BROEKIE
In Dinxperlo is al sinds mensenheugenis op vrijdag de Fischmarkt. Er zijn vroeger in Dinxperlo veel beroemde markten geweest, in de negentiende eeuw was de hennepmarkt befaamd, maar de laatste vijftig jaar is de Fischmarkt een begrip, aan deze kant van de grens.
Op die Fischmarkt, daar ben ik trouwens ooit voor 't eerst mijn moeder kwijt geraakt. Wat een ellende was dat zeg! Wat een blagen-blues. Daar heb ik ook mijn eerste en enigste vis gegeten. ‘n Gebákken vis. Na ja, gegeten, ik heb slechts het paneermeel er af geschraapt, meer niet. Bah, wat smerig, vis. Ik lust ze nog steeds niet, die stinkende zombies!
Op die markt was ook een snoepkraam en daar stonden twee van die Waldorf en Státtler-achtige types achter (die twee oude balkon-Muppets), en dan was er ook nog de dame van de patat met haar gouden montuurtje en Limburgs accent, én er stond vaak een groenteboer met een vuurrode kop, van de jenever waarschijnlijk.
Er was echter maar één échte superster op de Dinxperlose markt waarvoor de Duitsers, voor sommigen meer blaffende Pruisen, met hun vaak onbegrepen ‘Ich bekomme', van heinde en ver kwamen, alsof ze hoogstpersoonlijk bij Rudi Carell op audiëntie gingen.
Vroeg in de middag kwam de magistrale marktkoopman in Dinxperlo aan, en dan was hij nog vrij rustig. Wat later klapte hij de kleppen van de vrachtwagen open en daar was zijn podium, voor gebruik. Hij plaatste zijn duimen achter zijn bretels, liet ze op zijn bovenlijf knallen zoals een bokser zichzelf op zijn wangen slaat net voor hij de ring in stapt, en het was showtime voor briljante BROEKIE!!!
Hij voelde zich er als een vis in het water, met stembanden van roestvrij staal, met een ijzeren wil, en man, wat kon die ras-praatjesmaker doordraven. Wat ‘n showman. Hij zette de bloemetjes buiten, letterlijk, alsof hij in Las Vegas stond! Ja, in Las Dinxper, Las...
‘Lass Ich mal totaaaaal verrückt machen!! Einz zwei, drei, vier, NEEEIIN!!, FUUNUUF, FUUUNUUF FLANZE, … FUUR NOER ZEEEHN MAAAK!!! NOIN MAAK, AAAAGHT MAAK, SIEBE FOEFSICH, bitte sjeeuun, fuuur die sjeune dame hier! HEIDDIIIEEE,…HEIDIIIIEEE!! Hier haabe sie ein knaak zoeruk. Sjeeuune begoonieuuu, Sjeeeuuune begoonieeuu, ohohohohoooo, was fuur sjeune begoniieeuu!!'
Soms hield hij wel vier, vijf palmplanten tegelijk vast, en dan keek hij erbij, tussen de bladeren door, alsof hij die dingen hoogstpersoonlijk zelf in de jungle had gekapt, onzen floralistische Tarzan met zijn vrolijke dikke toet. Dat was écht geen broekie meer, dat was een zeer ruime pantalon van niets minder dan een genie! Hij was de Willem Ruis onder de plantenverkopers. En aan het eind van de dag was die vrachtwagen leeg he! ‘Kats' uitverkocht, de hele handel wég!
Op een gegeven moment zaten alle oude besjes in Nord Rhein-Westfalen, thuis achter de 'sjeune beegoonieeuuu' van Broekie.
Ik heb me, jaren later, door zijn schoonzoon wel eens laten vertellen dat als Broekie 's morgens thuis rijstepap uit de koelkast wilde pakken, en het lampje van de koelkast sprong aan, hij meteen een tapdansje maakte zoals Fred Astaire, en dat sloot hij dan af met een horlepiepsprongetje.
Jazeker, want als de lichten aangingen, stond briljante Broekie in de showbizz-modus!