In wat veur'n zommer…(2)

Wi-j waarn korts een midwaekjen in Drenthe. Een boernhotelletjen, midden tussen 't aerpelenland. En ok 't aeten was Soep-aerpels-gruunte-vleis en 'n toetjen. Alles was in twee etappes, iederene hiel zich ongevraogd an de regels en naor onze gezondheispapiern is neet evraogd.. 

Hoe geneuglijk wi'j't hemmen?

Wieters he'w onze knooppuntenliefhebbei-je weer's duftig an esprokken. 

En toen 's woensdag van raegne wier epraot, bu'w naor Westerbork efietst. 

Was maor zeuven kilometer. Dat 't bekende kamp zelf nog een dikke 12 km d'r baoven lei, kwamme wi-j pas later achter.

In't herinneringscentrum was't ons een betjen te drok af. Dus bu'w wieter egaone naor de onheilsplekke zelf. Umgeven deur een gordien van raenge he'w 't binnen laoten kommen: Ál dee namen, dee antallen. Kinder en Olden van dagen. Állemaole op transport ezet. 

Den villa van d'n heufdcommandant. As't ware 'Ingepakt in glas'.

Asof 't kwaod op eslotten most worden. Um d'r nóóit meer uut te können ontsnappen. Verschrikkingen van meer as 75 jaor trugge. 

Hier past allenig zwiegen. 

Dat kwam énigszins tut uuting in 't feit da'w -onafgesprokken- gin woord ewisseld hebt aover de gesteuge raegen wiet onderweg naor huus met ons metging. “I-j zollen ow toch doodschamen?”

't Lek wal of 't aevenzovölle' traone waarn, wiet ons nooit genog konnen raken...

D'n zondag d'r nao wazze wi-j in Hummelo uut eneugd. Op een nostalgisch boerenarf mochten mien zangmaotjen Wilma en ik 'ons geliefde ding' doon. 

Zee met gitaar en zelfgeschreven nummers, ik met een stuk of wat van miene gedichten. Dit in afwisseling met verschillende andere verhalenvertellers en muzikanten. Tevens was 't geheel riekelijk umringt met (amateur)kunst. 

En een ieder – inclusief 't publiek - probeern d'n zondag nóg net iets mooier te maken as atte al was. 

Soms zatten d'r een stuk of zesse te luustern. Soms 't dubbele of meer.

D'n 'anderhalven meter wier good in acht enommen. 

Aevengood he'w mekare – aover en weer – op een bezundere maniere án möggen raken. 

Wat hef 't laeven toch völle verschillende kanten…


Ankh Gussinklo