Voor me het karpermeer. Foto: Bernhard Harfsterkamp
Voor me het karpermeer. Foto: Bernhard Harfsterkamp

Vanaf een bankje

Algemeen

Bij het Karpermeer

Het uitzicht is niet geweldig. Links in de verte kijk ik tegen een viaduct aan. Rechts in de verte zie ik een spoorwegovergang. Voor me kijk ik naar de ingang van een recreatieterrein, dat aan een plas ligt. Toch is ook op deze plek een verhaal te vertellen. Het recreatieterrein waarop ik kijk heet net als de plas Karpermeer.

In de jaren ‘60 was dat meer een van de plekken die me opviel langs de route naar Dinxperlo. Ik was nog jong en ging elke zondag mee naar opa en opoe aan de Beggelderdijk. Eerst ging dat nog met de bus van Veldhuis, totdat mijn vader een Volkswagen kever kreeg. Graag keek ik onderweg naar buiten. Daarbij heb ik punten in mijn geheugen opgeslagen, die nog altijd de reis naar Dinxperlo markeren, zoals dat Karpermeer.

Voor mijn gevoel is het er altijd geweest. De graafwerkzaamheden zijn begonnen toen ik nog niet eens kleuter was, in 1962. Het zand werd gewonnen om een viaduct over het spoor aan te leggen, dat onderdeel was van de nieuwe weg tussen Bocholt, Aalten en Lichtenvoorde. Aanvankelijk werd die BOL-route genoemd, later Hamalandroute. De weg werd officieel geopend in 1966.

Er waren meer mensen die de plas vanuit de auto opviel, onder wie vissers. Die gingen naar eigenaar Houwers toe met de vraag of er gevist kon worden. Als er ergens een plas ligt duurt het nooit lang of er zit allerlei vis in. Watervogels brengen aan hun poten kuit mee, dat dan vis kan worden. Misschien is er ook al wat uitgezet. De karper deed het in ieder geval goed en zorgde voor de naam. Van het een kwam het ander. Er ontstond een camping.

Dat hier zoveel geschikt zand aanwezig was komt omdat hier in de 19de eeuw een kleine zandverstuiving lag. Dat zorgt voor enig reliëf. Dat is nog achter me te zien in een ander recreatieterrein, die daarom de Lansbulten worden genoemd. Een ander deel van die woeste gronden vormt nu het natuurgebied het Loohuis. Daar werden op de heide en op het zand dennen geplant.

Een ander deel van de woeste grond werd landbouwgrond. Zeer geschikt was die niet. Als eigenaar van de grond is het begrijpelijk dat je aan andere mogelijkheden denkt. Ik denk dat hij al wist van de plannen voor de BOL-route. Het bankje staat op een plek waar in ruim honderd jaar veel is veranderd. Over de Keizersbeek, die rechts naast me stroomt en door het Karpermeer gaat, heb ik het dan nog niet eens gehad. De huidige loop is er pas gekomen na de aanleg van het Karpermeer.

Een bankje op een plek met veel verhalen. Foto: Bernhard Harfsterkamp

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant