Boekenweekbijeenkomst in Dinxperlo: Bij ons in de familie

DINXPERLO - Het thema van de Boekenweek in 2024 is ‘Bij ons in de familie’. Rondom dit hield Bibliotheek Achterhoekse Poort afgelopen week in samenwerking met Vrouwencafé Dinxperlo en Careaz Dr. Jenny een gezellige middag waarbij het familieverhaal centraal stond.

In het grand cafe van Dr. Jenny werd het langzaam steeds drukker en kwam een mooi aantal mensen af op dit leuke thema. Als er ergens veel over te vertellen valt, is het wel je eigen familie: de gewoontes, de ritueeltjes en niet te vergeten de herinneringen.
En van die herinneringen kwamen mooie pareltjes voorbij die we graag delen.

Al snel kwamen de verhalen
Annet Wamelink van de bibliotheek deed het welkomstwoord en vertelde dat voor dit onderwerp de samenwerking was gezocht met Vrouwencafé Dinxperlo en bewoners van Dr.Jenny om samen in gesprek te gaan aan de hand van een lijst met foto’s en thema’s. Er waren mensen van verschillende culturen, verschillende buurten en al snel kwamen de verhalen aan de verschillende tafels.
Waar de een wat timide was bij het vertellen, had de ander overal wel iets over te vertellen. Petra Heinrich, Bertha Klein Entink, Anneke en Hans Westerveld zaten aan de tafel met Thea Meinen, die aan de hand van foto’s om reacties vroeg. Bij het plaatje over speciale feestdagen had Bertha wel iets te vertellen over ‘Zwarte Piet’. Bertha: ”Den deugt niet meer volgens sommige mensen.”
Ze vindt de feestdagen belangrijk en vertelt gelijk over haar laatste feestje, waarbij ze met zestig personen bij Erve Kots waren. Wat zwarte piet betreft vindt ze het volgende: ”Bruin en zwart hebben plaats in Jezus’ hart.” Ook herinneringen komen boven als ze vertelt over haar dochter die ging trouwen met een katholieke man. ”Oh, dat wordt wat”, dacht ik toen, ”maar ik heb nog nooit zo’n goede schoonzoon gehad”, lachtte ze.
Hans en Anneke vertellen over Koninginnedag vroeger. ”We zaten toen met ons allen voor de televisie. We zongen dan samen met alle kinderen liedjes op school en later deden we spelletjes.” Mariëlle weet nog dat ze vroeger oranje waterijsjes kregen op Koninginnedag, terwijl Anneke nog bedenkt hoe ze vroeger haar oranje haarlint moest rechtstomen met water uit de waterketel.
Hans was vroeger vrijwilliger bij de bieb in het Dorpshuis van IJzerlo en las daar vroeger boeken op zaterdagavond. Petra: ”Ik lees nog wel eens in bed en vindt lezen ook belangrijk. Ook als oma voor de kleinkinderen is dat mooi.”

Bij de vraag naar de mooiste herinneringen waren de meesten het er wel over eens dat trouwen en het krijgen van kinderen en kleinkinderen toch wel hoogtepunten waren. Dien Bruyns was vroeger taxichauffeuse bij Jan Eskes aan de Keupenstraat. Dat brengt dan ook weer herinneringen voor anderen mee, waaronder de grote weersteen die bij Jan Eskes in de tuin stond. Als deze nat was dan regende het en als die schaduw wierp, scheen de zon.
Rima uit Syrië heeft mooie herinneringen aan de tijd dat ze les gaf aan kinderen op school in Syrië. Maar er waren ook herinneringen die minder mooi waren.
Mevrouw Kleijn komt van oorsprong uit Rotterdam en mist haar vroegere leven nog wel eens. Van de een op de andere dag was alles weg en moesten ze weg door de oorlog. Mensen uit haar jeugd waren er niet meer. De dochter van Piet Albert is 91 jaar en vertelde over haar herinneringen op school in de oorlog. ”We zaten meer op de gang onder de kapstok dan in de klas.”

Op een gegeven moment ging het over taakverdelingen binnen het gezin. ”Die waren er vroeger helemaal niet”, werd er gelachen. ”Het stond gewoon vast wat je taak was zodra je ging trouwen. Je stopte dan met werken en zorgde voor het huishouden en de kinderen.”
Doortje Boland wist nog te vertellen over het vroegere rusthuis dat vroeger in Dinxperlo was. Daar kon je al best vroeg naar toe. ”Er woonden toen zelfs mensen in het rusthuis die nog gingen poetsen bij anderen thuis.” Doortje Boland en mevrouw Grievink waren altijd van ‘de Blauwen’ in Dinxperlo. De man van Doortje was betrokken bij de oprichting van DZSV, maar Doortje biechtte op dat ze ook wel eens groen-witte sokken heeft gebreid, maar lachte met een knipoog dat ze wel kleurenblind was.
En zo volgende de verhalen elkaar op. De een had nog meer herinneringen en verhalen van vroeger dan de ander.

Wethouder Joop Wikkerink die ook was uitgenodigd om aan te sluiten, had het naar zijn zin. ”Ik zie en hoor een hoop van vroeger. Ik heb oude kennissen ontmoet en vond het gezellig. Als we zo aan het praten zijn, komt er steeds meer naar boven en door de verhalen merk ik ook dat ik veel mensen ken van vroeger of een broer of zus er van. Als je lang genoeg doorpraat ben je bijna familie. Dat krijg je natuurlijk ook omdat je al lang in de gemeente Aalten/Dinxperlo woont, je deelt dan veel ervaringen en belevenissen. Vroeger bleef iedereen hier wonen en dan kende je elkaar. Tegenwoordig is dat anders en trekken veel jonge mensen op een gegeven moment weg naar andere plaatsen.”
Samengevat hebben we veel verhalen en ervaringen gehoord. Alle onderwerpen van de gesprekskaarten zijn niet aan bod gekomen maar er valt ook zo veel te vertellen. Voor Joop Wikkerink was het bijna een ‘ons kent ons’ feestje en mooi dat dit op deze manier georganiseerd werd. Met verhalen leer je elkaar kennen, we wonen in dezelfde gemeenschap en deelt dan verhalen met elkaar. Mooi om hierover samen in gesprek te gaan.
Doordat er veel ruis was en volop gepraat werd was het voor de mensen met een gehoorapparaat soms wat lastig om alles mee te krijgen. Misschien daar een volgende keer iets anders op verzinnen, maar verder was dit een mooie middag met mooie waardevolle verhalen. Een middag waarbij jong en oud maar ook andere culturen elkaar konden ontmoeten in het grand café van Dr.Jenny.