De hartenwens van Robbin en Jaap: vader worden

ACHTERHOEK - “Al tijdens onze eerste ontmoeting wisten we dat we onwijs graag kinderen zouden willen”, zeggen Robbin Breuer die oorspronkelijk uit Varsseveld komt en de Dokkumse Jaap van den Berg. Dat dat niet gemakkelijk was, hadden ze wel bedacht. Maar nu, bijna vier jaar later, weten ze pas echt hoe moeilijk en lang dit traject is en hoe beperkt de mogelijkheden zijn. “Niet alleen voor ons, maar ook voor veel andere homostellen die met een kinderwens leven. Ook in de Achterhoek. We hopen dat ze zich gesterkt voelen door ons verhaal én dat ons verhaal bijdraagt aan een nieuwe wet die draagmoederschap in Nederland mogelijk maakt.”

Door Joyce de Schepper

Aanvankelijk dachten Robbin en Jaap: ‘waar een wil is, is een weg’. Ze gingen op zoek naar informatie over hun mogelijkheden. “Gaandeweg kregen we door hoe ingewikkeld het is om als homostel een kind te krijgen. Vorig jaar bezochten we een voorlichtingsmiddag van stichting ‘Meer dan gewenst’, bedoeld voor wensouders. Daar waren niet alleen gaystellen, maar ook heterostellen waarvan een van de partners onvruchtbaar is. Het was een drukbezochte bijeenkomst in een afgeladen zaal. Het was overweldigend om te ervaren dat er zoveel mensen waren die dezelfde hartenwens hebben. We waren benieuwd of we informatie en mogelijkheden zouden horen waar we zelf nog niet aan hadden gedacht. Dat was niet het geval.”

Ontmoedigingsbeleid
Helaas, de opties om in aanmerking te komen “zijn op één hand te tellen en vrijwel niet te realiseren”, vertellen de mannen. Adoptie door homoseksuele stellen is slechts in drie landen wettelijk toegestaan. Bovendien is er een ontmoedigingsbeleid en is het adoptietraject langdurig, zwaar en complex. De wachtlijst telt duizenden wensouders, terwijl er per jaar slechts enkele tientallen kinderen ter adoptie worden afgestaan. “Dan heb je nog pleegouderschap, maar dat zien we onszelf niet doen. Een andere mogelijkheid is co-ouderschap, dat betekent dat je samen met een ander stel een kind krijgt en opvoedt. Je moet dan maar net een stel -heel goed!- kennen die dat zou willen en uit praktische overwegingen ook nog liefst in dezelfde plaats wonen. Hoewel we deze optie niet bij ons vinden passen, kennen we zulke stellen ook niet”, licht Jaap toe. De mannen wonen nog niet zo lang in Zwolle, halverwege de Achterhoek waar Robbin vandaan komt en Friesland waar de roots van Jaap liggen. “Dan blijft er nog één optie over: draagmoederschap.”

Stip op de horizon
“Het allerliefste zouden we graag vader willen worden. Onze leeftijdgenoten raken zwanger en hoe blij we ook voor hen zijn, het doet ook verdriet”, vertelt Robbin. “We houden ontzettend veel van elkaar en zouden die liefde zó graag willen delen met een eigen kindje. Een kind dat van jongs af aan bij ons is en dat we samen opvoeden. Dat zou kunnen met behulp van een draagmoeder. Nu is het zo dat je in Nederland geen oproep mag doen om iemand te vragen als draagmoeder”, weten de twee mannen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Verenigde Staten en Canada waar instanties zijn die wensouders matchen met een draagmoeder en het hele proces daaromheen faciliteert. “Met zo’n bemiddelingsbureau in Nederland zouden we zeer geholpen zijn. En ook met een nieuwe wet die het mogelijk maakt dat wensouders actief naar een draagmoeder mogen zoeken en een draagmoeder zich actief aan mag bieden. Die nieuwe wet regelt bovendien dat de draagmoeder voor de geboorte het ouderschap kan overdragen aan de wensouders. De wet zou vlak voor de val van het kabinet behandeld worden. We begrijpen dat de politiek momenteel andere prioriteiten heeft. Maar we missen wel die stip op de horizon.”

Bewust in de publiciteit
“Door bewust de publiciteit te zoeken, hoe persoonlijk, pittig, heftig en intens dat ook is, willen we ons verhaal delen.” Omroep Gelderland maakte een filmpje over de kinderwens van Robbin en Jaap. “Nadat ik dat via mijn Facebookaccount had gezet, werd het maar liefst door 60.000 mensen bekeken en 330 keer gedeeld”, vertelt Robbin. “Bovendien kregen we honderden privé berichten, mailtjes en heel persoonlijke appjes. Daaruit blijkt dat niet alleen wij, maar veel andere homostellen leven met een kinderwens. We kregen vooral reacties uit de Achterhoek. Ze waren onder de indruk dat we publiekelijk aandacht zochten. Het is ook niet iets dat je zomaar even doet. We vertellen een persoonlijk en intiem verhaal. We stellen ons heel kwetsbaar op, omdat we denken dat dit de enige manier is om aandacht voor deze problematiek te vragen waar velen mee worstelen. En wellicht zijn er vrouwen van wie het gezin compleet is of geen gezin hebben en hiermee op het idee komen om zwanger te willen worden voor ons”, hopen Robbin en Jaap.