkt dan graag een Juttertje en ma een Radler 0,0%."
Het is mooi om te horen hoe de kinderen over hun ouders praten en er wordt veel gelachen als er herinneringen worden opgehaald. Het samen doen en met z'n allen bij elkaar komen is toch wel een belangrijk iets binnen deze familie .Erma: "Het liefst iedere zondagmiddag, met iedereen bij elkaar komen, dat is het liefste wat ze doen. Helaas kan dat nu even niet door de coronamaatregelen en dat is natuurlijk hartstikke jammer. Ze leefden eigenlijk ook best toe naar het gezamenlijk etentje ter gelegenheid van hun diamanten huwelijk, maar dat kan helaas niet doorgaan." Maar hoe gaat het dan met de felicitatie van de burgemeester? In deze tijd van corona gaat ook dat allemaal anders. Samen met de burgemeester en zijn vrouw een kop koffie drinken, met een gebakje erbij: dat zit er helaas niet. Maar er is wel aangekondigd dat de burgemeester een bloemetje op afstand zal komen bezorgen, want dit diamanten jubileum is bijzonder genoeg om er op gepaste manier aandacht aan te besteden.
Het team van De Band feliciteert het echtpaar Woeltjes van harte met het diamanten huwelijk en wenst hen ondanks de lastige situatie toch een geweldige dag toe.
